헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δὲ καὶ τὴν δημηγορίαν μου διαβάλλει, καὶ τοὺσ εἰρημένουσ λόγουσ ἐπὶ τὰ χείρω διεξέρχεται, οὔτ’ ἂν ἀποδραίην, οὔτ’ ἂν τῶν τότ’ εἰρημένων οὐδὲν ἀρνησαίμην, οὔτ’ αἰσχύνομαι ἐπ’ αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ φιλοτιμοῦμαι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 69 1:3)
ὧν τὰ λαμπρὰ καὶ τὰ χείρω γενόμενα ἐν μνήμῃ τε μᾶλλον ὄντα, ὅτι καὶ τελευταῖα γέγονεν, ἐπελεύσομαι νῦν, οὐ πάντα οὑ̓ γὰρ ἀξιαφήγητον ἀναίρεσισ ἁπλῆ καὶ φυγὴ ἢ τῶν τριῶν ἀνδρῶν τισι συγγνόντων ὕστερον ἐπάνοδοσ ἢ ἐπανελθόντων ἀφανὴσ καταβίωσισ̓, ἀλλ’ ὅσα παραλογώτατα ὄντα μάλιστα ἂν ἐκπλήξειε καὶ πιστεύειν ποιήσειε τοῖσ προλεγομένοισ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 3 5:4)
κἢν μικρῷ χείρω τῶν ὠφελεύντων ἐώσι, διδόναι,‐‐ ἔσται γὰρ διέξοδοσ ναυτιώδεϊ καὶ ἀτέρπεϊ ὑγρῷ·‐‐ μετεξετέρουσ γὰρ ἡ τοῦ πύου δίοδοσ βλάψαι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.251)
οἱ γὰρ ὑπὲρ τοῦ πλείονοσ πόλεμοι τοῦτον ἔχουσι τὸν νοῦν, ἂν μὲν ἐξῇ λαβεῖν, τολμᾶν, εἰ δὲ μὴ, τό γε δεύτερον, μὴ χείρω τἀρχαῖα ποιῆσαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 11:12)
ὅτι μὲν γὰρ εἰσ πολὺ χείρω βουληθέντων ὑμῶν ἥξουσιν ἅπασι δέδεικται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 7:16)
καὶ πειραθῶμεν τοῖσ μεθ’ ἡμᾶσ ἀρετῆσ παραδείγματα μὴ χείρω καταλιπεῖν ἢ παρὰ τῶν προτέρων αὐτοὶ παρελάβομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 14:6)
πρῶτον μὲν ἔθετο τὸν αὐτὸν εὑρόντα τὰ βέλτιστα, ἔσχατον δὲ ἀμαθίᾳ τὸν οὔτε συνιέντα οὔτε πειθόμενον, μέσον δὲ ἀμφοτέρων, ὥσπερ ἐν ἀριθμῶν ὁρ́οισ, τὸν τῷ συνιέντι πεισθέντα, τοσούτῳ χείρω τοῦ νοήσαντοσ, ὅσῳ βελτίω τοῦ μήθ’ εὑρόντοσ μήτε πεισθέντοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 25:5)
οὐκοῦν ἄτοπον τόν γε αὐτὸν ὡμολογηκότα εἶναι χείρω, τοῦτον ἀμείνω καλεῖν, καὶ ταῦτα δι’ αὐτὸ τοῦτ’ ἐπαινούμενον, ὅτι ὡμολόγηκε χείρων εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 27:1)
οὐδὲ εἴ τινεσ, οἶμαι, κολακεύουσιν ἢ συκοφαντοῦσι, χείρω τοῦτο ποιεῖ ῥητορικὴν, ἀλλ’ ἡμαρτηκότασ αὐτοὺσ ῥητορικῆσ ταύτῃ γε ταῦτα δεῖ δοκεῖν, ὥσπερ ἐκείνουσ φιλοσοφίασ, ἐπὶ τῷ τοῦ καλλίστου προσχήματι τὴν τοῦ κακουργεῖν ἄδειαν ἑαυτοῖσ ἐκπορίζοντασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 60:1)
ὅτε δὲ αὐτὸσ ἐν κόσμῳ καὶ νόμῳ καὶ μετὰ παντὸσ τοῦ γιγνομένου καλοῦ τοὺσ λόγουσ ἐδείκνυεν αὐτοὺσ καὶ τὸ τοῦ Λάχητοσ, εἰ δὲ βούλει Πλάτωνοσ, ὁμοῦ συνδιέσωζεν, οὐδὲν χείρω τῶν λόγων τὸν βίον παρεχόμενοσ, πῶσ ἂν εἰή διεφθαρκὼσ Ἀθηναίουσ, ἢ πῶσ λάλουσ εἶναι πεποιηκὼσ, ὅσ γε κἀν τοῖσ λόγοισ αὐτοῖσ τὸ μηδὲν φαύλωσ μηδ’ εἰκῆ τιμήσασ φαίνεται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 13:5)
τίνα μὲν οὖν, ὦ Πλάτων, χείρω Μιλτιάδησ ἐποίησεν ἢ τῶν πολιτῶν ἢ τῶν ξένων, ἢ δοῦλόν φημι ἢ ἐλεύθερον, ἢ ἄνδρα ἢ γυναῖκα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 50:7)
πᾶσι γὰρ ἡγεῖτο πρὸσ τὰ κάλλιστα, ὥστε χείρω μὲν οὐδένα, βελτίουσ δ’ ἅπαντασ ἐποίει τό γ’ αὑτοῦ μέροσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 52:4)
ἄτοπον δ’ ἄν τισ ἡγήσαιτο Ἀθηναίουσ μὲν ἐκ τούτων τῶν ἔργων ἱδρύσασθαι τῷ Πανὶ τὸν νεὼν, οὐ πρότερον συννοήσαντασ, Πλάτωνα δὲ τῶν ἔργων τούτων ὑπαρχόντων περὶ Μιλτιάδου τολμᾶν τὰ χείρω λέγειν καὶ τοσοῦτον ἀπέχειν τοῦ τιμᾶν ὥστε καὶ τὴν ὑπάρχουσαν αὐτῷ δικαίωσ τιμὴν τὸ καθ’ αὑτὸν ἀποστερεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 58:5)
τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον οἶμαι καὶ Περικλῆσ, ἑώσ μὲν οὐδὲν ἀνήκεστον ἦν, κατεῖχε τοὺσ ἵππουσ, καὶ μάλα ῥᾳδίωσ ἤκουον αὐτοῦ καὶ τοῦ Νέστοροσ οὐδὲν χείρω τὴν φωνὴν ἐνόμιζον, καίτοι πολλά γε καὶ παντοῖα ἐχρήσατο αὐτοῖσ καὶ εἰρήνησ καὶ πολέμων ἐχόμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 130:11)
καὶ δι’ ἃ τὸν λέγοντα ἂν ἡγοῦ χείρω, διὰ ταῦτα Περικλέα ἀξιοῦν φαῦλον νομίζεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 136:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION