Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

Διιπετής

Third declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: Διιπετής Διιπετές

Structure: Διιπετη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: pi/ptw

Sense

  1. fallen from Zeus, from heaven, fed or swollen by rain
  2. divine, bright, pure

Declension

Third declension
M/F Neuter
SingularNominative Διιπετής Διίπετες
Genitive Διιπετούς Διιπέτους
Dative Διιπετεί Διιπέτει
Accusative Διιπετή Διίπετες
Vocative Διιπετές Διίπετες
DualN/A/V Διιπετεί Διιπέτει
G/D Διιπετοίν Διιπέτοιν
PluralNominative Διιπετείς Διιπέτη
Genitive Διιπετών Διιπέτων
Dative Διιπετέσιν* Διιπέτεσιν*
Accusative Διιπετείς Διιπέτη
Vocative Διιπετείς Διιπέτη
Positive Comparative Superlative
Adjective Διιπετής Διιπετούς Διιπετέστερος Διιπετεστέρου Διιπετέστατος Διιπετεστάτου
Adverb Διιπετέως Διιπετέστερον Διιπετέστατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • θεσπέσιόν τι χρῆμα, ὦ Λυκῖνε, φὴσ καὶ διιπετὲσ ὡσ ἀληθῶσ, οἱο͂́ν τι τῶν ἐξ οὐρανοῦ γένοιτο. (Lucian, Imagines, (no name) 9:3)
  • ἔνθα πόλιν κτίσασ Ἶλοσ ταύτην μὲν Ἴλιον ἐκάλεσε, τῷ δὲ Διὶ σημεῖον εὐξάμενοσ αὐτῷ τι φανῆναι, μεθ’ ἡμέραν τὸ διιπετὲσ παλλάδιον πρὸ τῆσ σκηνῆσ κείμενον ἐθεάσατο. (Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 12 3:4)
  • καὶ ἀναγκαζόμενοσ ὁ Ἕλενοσ λέγει πῶσ ἂν αἱρεθείη ἡἼλιοσ, πρῶτον μὲν εἰ τὰ Πέλοποσ ὀστᾶ κομισθείη παρ’ αὐτούσ, ἔπειτα εἰ Νεοπτόλεμοσ συμμαχοίη, τρίτον εἰ τὸ διιπετὲσ παλλάδιον ἐκκλαπείη· (Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 5 20:1)

Synonyms

  1. divine

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION