헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἑλλήνων δ’ αὐτὴν ἑτέρων τε καὶ Χαλκιδέων καταλαβόντων καὶ θαλάσσῃ χρωμένων, ἤνθει ταῖσ ἐμπορίαισ καὶ γεωργίαισ, χαιρόντων σφίσι καὶ τῶν Θρᾳκῶν διὰ τὴν τῶν ὡραίων ἄμειψιν, μέχρι Φίλιπποσ ὁ Ἀμύντου τούσ τε ἄλλουσ καὶ Χαλκιδέασ ἀνέστησεν, ὡσ μηδὲν ἔτι πλὴν οἰκόπεδα μόνον ἱερῶν ὁρᾶσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 13 1:2)
ἐπιπολάζοντοσ δὲ τοῦ γελοίου, καὶ τῶν πλείστων χαιρόντων τῇ παιδιᾷ καὶ τῷ σκώπτειν μᾶλλον ἢ δεῖ, καὶ οἱ βωμολόχοι εὐτράπελοι προσαγορεύονται ὡσ χαρίεντεσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 144:2)
εὐθὺσ γὰρ ἐν τῷ προοιμίῳ τῆσ ὅλησ νομοθεσίασ ἔφη δεῖν τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν τῇ πόλει πάντων πρῶτον ὑπολαβεῖν καὶ πεπεῖσθαι θεοὺσ εἶναι, καὶ ταῖσ διανοίαισ ἐπισκοποῦντασ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν διακόσμησιν καὶ τάξιν κρίνειν οὐ τύχησ οὐδ’ ἀνθρώπων εἶναι ταῦτα κατασκευάσματα, σέβεσθαί τε τοὺσ θεούσ, ὡσ πάντων τῶν ἐν τῷ βίῳ καλῶν καὶ ἀγαθῶν αἰτίουσ ὄντασ τοῖσ ἀνθρώποισ, ἔχειν δὲ καὶ τὴν ψυχὴν καθαρὰν πάσησ κακίασ, ὡσ τῶν θεῶν οὐ χαιρόντων ταῖσ τῶν πονηρῶν θυσίαισ τε καὶ δαπάναισ, ἀλλὰ ταῖσ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν δικαίαισ τε καὶ καλαῖσ ἐπιτηδεύσεσι.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 17 19:1)
οἷσ καὶ δικαίωσ ἄν τισ ἐπιτιμήσειεν, ὅτι συνειδότεσ πολλοὺσ καὶ μεγάλουσ οἴκουσ ὑπὸ τῶν κολακευόντων ἀναστάτουσ γεγενημένουσ καὶ μισοῦντεσ ἐπὶ τῶν ἰδίων τοὺσ ταύτην ἔχοντασ τὴν τέχνην ἐπὶ τῶν κοινῶν οὐχ ὁμοίωσ διάκεισθε πρὸσ αὐτούσ, ἀλλὰ κατηγοροῦντεσ τῶν προσιεμένων καὶ χαιρόντων τοῖσ τοιούτοισ αὐτοὶ μᾶλλον φαίνεσθε τούτοισ πιστεύοντεσ ἢ τοῖσ ἄλλοισ πολίταισ.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 16 1:2)
χαιρόντων πόνοι·
(에우리피데스, Heracles, episode, anapests 4:9)
εἰ γὰρ Ἀψάλωμοσ ἐκράτησε καὶ τὴν βασιλείαν βεβαίωσ κατέσχεν, οὐδενὸσ ἂν ἡμῶν ὑπελείφθη λείψανον, ἀλλὰ πάντεσ ἂν ἀπὸ σοῦ καὶ τῶν σῶν ἀρξάμενοι τέκνων ἀπωλώλειμεν οἰκτρῶσ, οὐ κλαιόντων ἡμᾶσ τῶν πολεμίων ἀλλὰ καὶ χαιρόντων καὶ τοὺσ ἐλεοῦντασ ἐπὶ τοῖσ κακοῖσ κολαζόντων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 311:1)
χαιρόντων δ’ αὐτῶν ὡσ καταγνωσθησομένου τοῦ Ιὠσήπου καὶ προσκρούσοντοσ τῷ βασιλεῖ διὰ τὴν βραχύτητα τῆσ δωρεᾶσ, ἐνστάσησ τῆσ ἡμέρασ οἱ μὲν ἄλλοι προσέφερον τῷ βασιλεῖ ταλάντων οἱ λίαν μεγαλοδωρεῖσθαι νομίζοντεσ οὐ πλεῖον εἴκοσι, ὁ δ’ Ὑρκανὸσ οὓσ ὠνήσατο παῖδασ ἑκατὸν καὶ παρθένουσ τοσαύτασ ἀνὰ τάλαντον ἑκάστῳ φέρειν δοὺσ προσήγαγεν τοὺσ μὲν τῷ βασιλεῖ, τὰσ δὲ τῇ Κλεοπάτρᾳ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 12 250:1)
ἀντήχει δ’ αὐτοῖσ τὸ παρὰ Ιοὐδαίων ἐγκέλευσμα καὶ κραυγὴ χαιρόντων ἅμα καὶ τεθυμωμένων.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 690:2)
ἐπεὶ τοίνυν, ὦ Κράτων, δεινήν τινα ταύτην κατηγορίαν ἐκ πολλοῦ, οἶμαι, παρεσκευασμένοσ κατηγόρηκασ ὀρχήσεών τε καὶ αὐτῆσ ὀρχηστικῆσ, καὶ προσέτι ἡμῶν γε τῶν χαιρόντων τῇ τοιαύτῃ θέᾳ ὡσ ἐπὶ φαύλῳ καὶ γυναικείῳ πράγματι μεγάλην σπουδὴν ποιουμένων, ἄκουσον ὅσον τοῦ ὀρθοῦ διημάρτηκασ καὶ ὡσ λέληθασ σεαυτὸν τοῦ μεγίστου τῶν ἐν τῷ βίῳ ἀγαθῶν κατηγορῶν.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 1:1)
οὗτοσ ὁ τὸ σχῆμα εὐσταλὴσ καὶ κόσμιοσ τὸ βάδισμα καὶ σωφρονικὸσ τὴν ἀναβολὴν ἑώθεν μυρία ὅσα περὶ ἀρετῆσ διεξιὼν καὶ τῶν ἡδονῇ χαιρόντων κατηγορῶν καὶ τὸ ὀλιγαρκὲσ ἐπαινῶν, ἐπειδὴ λουσάμενοσ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ δεῖπνον καὶ ὁ παῖσ μεγάλην τὴν κύλικα ὀρέξειεν αὐτῷ ‐ τῷ ζωροτέρῳ δὲ χαίρει μάλιστα ‐ καθάπερ τὸ Λήθησ ὕδωρ ἐκπιὼν ἐναντιώτατα ἐπιδείκνυται τοῖσ ἑωθινοῖσ ἐκείνοισ λόγοισ, προαρπάζων ὥσπερ ἴκτινοσ τὰ ὄψα καὶ τὸν πλησίον παραγκωνιζόμενοσ, καρύκησ τὸ γένειον ἀνάπλεωσ, κυνηδὸν ἐμφορούμενοσ, ἐπικεκυφὼσ καθάπερ ἐν ταῖσ λοπάσι τὴν ἀρετὴν εὑρήσειν προσδοκῶν, ἀκριβῶσ τὰ τρύβλια τῷ λιχανῷ ἀποσμήχων ὡσ μηδὲ ὀλίγον τοῦ μυττωτοῦ καταλίποι, μεμψίμοιροσ ἀεί, κἂν τὸν πλακοῦντα ὅλον ἢ τὸν σῦν μόνοσ τῶν ἄλλων λάβῃ,^ ὅ τι περ λιχνείασ καὶ ἀπληστίασ ὄφελοσ, μέθυσοσ καὶ πάροινοσ οὐκ ἄχρι ᾠδῆσ καὶ ὀρχηστύοσ μόνον, ἀλλὰ καὶ λοιδορίασ καὶ ὀργῆσ.
(루키아노스, Timon, (no name) 53:5)
χαίρειν μετὰ χαιρόντων, κλαίειν μετὰ κλαιόντων.
(PROS RWMAIOUS, chapter 11 58:1)
αἷσ δ’ ἂν μή, χαιρόντων.
(플라톤, Epistles, Letter 13 15:1)
χαιρόντων δὲ πάντων καὶ μεγαλυνόντων τὸ ἔργον ὁ Κάτων ἀπεδάκρυε τὴν πατρίδα, καὶ τὴν ὀλέθριον καὶ κακοδαίμονα φιλαρχίαν ὠδύρετο, πολλοὺσ καὶ ἀγαθοὺσ ὁρῶν πολίτασ ὑπ’ ἀλλήλων πεπτωκότασ.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 54 7:2)
ἢ καὶ τοῦτο σύμβολόν ἐστι τοῦ χρῆναι νήφοντασ ἑορτάζειν ἀλλὰ μὴ μεθύοντασ, ὡσ τῶν θεῶν μᾶλλον τοῖσ ἐκχέουσι χαιρόντων τὸν πολὺν ἄκρατον ἢ τοῖσ πίνουσι;
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 45 1:4)
ἢ καὶ τοῦτο σύμβολόν ἐστι τοῦ χρῆναι νήφοντασ ἑορτάζειν ἀλλὰ μὴ μεθύοντασ, ὡσ τῶν θεῶν μᾶλλον τοῖσ ἐκχέουσι χαιρόντων τὸν πολὺν ἄκρατον ἢ τοῖσ πίνουσι;
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 45 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION