헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ μὲν γὰρ νόμοι προεῖπον αὐτῷ αἰσχρῶσ βεβιωκότι μὴ δημηγορεῖν, ἐπίταγμα, ὥσ γε δὴ ἐγὼ κρίνω, οὐ χαλεπὸν ἐπιτάξαντεσ, ἀλλὰ καὶ πάνυ ῥᾴδιον·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 32)
ἑτέραν γὰρ ἐγὼ γέγραφα μαρτυρίαν τοῖσ εἰδόσι Τίμαρχον τουτονὶ καταλιπόντα τὴν πατρῴαν οἰκίαν καὶ διαιτώμενον παρὰ Μισγόλα, πρᾶγμα οἶμαι χαλεπὸν ἐξεργάσασθαι ἐπιχειρῶν·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 472)
πρὸσ δὴ τοσαύτην τόλμαν καὶ τερατείαν ἀνθρώπου χαλεπὸν καὶ διαμνημονεῦσαι καθ’ ἕκαστα, καὶ λέγειν μετὰ κινδύνου πρὸσ ἀπροσδοκήτουσ διαβολάσ.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 111)
οὐκ ἐν τῷ παρόντι μόνον γιγνώσκω τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ὡσ σφαλερόν ἐστιν ἅπτεσθαι, ἀλλὰ καὶ πρότερον χαλεπὸν ἡγούμην, πρὶν τῶν κοινῶν ἐπιμελεῖσθαί τινοσ.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 3:1)
χαλεπὸν δὲ δαήμεναί ἐστιν ἕκαστον·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 21:4)
Ἢν χολῆσ ξανθῆσ, λεκιθώδεοσ , ἢ κροκοει δέοσ, ἢ τῆσ μελαγχλώρου, ἐσ τὸ παντελὲσ ἀνάχυσισ ἀπὸ τοῦ σπλάγχνου γένηται, τὸ πάθοσ ἴκτεροσ κικλήσκεται, χαλεπὸν μὲν ἐν ὀξέσι· οὐ γὰρ μόνον πρὸ ἑβδόμησ κτείνει φανὲν, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἑβδόμην ἔκτεινε μυρίουσ · σπανίωσ δὲ εὖτε ἔκρινε πυρετὸν ἐσ τέλοσ τὸ πάθοσ, ἀλλ’ αὐτὸσ οὐ Ῥηϊδίωσ λύεται.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.300)
Ὕδρωψ ἀτερπὲσ μὲν ἐσιδεῖν πάθοσ, χαλεπὸν δὲ καὶ παθεῖν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.1)
παράδειγμα δὲ τούτου ἐν τοῖσ συμβουλευτικοῖσ, ἐγὼ δὲ ὁρῶ μὲν ὡσ χαλεπὸν τὰ βέλτιστα λέγειν ἐστίν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 10:2)
ἔμφασιν δὲ ποιεῖ καὶ τὸ ἐπισημαίνεσθαι ταῖσ ποιότησιν, ὅπου λέγει, θέαμα δεινόν, καὶ πάλιν νόσημα δεινὸν καὶ χαλεπὸν καὶ φυλακῆσ πολλῆσ καὶ τῆσ παρ’ ὑμῶν ἐπανορθώσεωσ δεόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 3:1)
σύνθεσίσ ἐστιν ἡ μὲν συνεχὴσ ἡ διὰ πλειόνων ἑξῆσ εἰρομένη, ὡσ τὸ νόσημα γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐμπέπτωκεν εἰσ τὴν Ἑλλάδα χαλεπόν, ἡ δὲ λελυμένη, τότε μὲν κεχυμένη, ὥσπερ τὸ ἔστω, γινέσθω ταῦτα, οὐδὲν ἀντιλέγω, ἡ δὲ κατὰ περίοδον, ἥτισ ἐστὶν σύνταξισ κώλων καὶ κομμάτων εἰσ διάνοιαν ἀπηρτισμένη φράσισ, ὥσπερ τὸ καὶ σπουδαῖα νομίζων, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ ἀναγκαῖα τῇ πόλει πειράσομαι περὶ αὐτῶν εἰπεῖν ἃ νομίζω συμφέρειν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 2:1)
ἀλλὰ μὴν οὐδὲ χαλεπὸν λαβεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 10:11)
τί οὖν χαλεπόν ἐστι λαβεῖν νῆσον διῃρημένην καὶ ταῖσ παρασκευαῖσ καὶ ταῖσ γνώμαισ;
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 10:13)
τὸ μὲν δὴ κατὰ τὴν μεταχείρισιν τῶν ἐννοημάτων τοιοῦτόν ἐστιν, καὶ ἔτι τὸ μὴ ὡσ εἰσ πρότασιν λέγεσθαι τὰ λεγόμενα κατασκευαστικὰ τοῦ προκειμένου, ἀλλ’ ἀδήλου ὄντοσ πρὸσ ἃ λέγεται, οὕτω προχωρεῖν τὸν λόγον, οἱο͂ν μὴ προθεὶσ ὅτι βούλεται ἀποδεῖξαι πολλοῦ ἄξιον Κῦρον ἐπάγει ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο, καὶ προλαβὼν πάντα τὰ προκατασκευαστικά, ἐξ ὧν χαλεπόν ἐστιν ἀνθρώπων ἄρχειν, χαλεπώτερον τῶνδε καὶ τῶνδε, οὕτωσ ἐπήγαγεν, ἀλλὰ μὴν Κῦροσ πλείστων ἀνθρώπων ἦρξε·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 6:1)
οὐ γὰρ ὡσ σπάνιον καὶ δυσπρόσοδον παρέχων ἑαυτὸν ἡγεῖται τὴν τοῦ μέγασ καὶ θαυμαστὸσ καὶ τοιοῦτοσ οἱο͂σ μηδεὶσ ἄλλοσ πώποτε ἐγένετο δόξαν ἀποίσεσθαι βασιλεὺσ, ἀλλ’ οὕτωσ ἂν μάλιστα βεβαιοῦν τὴν τοῦ τοιοῦτοσ εἶναι προσηγορίαν, εἰ τὴν παρ’ αὑτοῦ εὔνοιαν καὶ φιλανθρωπίαν κοινὴν ἅπασι τοῖσ δεομένοισ παρασκευάσεται, οἰόμενοσ δεῖν τὸν ὡσ ἀληθῶσ βασιλέα τῷ τῶν ὅλων ἀπεικάσθαι βασιλεῖ κατά τε τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν πρόνοιαν ἁπάντων τῶν ἀρχομένων, καὶ μὴ πρὸ μὲν τῆσ βασιλείασ χρηστόν τι καὶ μέτριον ἦθοσ ἐμφαίνειν ἑαυτοῦ, βασιλέα δὲ ἀποδειχθέντα χαλεπὸν καὶ βίαιον εἶναι περὶ τοὺσ ἀρχομένουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 7:8)
συνελόντι δ’ οὔποτε σπουδάζει δίχα φαιδρότητοσ, ἀλλὰ πᾶν, κἂν ᾖ χαλεπὸν, οὐκ ἔστιν ἑορτῆσ ἄνευ πραχθῆναι, τό τε ἐν τῷ μέρει τερπνὸν αὐτῷ σπουδῆσ οὐκ ἀπήλλακται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 5:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION