헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἡλίῳ δ’ ἐπεύχομαι πρὸσ ὕστατον φῶσ τοῖσ ἐμοῖσ τιμαόροισ ἐχθροῖσ φονεῦσι τοῖσ ἐμοῖσ τίνειν ὁμοῦ, δούλησ θανούσησ, εὐμαροῦσ χειρώματοσ.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode 3:25)
ὁ μὲν γὰρ οὕτωσ, ἡ δέ τοι κύκνου δίκην τὸν ὕστατον μέλψασα θανάσιμον γόον κεῖται, φιλήτωρ τοῦδ’·
(아이스킬로스, 아가멤논, episode7)
ἀλλ’ ἄγε, μὴ πύματόν τε καὶ ὕστατον ὕπνον ἰαύσῃσ, ἐκ λίκνου κατάβαινε, μελαίνησ νυκτὸσ ἑταῖρε.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 29:4)
σὲ δ’ ἀοιδὸσ ἔχων φόρμιγγα λίγειαν ἡδυεπὴσ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον αἰὲν ἀείδει.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα 2:2)
νῦν γε μὲν ἡ τὸ πάροιθεν Ἀχαιιάδεσσιν ἀγητὴ δμωὶσ ὅπωσ κενεοῖσι λελείψομαι ἐν μεγάροισιν, σεῖο πόθῳ μινύθουσα δυσάμμοροσ, ᾧ ἔπι πολλὴν ἀγλαϊήν καὶ κῦδοσ ἔχον πάροσ, ᾧ ἔπι μούνῳ μίτρην πρῶτον ἔλυσα καὶ ὕστατον.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 6:13)
ὕστατον αὖ καὶ κῶασ, ἐπεί τ’ ἐπαϊστὸν ἐτύχθη, εἷλεσ ἐμῇ ματίῃ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 7:8)
ὕστατον αὐτοὶ δ’ αὖτε Κυταιίδοσ ἤθεα γαίησ στύξαν, ἀτυζόμενοι χόλον ἄγριον Αἰήταο, ἔμπεδα δ’ ἄλλυδισ ἄλλοι ἐφορμηθέντεσ ἔνασθεν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 9:18)
ἀτὰρ καὶ τὰ ἄρθρα ὧδέ πωσ ἄρχεται · τοῦ ποδὸσ τὸν μέγαν δάκτυλον ὰλγέει, αὖθισ τὴν ἐπιπρόσω πτέρνην, ᾗ ποτε στηριζόμεθα· ἔπειτα ἐσ τὸ κοῖλον ἧκε· τὸ δὲ σφυρὸν ἐξῴδησε ὕστατον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.318)
τόδε γὰρ ἔτι ἐσ κατάποσιν ὑπουργέει· εἰ δ’ ὁ νοσέων ἐσ ὄλεθρονἰῄ ὕστατον, ὁ δὲ αὐχὴν σὺν τῇ ἀναπνοῇ πηγνύηται, τόν τε αὐχένα καὶ τὸν ἀνθερεῶνα θερμάσμασι χρίειν τε καὶ πυριῆν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.194)
τρίτη δὲ ἀκόλουθοσ τούτων ἀνέχει, περιφανὴσ ἄνω διὰ μέσησ τῆσ πόλεωσ, ἡ πάλαι μὲν πόλισ, νῦν δὲ ἀκρόπολισ, κορυφῇ παραπλησίωσ, οὐχ ὡσ ὕστατον εἶναι τῆσ πόλεωσ, ἀλλ’ ὡσ περὶ αὐτὴν πᾶν τὸ λοιπὸν σῶμα τῆσ πόλεωσ, ἄκρου καὶ μέσου ταυτοῦ συμπεπτωκότοσ, τὸ διὰ πάντων ἤδη τοῦτο κάλλοσ καὶ ὁ τελευταῖοσ ὁρ́οσ τῆσ περὶ γῆν εὐκαιρίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 9:2)
τὸ ἔκ τινοσ εἶναι λέγεται ἕνα μὲν τρόπον ἐξ οὗ ἐστὶν ὡσ ὕλησ, καὶ τοῦτο διχῶσ, ἢ κατὰ τὸ πρῶτον γένοσ ἢ κατὰ τὸ ὕστατον εἶδοσ, οἱο͂ν ἔστι μὲν ὡσ ἅπαντα τὰ τηκτὰ ἐξ ὕδατοσ, ἔστι δ’ ὡσ ἐκ χαλκοῦ ὁ ἀνδριάσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 227:1)
πλὴν γ’ ὅτι μουσικωτάτου τινόσ ὅτι δὲ ὕστατον καὶ ἐπὶ πᾶσιν εἰσεφέρετο Νικόστρατόσ φησιν ἐν Ἀπελαυνομένῳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 84 4:3)
οἱο͂ν Θηβαῖοι τὸν μὲν Φίλιππον παρελθεῖν καὶ λαβεῖν τὰσ παρόδουσ οὐκ ἐδύναντο κωλῦσαι, οὐδέ γε τῶν αὑτοῖσ πεπονημένων ὕστατον ἐλθόντα τὴν δόξαν ἔχειν·
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῆσ Εἰρήνης 24:2)
ὃ τοίνυν ὕστατον μὲν γέγονεν, οὐδενὸσ δ’ ἐστὶν ἔλαττον σημεῖον τοῦ πεπρακέναι τοῦτον ἑαυτὸν Φιλίππῳ, θεάσασθε.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 151:1)
καὶ μὴν εἰ θέλετε σκέψασθαι παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τί δοῦλον ἢ ἐλεύθερον εἶναι διαφέρει, τοῦτο μέγιστον ἂν εὑρ́οιτε, ὅτι τοῖσ μὲν δούλοισ τὸ σῶμα τῶν ἀδικημάτων ἁπάντων ὑπεύθυνόν ἐστιν, τοῖσ δ’ ἐλευθέροισ ὕστατον τοῦτο προσήκει κολάζειν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 235:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION