헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐξ ὧν γὰρ ὑποτίθενται καὶ λέγουσιν, οὐθὲν μᾶλλον περὶ τῶν μαθηματικῶν λέγουσι σωμάτων ἢ τῶν αἰσθητῶν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 187:1)
διὸ ἐν τῇ ἀστρολογίᾳ τὸ τοιοῦτον ἓν ἀρχὴ καὶ μέτρον τὴν κίνησιν γὰρ ὁμαλὴν ὑποτίθενται καὶ ταχίστην τὴν τοῦ οὐρανοῦ, πρὸσ ἣν κρίνουσι τὰσ ἄλλασ, καὶ ἐν μουσικῇ δίεσισ, ὅτι ἐλάχιστον, καὶ ἐν φωνῇ στοιχεῖον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 20:1)
ἀδύνατον δὲ ταῦθ’ οὕτωσ ἔχειν, οὔτε γὰρ οἱ γεωμέτραι ψεῦδοσ οὐθὲν ὑποτίθενται οὐ γὰρ ἐν τῷ συλλογισμῷ ἡ πρότασισ, οὔτε ἐκ τοῦ οὕτω μὴ ὄντοσ τὰ ὄντα γίγνεται οὐδὲ φθείρεται.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 42:2)
ἀλλ’ ἴσωσ οὐχ οἱο͂́ν τε ὑπάρχειν, ἀλλ’ ὑποτίθενται τοῦτο ψεῦδοσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 56:1)
ὅτι ἀμηχανοῦντα τὸν Πύρρον καὶ πόρουσ παντοδαποὺσ ἐπιζητοῦντα ὁρῶντεσ οἱ κάκιστοι καὶ ἀνοσιώτατοι τῶν φίλων, Εὐήγοροσ Θεοδώρου καὶ Βάλακροσ Νικάνδρου καὶ Δείναρχοσ Νικίου, τῶν ἀθέων καὶ ἐξαγίστων δογμάτων ζηλωταί, πόρον ὑποτίθενται χρημάτων ἀνοσίων, τοὺσ ἱεροὺσ ἀνοῖξαι τῆσ Περσεφόνησ θησαυρούσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 20, chapter 9 2:1)
ὑποπτεύω γὰρ ἔσεσθαί τινασ τῶν ἀναγνωσομένων τὴν γραφὴν τοὺσ ἐπιτιμήσοντασ ἡμῖν, ὅτι τολμῶμεν ἀποφαίνειν Θουκυδίδην τὸν ἁπάντων κράτιστον τῶν ἱστοριογράφων καὶ κατὰ τὴν προαίρεσίν ποτε τῶν λόγων ἁμαρτάνοντα καὶ κατὰ τὴν δύναμιν ἐξασθενοῦντα, καὶ διὰ τοῦθ’ οὗτοσ ἡμᾶσ ὁ λογισμὸσ εἰσῆλθεν, ὅτι παράδοξα καινοτομεῖν πράγματα πρῶτοι καὶ μόνοι δόξομεν, εἴ τι τῶν ὑπὸ Θουκυδίδου γραφέντων συκοφαντεῖν ἐπιβαλοίμεθα, οὐ ταῖσ κοιναῖσ μόνον ἐναντιούμενοι δόξαισ, ἃσ ἅπαντεσ ἐκ τοῦ μακροῦ χρόνου παραλαβόντεσ ἀναφαιρέτουσ ἔχουσιν, ἀλλὰ καὶ ταῖσ ἰδίαισ τῶν ἐπιφανεστάτων φιλοσόφων τε καὶ ῥητόρων μαρτυρίαισ ἀπιστοῦντεσ, οἳ κανόνα τῆσ ἱστορικῆσ πραγματείασ ἐκεῖνον ὑποτίθενται τὸν ἄνδρα καὶ τῆσ περὶ τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ δεινότητοσ ὁρ́ον·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 24)
οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν τοὺσ νόμουσ ὑποτίθενται, ὁ δέ γε Μίνωσ ἔλεγεν ὅτι εἰσ τὸν Ἀπόλλω καὶ τὸ Δελφικὸν αὐτοῦ μαντεῖον τὰσ τῶν νόμων μαντείασ ἀνέφερεν, ἤτοι τἀληθὲσ οὕτωσ ἔχειν νομίζοντεσ ἢ πείσειν ῥᾷον ὑπολαμβάνοντεσ.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 113:1)
Τοῖσ δὲ ζηλοῦσιν τὴν αἱρ́εσιν αὐτῶν οὐκ εὐθὺσ ἡ πάροδοσ, ἀλλ’ ἐπὶ ἐνιαυτὸν ἔξω μένοντι τὴν αὐτὴν ὑποτίθενται δίαιταν ἀξινάριόν τε καὶ τὸ προειρημένον περίζωμα καὶ λευκὴν ἐσθῆτα δόντεσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 179:1)
Ἀπορέω δ’ ἔγωγε, οἱ τὸν λόγον ἐκεῖνον λέγοντεσ καὶ ἄγοντεσ ἐκ ταύτησ τῆσ ὁδοῦ ἐπὶ ὑπόθεσιν τὴν τέχνην τίνα ποτὲ τρόπον θεραπεύουσι τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὥσπερ ὑποτίθενται.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xv.1)
γὰρ ἰσότησ, ἣν ὑποτίθενται πᾶσι, τῶν νενομισμένων ἀφίστησι μᾶλλον ἢ προστίθησι τοῖσ παραλόγοισ τὴν πίστιν.
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 28 1:7)
καὶ ἑννοίασ δ’ οὐσίαν αὐτῆσ καὶ γένεσιν οὐ παρὰ τὰσ ἐννοίασ ὑποτίθενται;
(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 47 1:1)
"ὃν μὲν γὰρ ἔξω τοῦ κόσμου λίθον ὑποτίθενταί τινεσ οὔτε μονῆσ εὐπόρωσ παρέχει νόησιν οὔτε κινήσεωσ.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 281)
καὶ μὴν τεττάρων γε τῶν πρώτων ὄντων ἐν τῷ παντὶ σωμάτων, ἃ διὰ πλῆθοσ καὶ ἁπλότητα καὶ δύναμιν οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν ἄλλων ὑποτίθενται καὶ ἀρχάσ, πυρὸσ καὶ ὕδατοσ καὶ ἀέροσ καὶ γῆσ, ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ ποιότητασ εἶναι τὰσ πρώτασ καὶ ἁπλᾶσ τοσαύτασ.
(플루타르코스, De primo frigido, chapter, section 71)
ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ διάθεσίν τινα καὶ δύναμιν γεγενημένην ὑπὸ λόγου, μᾶλλον δὲ λόγον οὖσαν αὐτὴν ὁμολογούμενον καὶ βέβαιον καὶ ἀμετάπτωτον ὑποτίθενται καὶ νομίζουσιν οὐκ εἶναι τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον διαφορᾷ τινι καὶ φύσει τοῦ λογικοῦ διακεκριμένον, ἀλλὰ ταὐτὸ τῆσ ψυχῆσ μέροσ, ὃ δὴ καλοῦσι διάνοιαν καὶ ἡγεμονικόν, δι’ ὅλου τρεπόμενον καὶ μεταβάλλον ἔν τε τοῖσ πάθεσι καὶ ταῖσ καθ’ ἕξιν ἢ διάθεσιν μεταβολαῖσ κακίαν τε γίνεσθαι καὶ ἀρετήν, καὶ μηδὲν ἔχειν ἄλογον ἐν ἑαυτῷ, λέγεσθαι δ’ ἄλογον, ὅταν τῷ πλεονάζοντι τῆσ ὁρμῆσ ἰσχυρῷ γενομένῳ καὶ κρατήσαντι πρόσ τι τῶν ἀτόπων παρὰ τὸν αἱροῦντα λόγον ἐκφέρηται·
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 1:1)
κοινῶσ δ’ ἅπαντεσ οὗτοι τὴν ἀρετὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ διάθεσίν τινα καὶ δύναμιν γεγενημένην ὑπὸ λόγου, μᾶλλον δὲ λόγον οὖσαν αὐτὴν ὁμολογούμενον καὶ βέβαιον καὶ ἀμετάπτωτον ὑποτίθενται·
(플루타르코스, De virtute morali, section 31)

SEARCH

MENU NAVIGATION