Ancient Greek-English Dictionary Language

Ἑλληνίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: Ἑλληνίζω Ἑλλήνισα Ἡλλήνισμαι Ἑλληνίσθην

Structure: Ἑλληνίζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from E(/llhn

Sense

  1. I speak or write Greek (esp. correct Greek)
  2. I am Greek
  3. I speak common Greek (as opposed to the Attic dialect)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular Ἑλληνίζω Ἑλληνίζεις Ἑλληνίζει
Dual Ἑλληνίζετον Ἑλληνίζετον
Plural Ἑλληνίζομεν Ἑλληνίζετε Ἑλληνίζουσιν*
SubjunctiveSingular Ἑλληνίζω Ἑλληνίζῃς Ἑλληνίζῃ
Dual Ἑλληνίζητον Ἑλληνίζητον
Plural Ἑλληνίζωμεν Ἑλληνίζητε Ἑλληνίζωσιν*
OptativeSingular Ἑλληνίζοιμι Ἑλληνίζοις Ἑλληνίζοι
Dual Ἑλληνίζοιτον Ἑλληνιζοίτην
Plural Ἑλληνίζοιμεν Ἑλληνίζοιτε Ἑλληνίζοιεν
ImperativeSingular Ἑλλήνιζε Ἑλληνιζέτω
Dual Ἑλληνίζετον Ἑλληνιζέτων
Plural Ἑλληνίζετε Ἑλληνιζόντων, Ἑλληνιζέτωσαν
Infinitive Ἑλληνίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
Ἑλληνιζων Ἑλληνιζοντος Ἑλληνιζουσα Ἑλληνιζουσης Ἑλληνιζον Ἑλληνιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular Ἑλληνίζομαι Ἑλληνίζει, Ἑλληνίζῃ Ἑλληνίζεται
Dual Ἑλληνίζεσθον Ἑλληνίζεσθον
Plural Ἑλληνιζόμεθα Ἑλληνίζεσθε Ἑλληνίζονται
SubjunctiveSingular Ἑλληνίζωμαι Ἑλληνίζῃ Ἑλληνίζηται
Dual Ἑλληνίζησθον Ἑλληνίζησθον
Plural Ἑλληνιζώμεθα Ἑλληνίζησθε Ἑλληνίζωνται
OptativeSingular Ἑλληνιζοίμην Ἑλληνίζοιο Ἑλληνίζοιτο
Dual Ἑλληνίζοισθον Ἑλληνιζοίσθην
Plural Ἑλληνιζοίμεθα Ἑλληνίζοισθε Ἑλληνίζοιντο
ImperativeSingular Ἑλληνίζου Ἑλληνιζέσθω
Dual Ἑλληνίζεσθον Ἑλληνιζέσθων
Plural Ἑλληνίζεσθε Ἑλληνιζέσθων, Ἑλληνιζέσθωσαν
Infinitive Ἑλληνίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
Ἑλληνιζομενος Ἑλληνιζομενου Ἑλληνιζομενη Ἑλληνιζομενης Ἑλληνιζομενον Ἑλληνιζομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐἙλλήνισα ἐἙλλήνισας ἐἙλλήνισεν*
Dual ἐἙλληνίσατον ἐἙλληνισάτην
Plural ἐἙλληνίσαμεν ἐἙλληνίσατε ἐἙλλήνισαν
SubjunctiveSingular Ἑλληνίσω Ἑλληνίσῃς Ἑλληνίσῃ
Dual Ἑλληνίσητον Ἑλληνίσητον
Plural Ἑλληνίσωμεν Ἑλληνίσητε Ἑλληνίσωσιν*
OptativeSingular Ἑλληνίσαιμι Ἑλληνίσαις Ἑλληνίσαι
Dual Ἑλληνίσαιτον Ἑλληνισαίτην
Plural Ἑλληνίσαιμεν Ἑλληνίσαιτε Ἑλληνίσαιεν
ImperativeSingular Ἑλλήνισον Ἑλληνισάτω
Dual Ἑλληνίσατον Ἑλληνισάτων
Plural Ἑλληνίσατε Ἑλληνισάντων
Infinitive Ἑλληνίσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
Ἑλληνισᾱς Ἑλληνισαντος Ἑλληνισᾱσα Ἑλληνισᾱσης Ἑλληνισαν Ἑλληνισαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐἙλληνισάμην ἐἙλληνίσω ἐἙλληνίσατο
Dual ἐἙλληνίσασθον ἐἙλληνισάσθην
Plural ἐἙλληνισάμεθα ἐἙλληνίσασθε ἐἙλληνίσαντο
SubjunctiveSingular Ἑλληνίσωμαι Ἑλληνίσῃ Ἑλληνίσηται
Dual Ἑλληνίσησθον Ἑλληνίσησθον
Plural Ἑλληνισώμεθα Ἑλληνίσησθε Ἑλληνίσωνται
OptativeSingular Ἑλληνισαίμην Ἑλληνίσαιο Ἑλληνίσαιτο
Dual Ἑλληνίσαισθον Ἑλληνισαίσθην
Plural Ἑλληνισαίμεθα Ἑλληνίσαισθε Ἑλληνίσαιντο
ImperativeSingular Ἑλλήνισαι Ἑλληνισάσθω
Dual Ἑλληνίσασθον Ἑλληνισάσθων
Plural Ἑλληνίσασθε Ἑλληνισάσθων
Infinitive Ἑλληνίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
Ἑλληνισαμενος Ἑλληνισαμενου Ἑλληνισαμενη Ἑλληνισαμενης Ἑλληνισαμενον Ἑλληνισαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐἙλληνίσθην ἐἙλληνίσθης ἐἙλληνίσθη
Dual ἐἙλληνίσθητον ἐἙλληνισθήτην
Plural ἐἙλληνίσθημεν ἐἙλληνίσθητε ἐἙλληνίσθησαν
SubjunctiveSingular Ἑλληνίσθω Ἑλληνίσθῃς Ἑλληνίσθῃ
Dual Ἑλληνίσθητον Ἑλληνίσθητον
Plural Ἑλληνίσθωμεν Ἑλληνίσθητε Ἑλληνίσθωσιν*
OptativeSingular Ἑλληνισθείην Ἑλληνισθείης Ἑλληνισθείη
Dual Ἑλληνισθείητον Ἑλληνισθειήτην
Plural Ἑλληνισθείημεν Ἑλληνισθείητε Ἑλληνισθείησαν
ImperativeSingular Ἑλληνίσθητι Ἑλληνισθήτω
Dual Ἑλληνίσθητον Ἑλληνισθήτων
Plural Ἑλληνίσθητε Ἑλληνισθέντων
Infinitive Ἑλληνισθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
Ἑλληνισθεις Ἑλληνισθεντος Ἑλληνισθεισα Ἑλληνισθεισης Ἑλληνισθεν Ἑλληνισθεντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλ’ ὁ Ἄττησ γε, ὦ Ζεῦ, καὶ ὁ Κορύβασ καὶ ὁ Σαβάζιοσ, πόθεν ἡμῖν ἐπεισεκυκλήθησαν οὗτοι, ἢ ὁ Μίθρησ ἐκεῖνοσ, ὁ Μῆδοσ, ὁ τὸν κάνδυν καὶ τὴν τιάραν, οὐδὲ ἑλληνίζων τῇ φωνῇ, ὥστε οὐδ’ ἢν προπίῃ τισ ξυνίησι ; (Lucian, Deorum concilium, (no name) 9:2)
  • ἐπειδὰν γὰρ ἐπιστὰσ κειμένοισ ἔρηται ὅθεν εἰσεληλύθασιν εἰσ τὸ σῶμα, ὁ μὲν νοσῶν αὐτὸσ σιωπᾷ, ὁ δαίμων δὲ ἀποκρίνεται, ἑλληνίζων ἢ βαρβαρίζων ὁπόθεν ἂν αὐτὸσ ᾖ, ὅπωσ τε καὶ ὅθεν εἰσῆλθεν εἰσ τὸν ἄνθρωπον ὁ δὲ ὁρ́κουσ ἐπάγων, εἰ δὲ μὴ πεισθείη, καὶ ἀπειλῶν ἐξελαύνει τὸν δαίμονα. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 13:8)
  • οὐκοῦν ἀπὸ μὲν τοῦ πάππου πολέμιοσ ἂν εἰή τῷ δήμῳ, θάνατον γὰρ αὐτοῦ τῶν προγόνων κατέγνωτε, τὰ δ’ ἀπὸ τῆσ μητρὸσ Σκύθησ, βάρβαροσ ἑλληνίζων τῇ φωνῇ· (Aeschines, Speeches, , section 1722)
  • ὁ πάντων, ἔφη, δυσμαχώτατοσ, οὐ περσίζων, οὐ μηδίζων τῇ φωνῇ, καθάπερ οἶμαι Δαρεῖοσ, ἀλλὰ μακεδονίζων τε καὶ ἑλληνίζων. (Dio, Chrysostom, Orationes, 64:2)
  • ἄλλη δέ τισ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ διαλέκτῳ ἀνεφάνη κακοστομία καὶ οἱο͂ν βαρβαροστομία, εἴ τισ ἑλληνίζων μὴ κατορθοίη, ἀλλ’ οὕτω λέγοι τὰ ὀνόματα ὡσ οἱ βάρβαροι οἱ εἰσαγόμενοι εἰσ τὸν ἑλληνισμὸν οὐκ ἰσχύοντεσ ἀρτιστομεῖν, ὡσ οὐδ’ ἡμεῖσ ἐν ταῖσ ἐκείνων διαλέκτοισ. (Strabo, Geography, Book 14, chapter 2 54:21)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION