Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαμφισβητέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαμφισβητέω διαμφισβητήσω

Structure: δι (Prefix) + ἀμφισβητέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to dispute or disagree, at issue

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμφισβήτω διαμφισβήτεις διαμφισβήτει
Dual διαμφισβήτειτον διαμφισβήτειτον
Plural διαμφισβήτουμεν διαμφισβήτειτε διαμφισβήτουσιν*
SubjunctiveSingular διαμφισβήτω διαμφισβήτῃς διαμφισβήτῃ
Dual διαμφισβήτητον διαμφισβήτητον
Plural διαμφισβήτωμεν διαμφισβήτητε διαμφισβήτωσιν*
OptativeSingular διαμφισβήτοιμι διαμφισβήτοις διαμφισβήτοι
Dual διαμφισβήτοιτον διαμφισβητοίτην
Plural διαμφισβήτοιμεν διαμφισβήτοιτε διαμφισβήτοιεν
ImperativeSingular διαμφισβῆτει διαμφισβητεῖτω
Dual διαμφισβήτειτον διαμφισβητεῖτων
Plural διαμφισβήτειτε διαμφισβητοῦντων, διαμφισβητεῖτωσαν
Infinitive διαμφισβήτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμφισβητων διαμφισβητουντος διαμφισβητουσα διαμφισβητουσης διαμφισβητουν διαμφισβητουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμφισβήτουμαι διαμφισβήτει, διαμφισβήτῃ διαμφισβήτειται
Dual διαμφισβήτεισθον διαμφισβήτεισθον
Plural διαμφισβητοῦμεθα διαμφισβήτεισθε διαμφισβήτουνται
SubjunctiveSingular διαμφισβήτωμαι διαμφισβήτῃ διαμφισβήτηται
Dual διαμφισβήτησθον διαμφισβήτησθον
Plural διαμφισβητώμεθα διαμφισβήτησθε διαμφισβήτωνται
OptativeSingular διαμφισβητοίμην διαμφισβήτοιο διαμφισβήτοιτο
Dual διαμφισβήτοισθον διαμφισβητοίσθην
Plural διαμφισβητοίμεθα διαμφισβήτοισθε διαμφισβήτοιντο
ImperativeSingular διαμφισβήτου διαμφισβητεῖσθω
Dual διαμφισβήτεισθον διαμφισβητεῖσθων
Plural διαμφισβήτεισθε διαμφισβητεῖσθων, διαμφισβητεῖσθωσαν
Infinitive διαμφισβήτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμφισβητουμενος διαμφισβητουμενου διαμφισβητουμενη διαμφισβητουμενης διαμφισβητουμενον διαμφισβητουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμφισβητήσω διαμφισβητήσεις διαμφισβητήσει
Dual διαμφισβητήσετον διαμφισβητήσετον
Plural διαμφισβητήσομεν διαμφισβητήσετε διαμφισβητήσουσιν*
OptativeSingular διαμφισβητήσοιμι διαμφισβητήσοις διαμφισβητήσοι
Dual διαμφισβητήσοιτον διαμφισβητησοίτην
Plural διαμφισβητήσοιμεν διαμφισβητήσοιτε διαμφισβητήσοιεν
Infinitive διαμφισβητήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμφισβητησων διαμφισβητησοντος διαμφισβητησουσα διαμφισβητησουσης διαμφισβητησον διαμφισβητησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμφισβητήσομαι διαμφισβητήσει, διαμφισβητήσῃ διαμφισβητήσεται
Dual διαμφισβητήσεσθον διαμφισβητήσεσθον
Plural διαμφισβητησόμεθα διαμφισβητήσεσθε διαμφισβητήσονται
OptativeSingular διαμφισβητησοίμην διαμφισβητήσοιο διαμφισβητήσοιτο
Dual διαμφισβητήσοισθον διαμφισβητησοίσθην
Plural διαμφισβητησοίμεθα διαμφισβητήσοισθε διαμφισβητήσοιντο
Infinitive διαμφισβητήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμφισβητησομενος διαμφισβητησομενου διαμφισβητησομενη διαμφισβητησομενης διαμφισβητησομενον διαμφισβητησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διημφῖσβητουν διημφῖσβητεις διημφῖσβητειν*
Dual διημφίσβητειτον διημφισβῆτειτην
Plural διημφίσβητουμεν διημφίσβητειτε διημφῖσβητουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διημφισβῆτουμην διημφίσβητου διημφίσβητειτο
Dual διημφίσβητεισθον διημφισβῆτεισθην
Plural διημφισβῆτουμεθα διημφίσβητεισθε διημφίσβητουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • διαμφισβητεῖται δὲ περὶ αὐτῆσ οὐκ ὀλίγα. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 8:2)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION