헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐνταῦθα γὰρ τὸ μὲν ζητούμενον ἦν εἰ δέον ἢ οὐ δέον ἡ πόλισ ἐκινδύνευσεν ἐν Χαιρωνείᾳ, εἰ ἡμάρτηται τὸ προελέσθαι τὸν πόλεμον τοῦτον ἢ οὔ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 8:2)
τοῦτό ἐστι τὸ ζητούμενον, καὶ τὸ κατασκευαστικὸν γέγονεν, οὐχ ἡμάρτηται, ὅτι οὐδ’ οἱ πρόγονοι ἥμαρτον οἱ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 8:3)
ἀξιόπιστον δὲ καὶ τὸ τὰ ζητούμενα τῶν ἀποδεδειγμένων καὶ ὁμολογουμένων προσποιεῖσθαι εἶναι περιφανέστερα, ὡσ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτουσ ἀποδείξασ τὸ παράνομον, ὑπολειπομένου ἐξετασθῆναι τοῦ ἀσυμφόρου, ἀξιοπίστωσ προσλαβὼν προσεποιήσατο ἔτι καὶ τοῦ παρανόμου φανερώτερον τὸ ἀσύμφορον, τὸ ζητούμενον τοῦ ἀποδεδειγμένου ἐν οἷσ λέγει, οὕτω γὰρ σφόδρα ἐναντίον τοῖσ νόμοισ τὸ ψήφισμα, μᾶλλον ἀσύμφορόν ἐστιν ἢ παράνομον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 3:1)
πάνυ γὰρ ἀξιόπιστον τὸ περὶ τῶν ζητουμένων κατεπαγγέλλεσθαι, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην τὸ μὲν ζητούμενον εἰ θήσουσι τὸν παρεισφερόμενον νόμον, ὁ δὲ κατεπαγγέλλεται λέγων, ἐγγυώμεθα ἡμεῖσ, ἐγώ, Φορμίων, ἄλλον εἴ τινα βούληται θήσειν τὸν νόμον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 19:2)
ἑώσ γὰρ ἄν τισ μὴ δείξῃ τούτων αἰτίαν τὴν ῥητορικὴν οὖσαν, μηδὲ τῇ ταύτησ φύσει ταῦτα συμβαίνοντα, οὐ ῥητορικὴν δίδωσιν ἁμαρτῆσαι, τοῦτο δέ ἐστιν ἐλέγξαι τὸ ζητούμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 55:10)
ἔτι οὖν μένει τὸ ζητούμενον, ἑώσ ἄν τισ μὴ δείξῃ τοῦτο, πῶσ ὁ ῥοῦσ ὑψοῦται, τὸ γὰρ κύριον καὶ πρῶτον αὐτοῦ ῥεῦμα τὸ χειμερινὸν φαίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 11:9)
φανερὸν ὅτι οὔτε ἡ ἰδέα τἀγαθοῦ τὸ ζητούμενον αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν ἐστίν, οὔτε τὸ κοινόν τὸ μὲν γὰρ ἀκίνητον καὶ οὐ πρακτόν, τὸ δὲ κινητὸν μὲν ἀλλ’ οὐ πρακτόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 111:1)
τὸ δὲ ζητούμενον τοῦτ’ ἐστί, τίσ ἡ τῆσ κινήσεωσ ἀρχὴ ἐν τῇ ψυχῇ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 41:5)
ἐξ ἁπάντων οὖν τῶν εἰρημένων ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην πίπτει τὸ ζητούμενον ὄνομα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 37:2)
ζητοῦντασ ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι πρῶτον ὁμοίουσ εἶναι τοῖσ ποῖ δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι, καὶ πρὸσ τούτοισ οὐδ’ εἴ ποτε τὸ ζητούμενον εὑρ́ηκεν ἢ μὴ γιγνώσκειν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 6:1)
ἄλλο γὰρ οὕτω κατ’ ἄλλου ἐστὶ τὸ ζητούμενον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 260:2)
λανθάνει δὲ μάλιστα τὸ ζητούμενον ἐν τοῖσ μὴ κατ’ ἀλλήλων λεγομένοισ, οἱο͂ν ἄνθρωποσ τί ἐστι ζητεῖται διὰ τὸ ἁπλῶσ λέγεσθαι ἀλλὰ μὴ διορίζειν ὅτι τάδε τόδε.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 261:3)
εἰ δ’ ἐστίν, ὥσπερ λέγομεν, τὸ μὲν ὕλη τὸ δὲ μορφή, καὶ τὸ μὲν δυνάμει τὸ δὲ ἐνεργείᾳ, οὐκέτι ἀπορία δόξειεν ἂν εἶναι τὸ ζητούμενον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 74:2)
εἰή γὰρ ἂν σημεῖον τοὔνομα τοῦτο τοῦ λόγου, ὥστε τὸ ζητούμενόν ἐστι τί αἴτιον τοῦ ἓν εἶναι τὸ στρογγύλον καὶ τὸν χαλκόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 75:2)
ὁ δὲ χρηματιστὴσ βίαιόσ τισ ἐστίν, καὶ ὁ πλοῦτοσ δῆλον ὅτι οὐ τὸ ζητούμενον ἀγαθόν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 33:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION