헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐκ γὰρ ταύτησ τῆσ ὑπολήψεωσ ἐξήνθησεν ἡ ἀκροτάτη δόξα τῶν εἰρημένων, ἡ τῶν φασκόντων ἡρακλειτίζειν καὶ οἱάν Κρατύλοσ εἶχεν, ὃσ τὸ τελευταῖον οὐθὲν ᾤετο δεῖν λέγειν ἀλλὰ τὸν δάκτυλον ἐκίνει μόνον, καὶ Ἡρακλείτῳ ἐπετίμα εἰπόντι ὅτι δὶσ τῷ αὐτῷ ποταμῷ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 146:1)
λύοιτο δ’ ἂν αὕτη ἡ ἀπορία θεωρήσασι πόθεν ἐλήλυθεν ἡ ἀρχὴ τῆσ ὑπολήψεωσ ταύτησ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 75:1)
οὐ γὰρ ἂν μεταπείθειν ὑμᾶσ ἐζήτει μὴ τοιαύτησ οὔσησ τῆσ ὑπαρχούσησ ὑπολήψεωσ περὶ ἑκατέρου.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 331:2)
τῆσ γὰρ περὶ τὸ θεῖον δόξησ καὶ ὑπολήψεωσ πρώτην μὲν ἀτεχνῶσ πηγὴν ἐλέγομεν τὴν ἔμφυτον ἅπασιν ἀνθρώποισ ἐπίνοιαν, ἐξ αὐτῶν γιγνομένην τῶν ἔργων καὶ τἀληθοῦσ, οὐ κατὰ πλάνην συστᾶσαν οὐδὲ ὡσ ἔτυχεν, ἀλλὰ πάνυ ἰσχυρὰν καὶ ἀέναον ἐκ τοῦ παντὸσ χρόνου καὶ παρὰ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν ἀρξαμένην καὶ διαμένουσαν, σχεδόν τι κοινὴν καὶ δημοσίαν τοῦ λογικοῦ γένουσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 50:1)
τῆσ δὲ τοιαύτησ ὑπολήψεωσ τὴν μέν τινα ἑκουσίαν καὶ παραμυθητικὴν φῶμεν, τὴν δὲ ἀναγκαίαν καὶ προστακτικήν.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 51:1)
ἐγὼ δὲ εἰ μὲν ἑώρων ἡμᾶσ οἷσ νομίζομεν ὀρθῶσ ἔχειν ἐμμένοντασ καὶ μηδὲν ἔξωθεν πράττοντασ τῆσ ὑπαρχούσησ ὑπολήψεωσ, οὐδ̓ ἂν αὐτὸσ ᾤμην ἀναγκαῖον εἶναι διατείνασθαι περὶ τῶν προδήλων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ. 1:3)
Περὶ ὑπολήψεωσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. g'. HRILLOS 2:5)
Περὶ ὑπολήψεωσ πρὸσ Πυθώνακτα γ’.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. z'. XRGSIPPOS 23:6)
Κάλλιον οὖν μοι δοκεῖ καὶ ἡμᾶσ τι συνεισενέγκασθαι τοῖσ Ἐρασιστρατείοισ, ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο γεγόναμεν, καὶ συμβουλεῦσαι τοῖσ τὸ πρῶτον ἐκεῖνο καὶ ἁπλοῦν ὑπ’ Ἐρασιστράτου καλούμενον ἀγγεῖον εἰσ ἕτερ’ ἄττα σώματα στοιχειώδη διαλύουσιν ἀποστῆναι τῆσ ὑπολήψεωσ, ὡσ πρὸσ τῷ μηδὲν ἔχειν πλέον ἔτι καὶ διαφερομένοισ Ἐρασιστράτῳ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 639)
πολίτῃ μὲν ἐμῷ τε καὶ σῷ, Πεισιστράτου δὲ ὑεῖ τοῦ ἐκ Φιλαϊδῶν, Ἱππάρχῳ, ὃσ τῶν Πεισιστράτου παίδων ἦν πρεσβύτατοσ καὶ σοφώτατοσ, ὃσ ἄλλα τε πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα σοφίασ ἀπεδείξατο, καὶ τὰ Ὁμήρου ἔπη πρῶτοσ ἐκόμισεν εἰσ τὴν γῆν ταυτηνί, καὶ ἠνάγκασε τοὺσ ῥαψῳδοὺσ Παναθηναίοισ ἐξ ὑπολήψεωσ ἐφεξῆσ αὐτὰ διιέναι, ὥσπερ νῦν ἔτι οἵδε ποιοῦσιν, καὶ ἐπ’ Ἀνακρέοντα τὸν Τήιον πεντηκόντορον στείλασ ἐκόμισεν εἰσ τὴν πόλιν, Σιμωνίδην δὲ τὸν Κεῖον ἀεὶ περὶ αὑτὸν εἶχεν, μεγάλοισ μισθοῖσ καὶ δώροισ πείθων·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἱππάρχος 20:5)
"πολλάκισ γὰρ οἱ σοφοὶ ψεύδει χρῶνται πρὸσ τοὺσ φαύλουσ καὶ φαντασίαν παριστᾶσι πιθανήν, οὐ μὴν αἰτίαν τῆσ συγκαταθέσεωσ ἐπεὶ καὶ τῆσ ὑπολήψεωσ αἰτία τῆσ ψευδοῦσ ἔσται καὶ τῆσ ἀπάτησ.
(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 47 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION