헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δοκεῖ δ’ ὁ ἀνδρεῖοσ ἄφοβοσ εἶναι ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, ὁ δὲ δειλὸσ φοβητικόσ, καὶ ὃ μὲν καὶ πολλὰ καὶ ὀλίγα καὶ μεγάλα καὶ μικρὰ φοβεῖσθαι, καὶ σφόδρα καὶ ταχύ, ὃ δὲ τὸ ἐναντίον ἢ οὐ φοβεῖσθαι ἢ ἠρέμα καὶ μόλισ καὶ ὀλιγάκισ καὶ μεγάλα, καὶ ὃ μὲν ὑπομένει τὰ φοβερὰ σφόδρα, ὃ δὲ οὐδὲ τὰ ἠρέμα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 10:1)
ποῖα οὖν ὑπομένει ὁ ἀνδρεῖοσ;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 11:1)
ὁ δ’ ἀνδρεῖοσ πρὸσ ταῦτ’ ἔχει ἀφόβωσ, καὶ ὑπομένει τὰ τοιαῦτα φοβερά, ἃ ἔστι μὲν ὡσ φοβερὰ αὐτῷ, ἔστι δ’ ὡσ οὔ, ᾗ μὲν ἄνθρωποσ, φοβερά, ᾗ δ’ ἀνδρεῖοσ, οὐ φοβερὰ ἀλλ’ ἢ ἠρέμα ἢ οὐδαμῶσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 15:1)
ἄν τε γὰρ ἐρᾷ, θρασὺσ μᾶλλον ἢ δειλόσ, καὶ ὑπομένει πολλοὺσ κινδύνουσ, ὥσπερ ὁ ἐν Μεταποντίῳ τὸν τύραννον ἀποκτείνασ καὶ ὁ ἐν Κρήτῃ μυθολογούμενοσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 25:3)
ἀλλ’ ὅμωσ οὔτ’ εἰ διὰ ταύτην οὔτ’ εἰ δι’ ἄλλην ἡδονὴν ὑπομένει τισ τὸν θάνατον ἢ φυγὴν μειζόνων λυπῶν, οὐδεὶσ δικαίωσ <ἂν> ἀνδρεῖοσ λέγοιτο τούτων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 41:3)
ἀλλ’ ἐπειδὴ πᾶσα ἀρετὴ προαιρετική τοῦτο δὲ πῶσ λέγομεν, εἴρηται πρότερον, ὅτι ἕνεκά τινοσ πάντα αἱρεῖσθαι ποιεῖ, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ οὗ ἕνεκα, τὸ καλόν, δῆλον ὅτι καὶ ἡ ἀνδρεία ἀρετή τισ οὖσα ἕνεκά τινοσ ποιήσει τὰ φοβερὰ ὑπομένειν, ὥστ’ οὔτε δι’ ἄγνοιαν ὀρθῶσ γὰρ μᾶλλον ποιεῖ κρίνειν οὔτε δι’ ἡδονήν, ἀλλ’ ὅτι καλόν, ἐπεί, ἄν γε μὴ καλὸν ᾖ ἀλλὰ μανικόν, οὐχ ὑπομένει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 50:2)
ἃ δὲ μάλιστ’ ἂν δόξειε σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ καὶ γῆ καὶ πῦρ καὶ ἀήρ, ἐξ ὧν τὰ σύνθετα σώματα συνέστηκε, τούτων θερμότητεσ μὲν καὶ ψυχρότητεσ καὶ τὰ τοιαῦτα πάθη, οὐκ οὐσίαι, τὸ δὲ σῶμα τὸ ταῦτα πεπονθὸσ μόνον ὑπομένει ὡσ ὄν τι καὶ οὐσία τισ οὖσα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 143:1)
ἀναιρῶν γὰρ λόγον ὑπομένει λόγον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 67:2)
ἔτι τὸ μὲν ὑπομένει, τὸ δ’ ἐναντίον οὐχ ὑπομένει·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 11:1)
ὅτε γὰρ ὑγιαίνει ὁ ἄνθρωποσ, τότε καὶ ἡ ὑγίεια ἔστιν, καὶ τὸ σχῆμα τῆσ χαλκῆσ σφαίρασ ἅμα καὶ ἡ χαλκῆ σφαῖρα εἰ δὲ καὶ ὕστερόν τι ὑπομένει, σκεπτέον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 25:3)
εἰ δὲ ταὐτό, πολλὰσ ὑπομένει ὁ λέγων ἐναντιώσεισ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 59:1)
φοβήσεται μὲν οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα, ὡσ δεῖ δὲ καὶ ὡσ ὁ λόγοσ ὑπομενεῖ τοῦ καλοῦ ἕνεκα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 96:3)
καλοῦ δὴ ἕνεκα ὁ ἀνδρεῖοσ ὑπομένει καὶ πράττει τὰ κατὰ τὴν ἀνδρείαν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 98:5)
καθάπερ οὖν εἴρηται, ἡ ἀνδρεία μεσότησ ἐστὶ περὶ θαρραλέα καὶ φοβερά, ἐν οἷσ εἴρηται, καὶ ὅτι καλὸν αἱρεῖται καὶ ὑπομένει, ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ μή.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 105:1)
μαλακία γὰρ τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα, καὶ οὐχ ὅτι καλὸν ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων κακόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 105:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION