헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Καινέα γὰρ ζῶόν περ ἔτι κλείουσιν ἀοιδοὶ Κενταύροισιν ὀλέσθαι, ὅτε σφέασ οἰο͂σ ἀπ’ ἄλλων ἤλασ’ ἀριστήων·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 2:5)
ἀλλ’ ἐπεὶ ἀιέ βάξιν ἀγειρομένων ἡρώων, νεῖον ἀπ’ Ἀρκαδίησ Λυρκήιον Ἄργοσ ἀμείψασ τὴν ὁδόν, ᾗ ζωὸν φέρε κάπριον, ὅσ ῥ’ ἐνὶ βήσσῃσ φέρβετο Λαμπείησ, Ἐρυμάνθιον ἂμ μέγα τῖφοσ, τὸν μὲν ἐνὶ πρώτῃσι Μυκηναίων ἀγορῇσιν δεσμοῖσ ἰλλόμενον μεγάλων ἀπεθήκατο νώτων·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 3:10)
τοῦτο δὲ ζῷον ἦν ἄτρωτον, ἐκ Τυφῶνοσ γεγεννημένον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 1:3)
μετ’ Ἀπόλλωνοσ δὲ Ἄρτεμισ συντυχοῦσα ἀφῃρεῖτο, καὶ τὸ ἱερὸν ζῷον αὐτῆσ κτείνοντα κατεμέμφετο.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 3:5)
κύνεσ τε γὰρ ὠρύοντο ὁμαλῶσ οἱᾶ λύκοι, σύμβολον ἀηδέσ, καὶ λύκοι τὴν ἀγορὰν διέθεον, οὐκ ἐπιχωριάζον ἐν πόλει ζῷον, βοῦσ τε φωνὴν ἀφῆκεν ἀνθρώπου, καὶ βρέφοσ ἀρτίτοκον ἐφθέγξατο, καὶ τῶν ξοάνων τὰ μὲν ἵδρου, τὰ δὲ καὶ αἷμα ἵδρου, ἀνδρῶν τε μεγάλαι βοαὶ καὶ κτύποσ ὅπλων καὶ δρόμοσ ἵππων οὐχ ὁρωμένων ἠκούετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 1 4:2)
κινέεται γὰρ ἐξ ἑωυτέησ ἔνθα καὶ ἔνθα ἐπὶ τὰσ λαγόνασ · ἀτὰρ καὶ ἐσ τὰ ἄνω, κατ’ ἴξιν μὲν ὑπὸ τὸν χόνδρον τοῦ θώρηκοσ, ἐσ τὰ πλάγια δὲ ἐπὶ δεξιὰ, ἢ ἐσ ἀριστερ ὰ, ἢ ἐσ ἧπαρ, ἢ σπλῆνα, γίγνεται δὲ καὶ προπετεστέρη ἐσ τὰ κάτω, καὶ ξυλλήβδην εἴπωμεν, πάντη ἐστὶ πλανώδησ · καὶ εὐώδεσι ὀσμήσεσι τέρπεται, καὶ ἐπ’ αὐτὰ ἱέται· ἄχθεται δὲ τοῖσι κακόδμοισι , καὶ αὐτὰ φεύγει· καὶ τὸ ξύμπαν ἐν τῇ ἀνθρώπῳ ἐστὶ ἡ ὑστέρη, ὁκοῖόντι ζῷον ἐν ζῳῴ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.214)
ἀτὰρ οὐδὲ ζῷον ἐξ ἄλλου τευ γίγνεται κραταιὸ ν ἢ θορῆσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.137)
Ἐλέφαντι τῷ πάθεϊ καὶ τῷ θηρίῳ τῷ ἐλέφαντι ξυνὰ μυρία καὶ ἰδέῃ καὶ χροιῇ καὶ μεγέθεϊ καὶ βιοτῇ· ἀτὰρ οὐδὲ ἄλλῳ τῳ ἴκελα, οὔτε τὸ πάθοσ πάθεϊ, οὔτε τὸ ζῷον ζῳῴ· ἐλέφασ μέν γε τὸ θηρίον καὶ κάρτα διαφέρον· πρώτιστα μέν γε μέγιστον καὶ πάχιστον · μεγέθεϊ μὲν ὁκόσον ἂν ζῷον ἐπ’ ἄλλῳ ζῳῴ πυργηδὸν ἀναθείησ μέγα· πάχιστον δὲ ἐσ πλεῦνα ζῷα πάχιστα, εἰ παράλληλα ξυνθείησ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.341)
δοιαὶ δὲ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆσ προβολῆσ ἐάσι ἐκτρήσιεσ· καὶ τάσδε διαμπερὲσ μέσφι τοῦ πνεύμονοσ ἐτέτρηνεν ἡ φύσισ, ὅκωσ αὐλὸν διφυέα· χρέεται δὲ τὸ ζῷον ἐσ ἀναπνοὴν, ὅκωσ Ῥινὶ τῇδε τῇ σύριγγι · ἀτὰρ καὶ χερσὶ τῇδε· καὶ κωθωνίην τε γὰρ λάζοιτο, ὁκότε θέλει, τῇ προβολῇ· ἀμφιλαμβάνει τε καὶ ἴσχει κραταιῶσ, καὶ οὐκ ἄν τισ ἀφέλοιτο αὐτέου βίῃ, ἢν μὴ κρέσσων ἄλλοσ ἐλέφασ· ἀτὰρ καὶ ποίην ἐσ νομὴν τῇδε μαστεύει, οὐδὲ τῷ στόματι καὶ τοῖσι σμικροῖσι ὀδοῦσι ἔσθων σάρκασ ζῇ· πόδεσ γὰρ εὐμήκεεσ ὕπερθεν τῆσ γῆσ πολλὸν τὸ ζῷον ἀνέχοντεσ· ἀτὰρ καὶ σμικρὸσ αὐχὴν ὅκωσ ἔλεξα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.351)
οὐδὲ γὰρ θανατοῖ τὸ κακὸν εἰσ ἀπαλλαγὴν βίου αἰσχροῦ καὶ ἀλγέων δεινῶν πρόσθεν ἢ ἐσ μέλεα διατμηθῆναι τὸν ἄνθρωπον · ἀλλὰ μακρόβιόν ἐστι, ὅκωσ ἐλέφασ τὸ ζῷον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.385)
τὸ δὲ δὴ καὶ μόνην ταύτην ἁπασῶν χωρῶν ὥσπερ τι ζῶον καθεστάναι πρὸσ ἀμφότερα ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ, τοτὲ μὲν χερσαίαν εἶναι καὶ ἐφ’ αὑτῆσ ἐπὶ τοῦ ξηροῦ, αὖθισ δ’ ἐν τῷ ὕδατι διαιτᾶσθαι, τῷ χρὴ ταῦτα προσθεῖναι πλὴν ἢ τῇ μεγάλῃ σοφίᾳ καὶ προνοίᾳ τοῦ θεοῦ, ὅστισ ἐν ᾗ ἥκιστα ὑείν ἔμελλε, τὸν Νεῖλον ἐπήγαγε μιμητήν τινα ἑαυτοῦ καὶ ἀντὶ ὄμβρων εἶναι τοῖσ ταύτησ τῆσ δωρεᾶσ αὖ τηνικαῦτα ἐπήγαγεν, ἡνίκα τοῖσ τε ἀνθρώποισ ἔμελλε μάλιστα ἐν καιρῷ ἔσεσθαι καὶ τῇ χώρᾳ τὴν φορὰν οὐ μόνον οὐκ ἐλάττω τῆσ ἱκανῆσ, ἀλλὰ καὶ θαυμαστὴν πλήθει παρέξεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 33:10)
εἰσὶ δὴ πᾶσαι μὲν αἱ οὐσίαι κατὰ φύσιν τινὲσ ἀρχαί, διὸ καὶ ἑκάστη πολλὰ δύναται τοιαῦτα γεννᾶν, οἱο͂ν ἄνθρωποσ ἀνθρώπουσ καὶ ζῷον ὂν ὅλωσ ζῷα καὶ φυτὸν φυτά.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 96:2)
ὁ γὰρ ἄνθρωποσ οὐ μόνον πολιτικὸν ἀλλὰ καὶ οἰκονομικὸν ζῷον, καὶ οὐχ ὥσπερ τἆλλά ποτε συνδυάζεται καὶ τῷ τυχόντι καὶ θήλει καὶ ἄρρενι ἀλλ’ αἱ διὰ δύμον αὐλικόν, ἀλλὰ κοινωνικὸν ἄνθρωποσ ζῷον πρὸσ οὓσ φύσει συγγένεια ἐστίν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 175:2)
ἔσται τε πλείω παραδείγματα τοῦ αὐτοῦ, ὥστε καὶ εἴδη, οἱο͂ν τοῦ ἀνθρώπου τὸ ζῷον καὶ τὸ δίπουν, ἅμα δὲ καὶ τὸ αὐτοάνθρωποσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 209:2)
καὶ εἰ τὰ γένη, πότερον ὅσα ἐπὶ τοῖσ ἀτόμοισ λέγεται τελευταῖα ἢ τὰ πρῶτα, οἱο͂ν πότερον ζῷον ἢ ἄνθρωποσ ἀρχή τε καὶ μᾶλλον ἔστι παρὰ τὸ καθ’ ἕκαστον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 14:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION