διαλεκτική
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
διαλεκτική
Structure:
διαλεκτικ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- dialectic, discussion by question and answer, invented by Zeno of Elea
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "τὸν οὖν Πύθιον, εἰ δὴ μουσικῇ θ’ ἣδεται καὶ κύκνων φωναῖσ καὶ κιθάρασ ψόφοισ, τί θαυμαστόν ἐστι διαλεκτικῆσ φιλίᾳ τοῦτ’ ἀσπάζεσθαι τοῦ λόγου τὸ μέροσ καὶ ἀγαπᾶν, ᾧ μάλιστα καὶ πλείστῳ προσχρωμένουσ ὁρᾷ τοὺσ φιλοσόφουσ; (Plutarch, De E apud Delphos, section 6 2:18)
- φιλοσόφῳ, καὶ ἀγανακτεῖσ εἰ μᾶλλον αὑτὸν οἰέται προσήκειν γεωμετρίασ καὶ διαλεκτικῆσ καὶ μουσικῆσ ὁρᾶσθαι μεταποιούμενον ἢ ζητεῖν καὶ μανθάνειν βουλόμενον ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακὸν τ’ ἀγαθόν τε τέτυκται τῷ σώματι. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 1 6:1)
- οἱ δ’ ὥσπερ εἰσ τὸν ψευδόμενον ἢ τὸν κυριεύοντα μετὰ τῆσ διαλεκτικῆσ ἐμβάλλοντεσ εἰσ τὸν περὶ εὐδαιμονίασ τόπον ἔλυσαν μὲν οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἐν αὐτῷ μυρίασ δ’ ἐποίησαν. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 24 8:1)
- ἡ δὲ συνήθεια τῆσ διαλεκτικῆσ διέραμα γενομένη χρηστὸν μὲν οὐδὲν οὐδ’ ὑγιὲσ ἀπολέλαυκεν, ἀλλ’ ὥσπερ ἀκοὴ νοσώδησ ὑπὸ κενῶν ἤχων δυσηκοϊάσ καὶ ἀσαφείασ ἐμπέπλησται περὶ ἧσ αὖθισ ἑτέραν ἀρχὴν λαβόντεσ, εἰ βούλει, διαλεξόμεθα. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 29 2:1)
- ἐπεὶ δὲ φανερόν ἐστιν ὅτι ἡ μὲν ἔντεχνοσ μέθοδοσ περὶ τὰσ πίστεισ ἐστίν, ἡ δὲ πίστισ ἀπόδειξίσ τισ τότε γὰρ πιστεύομεν μάλιστα ὅταν ἀποδεδεῖχθαι ὑπολάβωμεν, ἔστι δ’ ἀπόδειξισ ῥητορικὴ ἐνθύμημα, καὶ ἔστι τοῦτο ὡσ εἰπεῖν ἁπλῶσ κυριώτατον τῶν πίστεων, τὸ δ’ ἐνθύμημα συλλογισμόσ τισ, περὶ δὲ συλλογισμοῦ ὁμοίωσ ἅπαντοσ τῆσ διαλεκτικῆσ ἐστιν ἰδεῖν, ἢ αὐτῆσ ὅλησ ἢ μέρουσ τινόσ, δῆλον ὅτι ὁ μάλιστα τοῦτο δυνάμενοσ θεωρεῖν, ἐκ τίνων καὶ πῶσ γίνεται συλλογισμόσ, οὗτοσ καὶ ἐνθυμηματικὸσ ἂν εἰή μάλιστα, προσλαβὼν περὶ ποῖά τέ ἐστι τὸ ἐνθύμημα καὶ τίνασ ἔχει διαφορὰσ πρὸσ τοὺσ λογικοὺσ συλλογισμούσ. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 1 11:1)