헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ οὐ συνίεσαν δύο τάδε ἀλλήλοισ ἐναντία προσδοκῶντεσ, φιλελευθέρουσ ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺσ σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμωσ τοὺσ παρόντασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17 3:5)
ἐπεὶ δὲ οὐδὲν ἔτι ἦν ἐμποδῶν τῷ κτίσματι προειπὼν ὁ Ῥωμύλοσ ἡμέραν, ἐν ᾗ τοὺσ θεοὺσ ἀρεσάμενοσ ἔμελλε τὴν ἀρχὴν τῶν ἔργων ποιήσασθαι, παρασκευασάμενόσ τε ὅσα εἰσ θυσίασ καὶ ὑποδοχὰσ τοῦ λεὼ χρησίμωσ ἕξειν ἔμελλεν, ὡσ ἧκεν ὁ συγκείμενοσ χρόνοσ αὐτόσ τε προθύσασ τοῖσ θεοῖσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ κελεύσασ κατὰ δύναμιν τὸ αὐτὸ δρᾶν ὄρνιθασ μὲν πρῶτον αἰσίουσ λαμβάνει·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 88 1:1)
κέχρηται γὰρ αὐτῷ χρησίμωσ ὁ ἀνήρ, ὥσπερ καὶ τῇ τμητικῇ βραχυλογίᾳ πάντων γε μᾶλλον καὶ εὐκαιρότερον.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 583)
διὸ καὶ παρὸν κωλύειν ὑποπιμπράντασ, οἱ δὲ πρὸσ τὴν ἐμβολὴν τοῦ πυρὸσ ἠρεμήσαντεσ τὴν νομὴν ἐμέτρησαν αὐτῷ σφίσι χρησίμωσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον . 186:1)
ταῦτ’ ἄνευ τοῦ μαθεῖν οὐκ ἔστι χρησίμωσ ποιεῖν, δι’ ὃ δὲ ταῦτα πάντα, τὸ εὖ βιοῦν, ἀδίδακτον καὶ ἄλογον καὶ ἄτεχνον καὶ αὐτόματον;
(플루타르코스, An virtus doceri possit, section 1 1:6)
οἰνοχοεῖν διδάσκουσιν ὀψοποιεῖν ταῦτ’ ἄνευ τοῦ μαθεῖν οὐκ ἔστι χρησίμωσ;
(플루타르코스, An virtus doceri possit, section 1 5:1)
ἕκαστον, οὗ χάριν γέγονε καὶ πρὸσ ὃ πέφυκεν ἢ πεποίηται, τούτῳ παρέχῃ χρησίμωσ καὶ οἰκείωσ κινούμενον, ἑαυτὸ καὶ πάσχον ἢ ποιοῦν ἢ διακείμενον, ὡσ ἐκείνῳ πρὸσ σωτηρίαν ἢ κάλλοσ ἢ δύναμιν ἐπιτήδειόν ἐστι, τότε δοκεῖ τὴν κατὰ φύσιν χώραν ἔχειν καὶ κίνησιν καὶ διάθεσιν.
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 14 3:1)
ἐστὶ τὸ δ’ ἐν κοιλίᾳ καὶ καρδίᾳ παρὰ φύσιν, ἀλλ’ ἕκαστον οἰκείωσ καὶ χρησίμωσ τέτακται ναὶ μὴν κηρύκων τε λιθορρίνων χελύων τε καὶ παντὸσ ὀστρέου φύσιν, ὥσ φησιν ὁ Ἐμπεδοκλῆσ, καταμανθάνων ἔνθ’ ὄψει χθόνα χρωτὸσ ὑπέρτατα ναιετάουσαν καὶ οὐ πιέζει τὸ λιθῶδεσ οὐδὲ καταθλίβει τὴν ἕξιν ἐπικείμενον, οὐδέ γε πάλιν τὸ θερμὸν ὑπὸ κουφότητοσ εἰσ τὴν ἄνω χώραν ἀποπτάμενον οἴχεται·
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 14 6:2)
ἐπικλίνουσι καὶ συνεπιστρέφουσιν, ἵν’ ἔγχυσισ ἀληθῶσ, μὴ ἔκχυσισ γένηται, αὑτοὺσ δὲ τῷ λέγοντι παρέχειν καὶ, συναρμόττειν τῇ προσοχῇ τὴν ἀκρόασιν, ὡσ μηδὲν ἐκφύγῃ τῶν χρησίμωσ λεγομένων, οὐ μανθάνουσιν, ἀλλ’ ὃ πάντων καταγελαστότατόν ἐστιν, ἂν μέν τινι προστύχωσι διηγουμένῳ δεῖπνον ἢ πομπὴν ἢ ὄνειρον ἢ λοιδορίαν γεγενημένην αὐτῷ πρὸσ ἄλλον, ἀκροῶνται σιωπῇ καὶ προσλιπαροῦσιν ἂν δέ τισ αὐτοὺσ ἐπισπασάμενοσ διδάσκῃ τι τῶν χρησίμων ἢ παραινῇ τῶν δεόντων ἢ νουθετῇ πλημμελοῦντασ ἢ καταπραΰνῃ χαλεπαίνοντασ, οὐχ ὑπομένουσιν, ἀλλ’ ἂν μὲν δύνωνται, περιγενέσθαι φιλοτιμούμενοι διαμάχονται πρὸσ τὸν λόγον·
(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 3 6:1)
ἐπεὶ δ’ οὐ μόνον ἀλύπωσ καὶ ἀνεπιφθόνωσ ἀλλὰ καὶ χρησίμωσ καὶ ὠφελίμωσ προσοιστέον ἐστὶ τοὺσ ἐπαίνουσ, ἵνα μὴ τοῦτο πράττειν ἀλλ’ ἕτερὸν τι διὰ τούτου δοκῶμεν·
(플루타르코스, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 151)
"χρησίμωσ γεγόνασι·
(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 321)
"βούλομαι ζητεῖσθαι, διὰ τί μου ἀνδριὰσ οὐ κεῖται ἢ διὰ τί κεῖται" τὸ δ’ ὅλον οὐδ’ ἐπαινούμενον ἠξίου τὸν ἀγαθὸν πολίτην ὑπομένειν, εἰ μὴ τοῦτο χρησίμωσ γίνοιτο τῷ κοινῷ.
(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 19 4:1)
ὥσπερ οὖν τὸν ἥλιον οἱ μαθηματικοὶ λέγουσι μήτε τὴν αὐτὴν τῷ οὐρανῷ φερόμενον φοράν μήτε ἄντικρυσ ἐναντίαν καὶ ἀντιβατικήν, ἀλλὰ λοξῷ καὶ παρεγκεκλιμένῳ πορείασ σχήματι χρώμενον ὑγρὰν καὶ εὐκαμπῆ καὶ περιελιττομένην ἕλικα ποιεῖν, ᾗ σῴζεται πάντα καὶ λαμβάνει τὴν ἀρίστην κρᾶσιν, οὕτωσ ἄρα τῆσ πολιτείασ ὁ μὲν ὄρθιοσ ἄγαν καὶ πρὸσ ἅπαντα τοῖσ δημοσίοισ ἀντιβαίνων τόνοσ ἀπηνὴσ καὶ σκληρόσ, ὥσπερ αὖ πάλιν ἐπισφαλὲσ καὶ κάταντεσ τὸ συνεφελκόμενον οἷσ ἁμαρτάνουσιν οἱ πολλοὶ καὶ συνεπιρρέπον, ἡ δὲ ἀνθυπείκουσα πειθομένοισ καὶ διδοῦσα τὸ πρὸσ χάριν, εἶτα ἀπαιτοῦσα τὸ συμφέρον ἐπιστασία καὶ κυβέρνησισ ἀνθρώπων πολλὰ πρᾴωσ καὶ χρησίμωσ ὑπουργούντων, εἰ μὴ πάντα δεσποτικῶσ καὶ βιαίωσ ἄγοιντο, σωτήριοσ, ἐργώδησ δὲ καὶ χαλεπὴ καὶ τὸ σεμνὸν ἔχουσα τῷ ἐπιεικεῖ δύσμικτον·
(플루타르코스, chapter 2 4:1)
καὶ γὰρ περὶ γράμματα καλῶσ ἤσκητο καὶ περὶ λύραν καὶ γεωμετρίαν, καὶ λόγων φιλοσόφων εἴθιστο χρησίμωσ ἀκούειν.
(플루타르코스, Pompey, chapter 55 1:3)
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ σκῶμμα καὶ γελοῖον ἔστιν ὅτε γίγνεται πολιτικοῦ λόγου μέροσ, εἰ μὴ πρὸσ ὕβριν ἢ βωμολοχίαν, ἀλλὰ χρησίμωσ ἐπιπλήττοντοσ ἢ διασύροντοσ λέγοιτο.
(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 71)

SEARCH

MENU NAVIGATION