헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ γὰρ ζηλῶν τινα ὀρθῶσ ἐπίσταται δήπου ἐκεῖνον ὁποῖοσ ἦν καὶ μιμούμενοσ τὰ ἔργα καὶ τοὺσ λόγουσ ὡσ οἱο͂́ν τε ἐπιχειρεῖ ὅμοιον αὑτὸν ἀποφαίνειν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ. 6:8)
καταμεμφόμενοσ γὰρ τοὺσ πρὸ αὐτοῦ κεκλημένουσ ἑπτὰ σοφοὺσ ἔλεγεν, ὡσ σοφὸσ μὲν οὐδείσ ἐστιν ἄνθρωποσ ὢν καὶ πολλάκισ διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆσ φύσεωσ οὐκ ἰσχύων πάντα κατορθοῦν, ὁ δὲ ζηλῶν τὸν τοῦ σοφοῦ τρόπον τε καὶ βίον προσηκόντωσ ἂν φιλόσοφοσ ὀνομάζοιτο.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 10 3:2)
Καὶ κατ’ ἀρχὰσ μὲν φιλογράμματοσ ὢν παντοδαποῖσ ἐπεχείρει ποιήμασιν, ἔπειτα δὲ καὶ Ἄρατον ἀπεδέχετο, ζηλῶν αὐτόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. d'. DIONUSIOS 1:1)
ἀφ’ ἧσ ἄρχεσθαι δεῖ τὸν νομοθέτην, ὥσπερ καὶ ἡ φύσισ ἁρμόττειν τοὺσ βίουσ ἡμῶν ἤρξατο, οἱ μὲν ἀπὸ τῶν θηρίων τὸ παράδειγμα λαβόντεσ ἀφέτουσ καὶ κοινὰσ τὰσ μίξεισ ἐποίησαν τῷ ἄρρενι πρὸσ τὸ θῆλυ, ὡσ ἐρωτικῶν τε οἴστρων ἐλευθερώσοντεσ τοὺσ βίουσ καὶ ζήλων ἀλληλοκτόνων ἐξελούμενοι καὶ πολλῶν ἄλλων ἀπαλλάξοντεσ κακῶν, ἃ καταλαμβάνει τούσ τε ἰδίουσ οἴκουσ καὶ τὰσ πόλεισ ὅλασ διὰ γυναῖκασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 24 6:1)
φέρε, ἀλλ’ ἐπειδὴ κατέσχε τὴν δυναστείαν ὁπωσδήποτε λαβών, ἆρα βασιλικῶσ αὐτῇ κέχρηται ζηλῶν τοὺσ προτέρουσ ἡγεμόνασ, οἳ λέγοντέσ τε καὶ πράττοντεσ τοιαῦτα διετέλουν, ἐξ ὧν εὐδαιμονεστέραν τε καὶ μείζω τὴν πόλιν τοῖσ ἐπιγινομένοισ παρέδοσαν, ἧσ αὐτοὶ παρέλαβον;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 80 6:1)
καὶ οὐχὶ τοῦτό πω θαυμάζειν ἄξιον, ἀλλ’ ὅτι καὶ μαρτυρῶν πολλαχῇ τὴν ἀρετὴν τῷ ῥήτορι κατάδηλόσ ἐστι καὶ ζηλῶν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 35 2:5)
"τὸν γοῦν Θεαγένη τοῦτο μάλιστα αἰτιάσαιτο ἄν τισ, ὅτι τἄλλα ζηλῶν τἀνδρὸσ οὐχ ἕπεται τῷ διδασκάλῳ καὶ συνοδεύει παρὰ τὸν Ἡρακλέα, ὥσ φησιν, ἀπιόντι, δυνάμενοσ ἐν βραχεῖ πανευδαίμων γενέσθαι συνεμπεσὼν ἐπὶ κεφαλὴν ^ ἐσ τὸ πῦρ .
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 9:67)
οἱ δὲ διδάσκαλοι τούτων τε ἐπιμελοῦνται, καὶ ἐπειδὰν αὖ γράμματα μάθωσιν καὶ μέλλωσιν συνήσειν τὰ γεγραμμένα ὥσπερ τότε τὴν φωνήν, παρατιθέασιν αὐτοῖσ ἐπὶ τῶν βάθρων ἀναγιγνώσκειν ποιητῶν ἀγαθῶν ποιήματα καὶ ἐκμανθάνειν ἀναγκάζουσιν, ἐν οἷσ πολλαὶ μὲν νουθετήσεισ ἔνεισιν πολλαὶ δὲ διέξοδοι καὶ ἔπαινοι καὶ ἐγκώμια παλαιῶν ἀνδρῶν ἀγαθῶν, ἵνα ὁ παῖσ ζηλῶν μιμῆται καὶ ὀρέγηται τοιοῦτοσ γενέσθαι.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 135:1)
καὶ πᾶσ ἂν δέξαιτο ἑαυτῷ τοιούτουσ παῖδασ μᾶλλον γεγονέναι ἢ τοὺσ ἀνθρωπίνουσ, καὶ εἰσ Ὅμηρον ἀποβλέψασ καὶ Ἡσίοδον καὶ τοὺσ ἄλλουσ ποιητὰσ τοὺσ ἀγαθοὺσ ζηλῶν, οἱᾶ ἔκγονα ἑαυτῶν καταλείπουσιν, ἃ ἐκείνοισ ἀθάνατον κλέοσ καὶ μνήμην παρέχεται αὐτὰ τοιαῦτα ὄντα·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 413:2)
ἀποκριναμένου δὲ τοῦ Ἄγιδοσ ὡσ βιασθεὶσ μὲν ὑπ’ οὐδενόσ, ζηλῶν δὲ καὶ μιμούμενοσ τὸν Λυκοῦργον ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἔλθοι πολιτείαν, πάλιν ὁ αὐτὸσ ἠρώτησεν εἰ μετανοεῖ τοῖσ πεπραγμένοισ.
(플루타르코스, Agis, chapter 19 5:1)
οὐ γὰρ ἡδονὴν ζηλῶν οὐδὲ πλοῦτον, ἀλλ’ ἀρετὴν καὶ δόξαν, ἐνόμιζεν, ὅσῳ πλείονα λήψεται παρὰ τοῦ πατρόσ, ἐλάττονα κατορθώσειν δι’ ἑαυτοῦ, διὸ τοῖσ πράγμασιν αὐξομένοισ καταναλίσκεσθαι τὰσ πράξεισ εἰσ ἐκεῖνον ἡγούμενοσ, ἐβούλετο μὴ χρήματα μηδὲ τρυφὰσ καὶ ἀπολαύσεισ, ἀλλ’ ἀγῶνασ καὶ πολέμουσ καὶ φιλοτιμίασ ἔχουσαν ἀρχὴν παραλαβεῖν.
(플루타르코스, Alexander, chapter 5 3:1)
ἅμα δὲ ζηλῶν εὐημεροῦντα καὶ δεδοικὼσ ἐπιβουλεύοντα τὸν Ἄρατον ὡρ́μησε καλλίστην ὁρμὴν μεταβαλόμενοσ, πρῶτον μὲν ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι μίσουσ καὶ φόβου καὶ φρουρᾶσ καὶ δορυφόρων, εἶτα τῆσ πατρίδοσ εὐεργέτησ γενέσθαι καὶ μεταπεμψάμενοσ τὸν Ἄρατον ἀφῆκε τὴν ἀρχήν, καὶ τὴν πόλιν εἰσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ μετεκόμισεν.
(플루타르코스, Aratus, chapter 30 2:1)
ταῦτα τὴν πόλιν ἐκ πολλῶν χρόνων ὕπουλον γεγενημένην καὶ νοσοῦσαν ἀνέρρηξεν, εὐφυέστατον εὑρόντοσ ὄργανον Μαρίου πρὸσ τὸν κοινὸν ὄλεθρον τὸ Σουλπικίου θράσοσ, ὃσ διὰ τἆλλα πάντα θαυμάζων καὶ ζηλῶν τὸν Σατορνῖνον ἀτολμίαν ἐπεκάλει τοῖσ πολιτεύμασιν αὑτὸν καὶ μέλλησιν.
(플루타르코스, Caius Marius, chapter 35 1:1)
ἀλλ’ ἐοίκεν ὁ ἀνὴρ τοῦ Περικλέουσ τὰ μέν ἄλλα μὴ πρὸσ αὑτὸν ἡγήσασθαι, τὸ δὲ πλάσμα καὶ τὸν σχηματισμὸν αὐτοῦ καὶ τὸ μὴ ταχέωσ μηδὲ περὶ παντὸσ ἐκ τοῦ παρισταμένου λέγειν, ὥσπερ ἐκ τούτων μεγάλου γεγονότοσ, ζηλῶν καὶ μιμούμενοσ, οὐ πάνυ προσίεσθαι τὴν ἐν τῷ καιρῷ δόξαν, οὐδ’ ἐπὶ τύχῃ πολλάκισ ἑκὼν εἶναι ποιεῖσθαι τὴν δύναμιν.
(플루타르코스, Demosthenes, chapter 9 3:1)
καὶ λέγεται μέν τισ αὐτοῦ φέρεσθαι λόγοσ, ὃν Ἑλληνιστὶ πρὸσ τὸν δῆμον εἶπεν, ὡσ ζηλῶν τε τὴν ἀρετὴν τῶν παλαιῶν Ἀθηναίων τῆσ τε πόλεωσ διὰ τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ ἡδέωσ γεγονὼσ θεατήσ·
(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 12 4:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION