Sense

1. to roar, bellow, death-cry, the roaring of waves

Examples

• φρίξασ δ’ αὐτοκόμου λοφιᾶσ λασιαύχενα χαίταν, δεινὸν ἐπισκύνιον ξυνάγων βρυχώμενοσ ἥσει ῥήματα γομφοπαγῆ πινακηδὸν ἀποσπῶν γηγενεῖ φυσήματι· (Aristophanes, Frogs, Choral, strophe 31)
• καὶ γὰρ ὁ μέγιστοσ ἐλέφασ ἐν τῇ πύλῃ πλάγιοσ παραπεσὼν καὶ βρυχώμενοσ ἐμποδὼν ἔκειτο τοῖσ ἀποτρεπομένοισ, καὶ τῶν προεισεληλυθότων ἕτεροσ, ᾧ Νίκων ὄνομα ἦν, ἀπορρυέντα τὸν ἐπιστάτην ὑπὸ τραυμάτων ζητῶν ἀναλαβεῖν καὶ φερόμενοσ πρὸσ τοὐναντίον τοῖσ ὑπεξάγουσιν, ἀνέμιξε φίλουσ ὁμοῦ καὶ πολεμίουσ ὠθουμένουσ ὑπ’ αὐτοῦ· (Plutarch, chapter 33 4:1)
• ἀλλ’ ἀψόφητοσ ὀξέων κωκυμάτων ὑπεστέναζε ταῦροσ ὣσ βρυχώμενοσ. (Sophocles, Ajax, episode 1:21)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.