헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢν δὲ καὶ νέοι πάσχωσι, γηραλέουσ χρὴ γενέσθαι πάντασ τὴν ἕξιν, νωθώδεασ, ἐκλύτουσ, ἀψύχουσ, ὀκνέοντασ, κωφοὺσ, ἀσθενέασ, Ῥικιουσ, ἀπρηκτουσ, ἐπώχρουσ, λευκοὶσ, γυναικώδεασ, ἀποσίτουσ, ψυχροὺσ · μελέων βάρεα, καὶ νάρκασ σκελέων, ἀκρατεασ, καὶ ἐσ παντα παρέτουσ, ἥδε ἡ νοῦσοσ ὁδὸσ ἐσ παράλυσιν πολλοῖσι γίγνεται.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.130)
οὐκ ἐπινοήσαντεσ ὕστερον ὑπὸ τῶν πραγμάτων ἀναγκαζόμενοι διελύσαντο τὴν ἔχθραν, ἐάσαντεσ τοὺσ μύδρουσ ψυχροὺσ ἐν τῷ βυθῷ.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri ix, chapter 10 5:3)
ἔξω γὰρ ὀλίγων τινῶν Ἀσιανῶν πόλεων, αἷσ δι’ ἀμαθίαν βραδεῖά ἐστιν ἡ τῶν καλῶν μάθησισ, αἱ λοιπαὶ πέπαυνται τοὺσ φορτικοὺσ καὶ ψυχροὺσ καὶ ἀναισθήτουσ ἀγαπῶσαι λόγουσ, τῶν μὲν πρότερον μέγα ἐπ’ αὐτοῖσ φρονούντων αἰδουμένων ἤδη καὶ κατὰ μικρὸν ἀπαυτομολούντων πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ, εἰ μή τινεσ παντάπασιν ἀνιάτωσ ἔχουσι, τῶν δὲ νεωστὶ τοῦ μαθήματοσ ἁπτομένων εἰσ καταφρόνησιν ἀγόντων τοὺσ λόγουσ καὶ γέλωτα ποιουμένων τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ σπουδήν.
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 2 1:1)
Κακὰ δὲ τὰ ἐναντία τουτέων, ἤγουν δυσπετέωσ φέρειν τὴν νοῦσον, πνεῦμα μέγα καὶ πυκνὸν εἶναι, τὴν ὀδύνην μὴ παύεσθαι, τὸ πτύελον μόλισ ἀναβήσσειν, διψῇν κάρτα, τό τε σῶμα ὑπὸ πυρὸσ ἀνωμάλωσ ἔχεσθαι, καὶ τὴν μὲν κοιλίην καὶ τὰσ πλευρὰσ θερμὰσ εἶναι ἰσχυρῶσ, τὸ δὲ μέτωπον καὶ τὰσ χεῖρασ καὶ τοὺσ πόδασ ψυχροὺσ, οὖρα δὲ καὶ διαχωρήματα καὶ ὕπνουσ καὶ ἱδρῶτασ, ὡσ διαγέγραπται ἕκαστα εἶναι κακὰ, ἐπιγίγνεσθαι‧ οὕτω γὰρ εἰ ἐπιγένοιτό τι τῷ πτυέλῳ τουτέῳ, ἀπόλοιτο ἂν ὁ ἄνθρωποσ πρὶν ἢ ἐσ τὰσ τεσσαρεσκαίδεκα ἡμέρασ ἀφικέσθαι, ἢ ἐναταῖοσ, ἢ ἑνδεκαταῖοσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 15.5)
τοὺσ γοῦν ψυχροὺσ ψυχρῶσ λέγουσί τε καὶ φασὶν διαλέγεσθαι.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 127:4)
ἄξιόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἐπαινοῦντασ ἢ θαυμάζοντασ ἀτόπουσ καὶ ψυχροὺσ νομίζουσιν;
(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 6 6:1)
τῆσ δ’ οἰκησίμου τὸ μὲν δυσχείμερον καὶ τὸ ὀρεινὸν μοχθηρῶσ οἰκεῖται τῇ φύσει, ἐπιμελητὰσ δὲ λαβόντα ἀγαθοὺσ καὶ τὰ φαύλωσ οἰκούμενα καὶ λῃστρικῶσ ἡμεροῦται, καθάπερ οἱ Ἕλληνεσ ὄρη καὶ πέτρασ κατέχοντεσ ᾤκουν καλῶσ διὰ πρόνοιαν τὴν περὶ τὰ πολιτικὰ καὶ τὰσ τέχνασ καὶ τὴν ἄλλην σύνεσιν τὴν περὶ βίον, Ῥωμαῖοί τε πολλὰ ἔθνη παραλαβόντεσ καὶ τὴν φύσιν ἀνήμερα διὰ τοὺσ τόπουσ ἢ τραχεῖσ ὄντασ ἢ ἀλιμένουσ ἢ ψυχροὺσ ἢ ἀπ’ ἄλλησ αἰτίασ δυσοικήτουσ πολλοῖσ τούσ τε ἀνεπιπλέκτουσ ἀλλήλοισ ἐπέπλεξαν καὶ τοὺσ ἀγριωτέρουσ πολιτικῶσ ζῆν ἐδίδαξαν.
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 5 52:6)
νῦν ὁ στρατηγὸσ Ἑρμανούβησ ἐγένετο κύων, ἀδελφοὺσ συλλαβὼν Ἑρμᾶσ δύο ἀσημοκλέπτασ, συνδεθέντασ σχοινίῳ, ψυχροὺσ ἀώρουσ Ταρταρίουσ τε δαίμονασ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 3601)

SEARCH

MENU NAVIGATION