헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν δὲ ἀνθρώπουσ ὠφελῇ, τότε νομίζει τὸ προσῆκον ἀποτελεῖν, ἅτε ὑπὸ τοῦ μεγίστου θεοῦ ταχθεὶσ ἐπὶ τοῦτο τὸ ἔργον, ᾧ ἀπειθεῖν οὐ θέμισ οὐδὲν οὐδὲ ἄχθεσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 64:4)
καὶ διὰ τοῦτο φίλουσ τ’ ἀπαρνούμεθα, ὅταν ἀδικήσωσι, καὶ ἐχθροὺσ φίλουσ ποιούμεθα, ὅταν τισ ἡμῖν παρ’ αὐτῶν ὑπάρξῃ χάρισ, πόλιν τε τὴν γειναμένην ἡμᾶσ, ὅταν μὲν ὠφελῇ, στέργομεν, ὅταν δὲ βλάπτῃ, καταλείπομεν, οὐ διὰ τὸν τόπον ἀγαπῶντεσ αὐτήν, ἀλλὰ διὰ τὸ συμφέρον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 34 3:1)
σὺ δ’ εἰ μέν τι διὰ τοὺσ λόγουσ τούτουσ ὠφελῇ, γιγνώσκεισ αὐτόσ, ἀδικεῖσ δ’ οὖν ἐμὲ τἀναντία τῶν γενομένων λέγων.
(플라톤, Epistles, Letter 3 7:1)
"ἦ που πολλά, ὦ Διονύσιε, εἰσ σοφίαν ὠφελῇ ὑπὸ Πλάτωνοσ·
(플라톤, Epistles, Letter 13 5:1)
ναί, καὶ παιδιάν γε εἶναι τὴν αὐτὴν ταύτην λέγω τότε, ὅταν μήτε τι βλάπτῃ μήτε ὠφελῇ σπουδῆσ ἢ λόγου ἄξιον.
(플라톤, Laws, book 2 93:2)
δύσβατα δὲ δὴ πάντα ποιεῖν μὲν τοῖσ ἐχθροῖσ, τοῖσ δὲ φίλοισ ὅτι μάλιστα εὔβατα, ἀνθρώποισ τε καὶ ὑποζυγίοισ καὶ βοσκήμασιν, ὁδῶν τε ἐπιμελουμένουσ ὅπωσ ὡσ ἡμερώταται ἕκασται γίγνωνται, καὶ τῶν ἐκ Διὸσ ὑδάτων, ἵνα τὴν χώραν μὴ κακουργῇ, μᾶλλον δ’ ὠφελῇ ῥέοντα ἐκ τῶν ὑψηλῶν εἰσ τὰσ ἐν τοῖσ ὄρεσι νάπασ ὅσαι κοῖλαι, τὰσ ἐκροὰσ αὐτῶν εἴργοντασ οἰκοδομήμασί τε καὶ ταφρεύμασιν, ὅπωσ ἂν τὰ παρὰ τοῦ Διὸσ ὕδατα καταδεχόμεναι καὶ πίνουσαι, τοῖσ ὑποκάτωθεν ἀγροῖσ τε καὶ τόποισ πᾶσιν νάματα καὶ κρήνασ ποιοῦσαι, καὶ τοὺσ αὐχμηροτάτουσ τόπουσ πολυύδρουσ τε καὶ εὐύδρουσ ἀπεργάζωνται·
(플라톤, Laws, book 6 69:1)
ἕποιντο δ’ ἂν ἀγρονόμοισ γε ἀστυνόμοι τρεῖσ ἑξήκοντα οὖσιν, τριχῇ δώδεκα μέρη τῆσ πόλεωσ διαλαβόντεσ, μιμούμενοι ἐκείνουσ τῶν τε ὁδῶν ἐπιμελούμενοι τῶν κατὰ τὸ ἄστυ καὶ τῶν ἐκ τῆσ χώρασ λεωφόρων εἰσ τὴν πόλιν ἀεὶ τεταμένων καὶ τῶν οἰκοδομιῶν, ἵνα κατὰ νόμουσ γίγνωνται πᾶσαι, καὶ δὴ καὶ τῶν ὑδάτων, ὁπόσ’ ἂν αὐτοῖσ πέμπωσι καὶ παραδιδῶσιν οἱ φρουροῦντεσ τεθεραπευμένα, ὅπωσ εἰσ τὰσ κρήνασ ἱκανὰ καὶ καθαρὰ πορευόμενα, κοσμῇ τε ἅμα καὶ ὠφελῇ τὴν πόλιν.
(플라톤, Laws, book 6 85:2)
σχεδὸν γάρ, ὦ φίλοι, οὔτ’ εἴ τίσ τῳ δίδωσίν τι τῶν ὄντων οὔτ’ εἰ τοὐναντίον ἀφαιρεῖται, δίκαιον ἁπλῶσ ἢ ἄδικον χρὴ τὸ τοιοῦτον οὕτω λέγειν, ἀλλ’ ἐὰν ἤθει καὶ δικαίῳ τρόπῳ χρώμενόσ τισ ὠφελῇ τινά τι καὶ βλάπτῃ, τοῦτό ἐστιν τῷ νομοθέτῃ θεατέον, καὶ πρὸσ δύο ταῦτα δὴ βλεπτέον, πρόσ τε ἀδικίαν καὶ βλάβην, καὶ τὸ μὲν βλαβὲν ὑγιὲσ τοῖσ νόμοισ εἰσ τὸ δυνατὸν ποιητέον, τό τε ἀπολόμενον σῴζοντα καὶ τὸ πεσὸν ὑπό του πάλιν ἐξορθοῦντα, καὶ τὸ θανατωθὲν ἢ τρωθέν, ὑγιέσ, τὸ δὲ ἀποίνοισ ἐξιλασθὲν τοῖσ δρῶσι καὶ πάσχουσιν ἑκάστασ τῶν βλάψεων, ἐκ διαφορᾶσ εἰσ φιλίαν πειρατέον ἀεὶ καθιστάναι τοῖσ νόμοισ.
(플라톤, Laws, book 9 58:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION