헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Τρύφων δὲ ἐν Ἀττικῇ προσῳδίᾳ ἀμυγδάλην μὲν τὸν καρπὸν βαρέωσ, ὃν ἡμεῖσ οὐδετέρωσ ἀμύγδαλον λέγομεν, ἀμυγδαλᾶσ δὲ τὰ δένδρα, κτητικοῦ παρὰ τὸν καρπὸν ὄντοσ τοῦ χαρακτῆροσ καὶ διὰ τοῦτο περισπωμένου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 40 1:10)
ἐξέσται γὰρ σοὶ καὶ παντὶ ἄλλῳ καθ’ ἓν ἕκαστον τῶν ἐξηριθμημένων ὑπ’ ἐμοῦ κατὰ τὴν προέκθεσιν τοῦ χαρακτῆροσ ἐπιλέγεσθαί τε καὶ σκοπεῖν ἐπὶ τῶν παραδειγμάτων κατὰ πολλὴν εὐκαιρίαν καὶ σχολήν·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2337)
τοιαύτην δὴ καταλαβὼν τὴν πολιτικὴν λέξιν ὁ Δημοσθένησ οὕτω κεκινημένην ποικίλωσ, καὶ τηλικούτοισ ἐπεισελθὼν ἀνδράσιν ἑνὸσ μὲν οὐθενὸσ ἠξίωσε γενέσθαι ζηλωτὴσ οὔτε χαρακτῆροσ οὔτε ἀνδρόσ, ἡμιέργουσ τινὰσ ἅπαντασ οἰόμενοσ εἶναι καὶ ἀτελεῖσ, ἐξ ἁπάντων δ’ αὐτῶν ὅσα κράτιστα καὶ χρησιμώτατα ἦν, ἐκλεγόμενοσ συνύφαινε καὶ μίαν ἐκ πολλῶν διάλεκτον ἀπετέλει, μεγαλοπρεπῆ λιτήν, περιττὴν ἀπέριττον, ἐξηλλαγμένην συνήθη, πανηγυρικὴν ἀληθινήν, αὐστηρὰν ἱλαράν, σύντονον ἀνειμένην, ἡδεῖαν πικράν, ἠθικὴν παθητικήν, οὐδὲν διαλλάττουσαν τοῦ μεμυθευμένου παρὰ τοῖσ ἀρχαίοισ ποιηταῖσ Πρωτέωσ, ὃσ ἅπασαν ἰδέαν μορφῆσ ἀμογητὶ μετελάμβανεν, εἴτε θεὸσ ἢ δαίμων τισ ἐκεῖνοσ ἄρα ἦν παρακρουόμενοσ ὄψεισ τὰσ ἀνθρωπίνασ εἴτε διαλέκτου ποικίλον τι χρῆμα ἐν ἀνδρὶ σοφῷ, πάσησ ἀπατηλὸν ἀκοῆσ, ὃ μᾶλλον ἄν τισ εἰκάσειεν, ἐπειδὴ ταπεινὰσ καὶ ἀσχήμονασ ὄψεισ οὔτε θεοῖσ οὔτε δαίμοσι προσάπτειν ὅσιον.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 83)
ὥστε περὶ μὲν τοῦ χαρακτῆροσ .
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 141)
ἔστι δὴ τὰ τοιαῦτα τοῦ μέσου χαρακτῆροσ παραδείγματα ἐκ μὲν τῆσ Αἰσχίνου κατηγορίασ·
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 14 1:4)
τοῦτον δὲ ἑνὸσ μὲν οὐδενὸσ ἀποφηνάμενοσ οὔτε χαρακτῆροσ οὔτ’ ἀνδρὸσ ζηλωτὴν γενέσθαι, ἐξ ἁπάντων δὲ τὰ κράτιστα ἐκλεξάμενον κοινὴν καὶ φιλάνθρωπον τὴν ἑρμηνείαν κατεσκευακέναι καὶ κατὰ τοῦτο μάλιστα διαφέρειν τῶν ἄλλων, πίστεισ ὑπὲρ τοῦδε παρειχόμην, διελόμενοσ μὲν τὴν λέξιν εἰσ τρεῖσ χαρακτῆρασ τοὺσ γενικωτάτουσ τόν τε ἰσχνὸν καὶ τὸν ὑψηλὸν καὶ τὸν μεταξὺ τούτων, ἀποδεικνὺσ δ’ αὐτὸν ἐν τοῖσ τρισὶ γένεσι κατορθοῦντα τῶν ἄλλων μάλιστα, λέξεισ τινὰσ αὐτοῦ λαμβάνων, αἷσ ἀντιπαρεξήταζον ἑτέρασ ὁμοειδεῖσ λόγου μὲν ἀξίασ, οὐ μὴν ἀνεπιλήπτουσ γε τελέωσ οὐδ’, ὥσπερ ἐκείνη, πάσασ τὰσ ἀρετὰσ ἐχούσασ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 33 1:1)
καὶ γὰρ ἥ τε Ἰσοκράτουσ καὶ Πλάτωνοσ καίτοι θαυμασιωτάτων ἀνδρῶν μνήμη καὶ σύγκρισισ οὐκ ἔξω τοῦ εἰκότοσ ἐγίγνετό μοι, ἀλλ’, ἐπεὶ τοῦ μέσου καὶ κρατίστου χαρακτῆροσ οὗτοι ζηλωταὶ γενόμενοι μεγίστησ δόξησ ἔτυχον, ἵνα δείξαιμι, κἂν εἰ τῶν ἄλλων ἀμείνουσ εἰσί, Δημοσθένει γε οὐκ ἀξίουσ ὄντασ ἁμιλλᾶσθαι περὶ τῶν ἀριστείων.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 33 1:2)
ὅπου γὰρ οὐδὲ τῶν στοιχείων τῶν πρώτων, ἐξ ὧν ἡ τοῦ παντὸσ συνέστη φύσισ, γῆσ τε καὶ ὕδατοσ καὶ ἀέροσ καὶ πυρόσ, οὐδὲν εἰλικρινέσ ἐστιν, ἀλλὰ πάντα μετέχει πάντων, ὠνόμασται δ’ ἕκαστον αὐτῶν κατὰ τὸ πλεονάζον, τί θαυμαστόν, εἰ αἱ τῆσ λέξεωσ ἁρμονίαι τρεῖσ οὖσαι τὸν ἀριθμὸν οὐκ ἔχουσιν εἰλικρινῆ τὴν φύσιν οὐδ’ ἀνεπίμικτον, ἀλλ’ ἐκ τῶν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ συμβεβηκότων αὐτοῖσ ὀνόματόσ τε ἠξίωνται καὶ χαρακτῆροσ ἰδίου;
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 373)
ὅσοι μὲν οὖν ἰδίωμα τοῦ χαρακτῆροσ αὐτὸ ἀποφαίνουσι τοῦ Δημοσθένουσ, ὀρθῶσ λέγουσι·
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 582)
περὶ Δεινάρχου τοῦ ῥήτοροσ οὐδὲν εἰρηκὼσ ἐν τοῖσ περὶ τῶν ἀρχαίων γραφεῖσιν διὰ τὸ μήτε εὑρετὴν ἰδίου γεγονέναι χαρακτῆροσ τὸν ἄνδρα, ὥσπερ τὸν Λυσίαν καὶ τὸν Ἰσοκράτην καὶ τὸν Ἰσαῖον, μήτε τῶν εὑρημένων ἑτέροισ τελειωτήν, ὥσπερ τὸν Δημοσθένη καὶ τὸν Αἰσχίνη καὶ τὸν Ὑπερείδην ἡμεῖσ κρίνομεν, ὁρῶν δὲ καὶ τοῦτον τὸν ἄνδρα παρὰ πολλοῖσ ἠξιωμένον ὀνόματοσ ἐπὶ δεινότητι λόγων καὶ ἀπολελοιπότα δημοσίουσ τε καὶ ἰδίουσ λόγουσ οὔτε ὀλίγουσ οὔτ’ εὐκαταφρονήτουσ, ἡγησάμην δεῖν μὴ παραλιπεῖν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ βίου καὶ τοῦ χαρακτῆροσ αὐτοῦ διελθεῖν καὶ διορίσαι τούσ τε γνησίουσ καὶ ψευδεῖσ λόγουσ πάντων ἢ τῶν γε πλείστων ἀναγκαιότερον οἶμαι τοῖσ μὴ ἐκ περιζώματοσ ἀσκοῦσι ῥητορικήν.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 11)
πολὺ γὰρ ἀπέχει τοῦ χαρακτῆροσ.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 1 3:2)
ἡ δὲ λέξισ ἐστὶ τοῦ Δεινάρχου κυρίωσ ἠθική, πάθοσ κινοῦσα, σχεδὸν τῇ πικρίᾳ μόνον καὶ τῷ τόνῳ τοῦ Δημοσθενικοῦ χαρακτῆροσ λειπομένη, τοῦ δὲ πιθανοῦ καὶ κυρίου μηδὲν ἐνδέουσα.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 1 3:4)
ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνοσ τἀνδρὸσ ὡσ οἱο͂́ν τε ἀκριβέστατα εὑρ́ηται, πρὸσ ὃν καὶ τῶν λόγων τούσ τε γνησίουσ καὶ μὴ διακρινοῦμεν, καιρὸσ ἤδη καὶ περὶ τοῦ χαρακτῆροσ αὐτοῦ λέγειν.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 4 2:5)
τοῦ μὲν Λυσιακοῦ χαρακτῆροσ ἔν τε τῷ περὶ Μνησικλέουσ λόγῳ καὶ ἐν τῷ κατὰ Λυσικράτουσ ὑπὲρ Νικομάχου καὶ ἐν ἄλλοισ πολλοῖσ.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 5 1:1)
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοσθενικοῦ χαρακτῆροσ, ὃν μάλιστα ἐμιμήσατο, πολὺ πλείω δύναιτ’ ἄν τισ εἰπεῖν, ἄλλωσ τε καὶ ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 5 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION