헬라어 문장 내 검색 Language

δεῖ τοίνυν ὥσπερ ζωγράφου τινὸσ εἰκόνασ ἀμφοῖν προτεθεικότοσ βλέποντασ ἐναλλὰξ εἰσ ἑκατέραν, ἢ καὶ ποιητοῦ τινοσ διηγουμένου, ὡσ ἡ μὲν εὐσχήμων καὶ εὐπαγὴσ καὶ εὔχρουσ καὶ εὔχαρισ καὶ ὁμολογοῦσα ἑαυτῇ διὰ πάντων ἀκριβῶσ ἐκ θεῶν ἥκουσα ἐπὶ γῆν, ἡ δ’ ἑτέρα θεαμάτων πάντων πικρότατον, τὴν μὲν κεφαλὴν ὑπτία, τὰ δὲ χείλη πελιδνὴ, τοὺσ δὲ ὀφθαλμοὺσ ἀπεστραμμένη, διεφθαρμένη, ἐξῳδηκυῖα, δάκρυσι νεορράντοισ ἀεὶ συνεχομένη, τὼ χεῖρε ἀκρατὴσ, τὸ ξίφοσ εἴσω πρὸσ τὸ στῆθοσ φέρουσα, ἐπὶ λεπτῶν τῶν ποδῶν καὶ σκολιῶν αἰωρουμένη, περὶ δὲ αὐτὴν ὥσπερ δίκτυον ἐν κύκλῳ ζόφοσ καὶ σκότοσ, ὑφ’ ὧν τὰ πολλὰ μνήμασιν ἀνθ’ ἱερῶν ἐνδιαιτᾶται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 12:2)
ἀλλ’ ἐμὲ πρώην ἀνὴρ ἑταῖροσ, ὃσ οὑτωσὶ καθῆστο μάλα πλησίον, ζωγράφου τι ἐπίγραμμα ἐξεδίδασκε τοιοῦτον εἰ καὶ ἄπιστα κλύουσι λέγω τάδε, φημὶ γὰρ ἤδη τέχνησ εὑρῆσθαι τέρματα τῆσδε σαφῆ χειρὸσ ὑφ’ ἡμετέρησ, ἀνυπέρβλητοσ δὲ πέπηγεν οὖροσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 21:15)
ἄκουε δὴ καὶ ἑτέρου ζωγράφου, ὡσ μὲν σὺ φαίησ ἂν, ἀλαζονευομένου, ὡσ δὲ οἱ ταῦτα δεινοὶ λέγουσιν, οὐ μεῖζον ἢ προσῆκον φρονήσαντοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 22:3)
φέρε πρὸσ Διόσ, ἆρα ἀκήκοασ ζωγράφου χαρίεντοσ ἔργον, γραφήν τινα προθέντοσ εἰσ τὸ φανερὸν ἵππου θαυμαστήν τε καὶ ἀκριβῶσ ἔχουσαν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 39:4)
φέρε δὲ καὶ ἡμεῖσ, εἰ δοκεῖ, κατὰ τὴν τοῦ Ἐφεσίου ζωγράφου τέχνην διέλθωμεν τὰ προσόντα τῇ διαβολῇ, πρότερὸν γε ὁρ́ῳ τινὶ περιγράψαντεσ αὐτήν οὕτω γὰρ ἂν ἡμῖν ἡ εἰκὼν γένοιτο φανερωτέρα.
(루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 6:1)
ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίωσ ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ’ ἂν τὸν λέγοντα·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 43:6)
εἰπὲ δέ μοι περὶ τοῦ ζωγράφου τόδε·
(플라톤, Republic, book 10 87:2)
"τὸ τοῦ ζωγράφου Παύσωνοσ ἀκήκοασ;
(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 5 5:1)
καίτοι ποτέ φασιν Ἀγαθάρχου τοῦ ζωγράφου μέγα φρονοῦντοσ ἐπὶ τῷ ταχὺ καὶ ῥᾳδίωσ τὰ ζῷα ποιεῖν ἀκούσαντα τὸν Ζεῦξιν εἰπεῖν·
(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 13 2:1)
Ῥοδίουσ δὲ πολιορκῶν ὁ Δημήτριοσ ἔλαβεν ἔν τινι προαστείῳ πίνακα Πρωτογένουσ τοῦ ζωγράφου τὸν Ιἄλυσον γράφοντοσ ἐπικηρυκευσαμένων δὲ τῶν Ῥοδίων καὶ φείσασθαι τοῦ πίνακοσ παρακαλούντων, ἔφη μᾶλλον ἂν τὰσ τοῦ πατρὸσ εἰκόνασ } τὴν γραφὴν ἐκείνην διαφθεῖραι.
(플루타르코스, Regum et imperatorum apophthegmata, Δημητρίου, section 11)
Ῥοδίουσ δὲ πολιορκῶν ὁ Δημήτριοσ ἔλαβεν ἔν τινι προαστείῳ πίνακα Πρωτογένουσ τοῦ ζωγράφου τὸν Ιἄλυσον γράφοντοσ·
(플루타르코스, Regum et imperatorum apophthegmata, Δημητρίου, section 11)
ἄκουε δὴ καὶ ἑτέρου ζωγράφου, ὡσ μὲν σὺ φαίησ ἄν, ἀλαζονευομένου, ὡσ δὲ οἱ ταῦτα δεινοὶ λέγουσιν, οὐ μεῖζον ἢ προσῆκον φρονήσαντοσ·
(작자 미상, 비가, Ζεύξιδος, Ἐπιγράμματα1)
εἰσ ζωγράφου τεκνίον εὔμορφον, Διόδωρε, γράφειν σ1’ ἐκέλευσα·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 2121)
παυσαμένου δὲ τοῦ ζωγράφου, ὦ ἄνδρεσ, ἔφη ὁ Σωκράτησ, πότερον ἡμᾶσ δεῖ μᾶλλον Θεοδότῃ χάριν ἔχειν, ὅτι ἡμῖν τὸ κάλλοσ ἑαυτῆσ ἐπέδειξεν, ἢ ταύτην ἡμῖν, ὅτι ἐθεασάμεθα;
(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Γ, chapter 11 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION