헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πυθόμενοσ γὰρ τῶν οἰκετῶν τινα τῶν ἐμῶν καὶ μάλα τῶν χρησίμων κάμνειν ᾤχετο ἀπιὼν χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ, σταδίουσ τετταράκοντα, ὡσ ἐπισκεψόμενόσ τε καὶ βοηθήσων ὅ τι οἱο͂́σ τε εἰή·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 18:4)
οὐ γὰρ ὅπωσ μηδέποτ’ εἴποιμεν τῶν χρησίμων μηδὲν, διὰ τοῦτ’ ἀεὶ μελετῶμεν, ἀλλ’ ὅστισ τὰ δέοντα λέγειν ἔχει τε καὶ θαρρεῖ, οὗτόσ ἐστιν ὁ καὶ τὴν μελέτην δεικνὺσ ὡσ οὐχὶ μάτην οὐδ’ εἰκῆ πεποίηται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 1:6)
περί τε γὰρ ἀμφοτέρων ὁμοῦ τοῖσ αὐτὸσ αὑτοῦ λόγοισ περιωθεῖται καὶ πάλιν καθ’ ἕτερον αὐτὸσ αὖ μαρτυρεῖ, τῷ τε τὸ πείθειν φανῆναι τῶν χρησίμων ἕν τι παρ’ αὐτῷ καὶ τῷ τῶν βιαζομένων καὶ ὑβριζόντων κατηγοροῦντα παρ’ ὅλον τὸν λόγον φαίνεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 75:2)
φαίνεται δὲ ἡ μὲν εὑρ́εσισ κατὰ τὴν φρόνησιν ἔχουσα, εἴπερ ἀμήχανον φρονήσεωσ ἀπολειπόμενον τῶν χρησίμων εὑρεῖν ὁτιοῦν, ἡ δὲ σωφροσύνη κατὰ τὴν διαχείρισιν οὖσα καὶ τὴν τῶν ἡγουμένων τε καὶ εἰκότων συμφωνίαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 95:5)
οὐ γὰρ ἂν εἰή φλυαρεῖν ἐθίζεσθαι τὸ τί τῶν χρησίμων ἀκούειν, ὥσπερ γε καὶ αὐτοῦ τοῦ Ἡσιόδου ταῦτα συμβουλεύοντοσ ἀκούοντεσ οὐκ ἀπολλύναι τὸν χρόνον ἡγούμεθα οὐδὲ χείρουσ γίγνεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 19:10)
ὡσ δὲ εὑρ͂ον καὶ δύο καὶ τρία τῶν χρησίμων, ἐνταῦθα πάλιν αὖ ἐπ’ ἄλλο τι ἐχώρουν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 2:4)
μάλιστα δὲ δίκαιον τὸ ἐν τῇ τῶν χρησίμων φιλίᾳ, διὰ τὸ τοῦτ’ εἶναι τὸ πολιτικὸν δίκαιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 172:2)
οὔτε γὰρ τῶν χρησίμων δεῖσθαι αὐτάρκουσ οὔτε τῶν εὐφρανούντων οὔτε τοῦ συζῆν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 227:1)
ἀνάγκη ἄρα ἐλαχίστουσ εἶναι φίλουσ τῷ ἄριστα ζῶντι, καὶ ἀεὶ ἐλάττουσ γίνεσθαι, καὶ μὴ σπουδάζειν ὅπωσ ὦσι φίλοι, ἀλλ’ ὀλιγωρεῖν μὴ μόνον τῶν χρησίμων, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὸ συζῆν αἱρετῶν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 228:2)
ὁ πλοῦτοσ δ’ ἐστὶ τῶν χρησίμων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 7:1)
καὶ οἱ μακάριοι δὲ χρησίμων μὲν οὐδὲν δέονται, ἡδέων δέ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 60:3)
ἥ τε μνήμη τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα, τῶν δὲ χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 80:2)
ἀναγκαιότερον μὲν δὴ ἐν ταῖσ ἀτυχίαισ, διὸ τῶν χρησίμων ἐνταῦθα δεῖ, κάλλιον δ’ ἐν ταῖσ εὐτυχίαισ, διὸ καὶ τοὺσ ἐπιεικεῖσ ζητοῦσιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 133:5)
ἓν μὲν οὖν εἶδοσ κτητικῆσ κατὰ φύσιν τῆσ οἰκονομικῆσ μέροσ ἐστίν, καθὸ δεῖ ἤτοι ὑπάρχειν ἢ πορίζειν αὐτὴν ὅπωσ ὑπάρχῃ ὧν ἔστι θησαυρισμὸσ χρημάτων πρὸσ ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων εἰσ κοινωνίαν πόλεωσ ἢ οἰκίασ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 104:1)
διὸ πρὸσ τὰσ ἀλλαγὰσ τοιοῦτόν τι συνέθεντο πρὸσ σφᾶσ αὐτοὺσ διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ τῶν χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸσ τὸ ζῆν, οἱο͂ν σίδηροσ καὶ ἄργυροσ κἂν εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶσ ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ τῆσ μετρήσεωσ αὑτούσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 117:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION