헬라어 문장 내 검색 Language

’ Ἀθηναῖοι τοῖσ Διονυσιακοῖσ ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον ἠριστηκότεσ καὶ πεπωκότεσ ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν καὶ ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν, παρὰ δὲ τὸν ἀγῶνα πάντα οἶνοσ αὐτοῖσ ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖσ χοροῖσ εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν καὶ διηγωνισμένοισ ὅτ’ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον πάλιν μαρτυρεῖν δὲ τούτοισ καὶ Φερεκράτη τὸν κωμικόν, ὅτι μέχρι τῆσ καθ’ ἑαυτὸν ἡλικίασ οὐκ ἀσίτουσ εἶναι τοὺσ θεωροῦντασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 13 1:2)
ὁ δ’ Ἴφικλοσ πυθόμενοσ παρά τινοσ τὰ τῶν Φοινίκων λόγια καὶ ἐνεδρεύσασ τοῦ Φαλάνθου πιστόν τινα πορευόμενον ἐφ’ ὕδωρ, ᾧ ὄνομα ἦν Λάρκασ, καὶ πίστεισ πρὸσ αὐτὸν ποιησάμενοσ, θηρεύσασ ἰχθύδια ἐκ τῆσ κρήνησ καὶ ἐμβαλὼν εἰσ ὑδρεῖον ἔδωκε τῷ Λάρκᾳ καὶ ἐκέλευσε φέροντα τὸ ὕδωρ τοῦτο ἐγχέαι εἰσ τὸν κρατῆρα ὅθεν τῷ Φαλάνθῳ ᾠνοχοεῖτο.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 61 1:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION