헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τοῦτο τὸ ψήφισμα, καὶ κάλει τὸν Τεμενίδην καὶ τοὺσ συνεστρατευμένουσ μοι τὰσ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ στρατείασ καὶ Φωκίωνα τὸν στρατηγόν, μήπω συνήγορον, ἂν τούτοισ συνδοκῇ, ἀλλ’ ὑπεύθυνον τῷ συκοφάντῃ μάρτυρα, ἐὰν ψεύδηται.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1701)
πάλιν τὴν βουλὴν τοὺσ πεντακοσίουσ ὑπεύθυνον πεποίηκεν ὁ νομοθέτησ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 207)
πάλιν ὑπεύθυνον οὐκ ἐᾷ τὴν οὐσίαν καθιεροῦν, οὐδὲ ἀνάθημα ἀναθεῖναι, οὐδ’ ἐκποίητον γενέσθαι, οὐδὲ διαθέσθαι τὰ ἑαυτοῦ, οὐδ’ ἄλλα πολλά·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 214)
ὃσ τοσοῦτον καταγελᾷ τῆσ πρὸσ ὑμᾶσ φιλοτιμίασ, ὥστε τὴν μιαρὰν κεφαλὴν ταύτην καὶ ὑπεύθυνον, ἣν οὗτοσ παρὰ πάντασ τοὺσ νόμουσ γέγραφε στεφανῶσαι, μυριάκισ κατατέτμηκε καὶ τούτων μισθοὺσ εἴληφε τραύματοσ ἐκ προνοίασ γραφὰσ γραφόμενοσ, καὶ κατακεκονδύλισται, ὥστε αὐτὸν οἶμαι τὰ τῶν κονδύλων ἴχνη τῶν Μειδίου ἔχειν ἔτι φανερά·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2122)
οὐ γὰρ ἔκριναν οἱ νόμοι λυσιτελήσειν ἡμῖν τὸν ἄρχοντα τοῖσ στρατευομένοισ ὑπεύθυνον εἶναι·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 8:4)
καίτοι τί φήσομεν, ὦ τῶν Ἑλλήνων ἄριστε, πότερον δικαίωσ εἰσ σὲ ταῦτ’ ἐκείνουσ τότε τολμᾶν, ἢ σὲ τῆσ ἐκείνων μανίασ ὑπεύθυνον εἶναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 135:3)
ὅστισ δ’ ὑπὲρ τοῦ βελτίστου πολλὰ τοῖσ ὑμετέροισ ἐναντιοῦται βουλήμασι, καὶ μηδὲν λέγει πρὸσ χάριν ἀλλὰ τὸ βέλτιστον ἀεί, καὶ τὴν τοιαύτην πολιτείαν προαιρεῖται ἐν ᾗ πλειόνων ἡ τύχη κυρία γίγνεται ἢ οἱ λογισμοί, τούτων δ’ ἀμφοτέρων ἑαυτὸν ὑπεύθυνον ὑμῖν παρέχει, οὗτόσ ἐστ’ ἀνδρεῖοσ, καὶ χρήσιμόσ γε πολίτησ ὁ τοιοῦτόσ ἐστιν, οὐχ οἱ τῆσ παρ’ ἡμέραν χάριτοσ τὰ μέγιστα τῆσ πόλεωσ ἀπολωλεκότεσ, οὓσ ἐγὼ τοσούτου δέω ζηλοῦν ἢ νομίζειν ἀξίουσ πολίτασ τῆσ πόλεωσ εἶναι, ὥστ’ εἴ τισ ἔροιτό με, εἰπέ μοι, σὺ δὲ δὴ τί τὴν πόλιν ἡμῖν ἀγαθὸν πεποίηκασ;
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 81:2)
διὰ γὰρ τὸ τελευτῆσαι Βάθιππον τὸν τουτουὶ πατέρ’ Ἀψεφίωνοσ, ὃσ αὐτὸν ἔτ’ ὄνθ’ ὑπεύθυνον ἐγράψατο, ἐξῆλθον οἱ χρόνοι, καὶ νυνὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ νόμου πᾶσ ἐσθ’ ὁ λόγοσ, τούτῳ δ’ οὐδείσ ἐστι κίνδυνοσ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 192:2)
ἐπὶ Χαιρώνδου ἄρχοντοσ, ἐλαφηβολιῶνοσ ἕκτῃ ἱσταμένου, Αἰσχίνησ Ἀτρομήτου Κοθωκίδησ ἀπήνεγκε πρὸσ τὸν ἄρχοντα παρανόμων κατὰ Κτησιφῶντοσ τοῦ Λεωσθένουσ Ἀναφλυστίου, ὅτι ἔγραψε παράνομον ψήφισμα, ὡσ ἄρα δεῖ στεφανῶσαι Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τοῖσ μεγάλοισ, τραγῳδοῖσ καινοῖσ, ὅτι στεφανοῖ ὁ δῆμοσ Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ ἀρετῆσ ἕνεκα καὶ εὐνοίασ ἧσ ἔχων διατελεῖ εἴσ τε τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ καὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ ἀνδραγαθίασ, καὶ διότι διατελεῖ πράττων καὶ λέγων τὰ βέλτιστα τῷ δήμῳ καὶ πρόθυμόσ ἐστι ποιεῖν ὅ τι ἂν δύνηται ἀγαθόν, πάντα ταῦτα ψευδῆ γράψασ καὶ παράνομα, τῶν νόμων οὐκ ἐώντων πρῶτον μὲν ψευδεῖσ γραφὰσ εἰσ τὰ δημόσια γράμματα καταβάλλεσθαι, εἶτα τὸν ὑπεύθυνον στεφανοῦν ἔστι δὲ Δημοσθένησ τειχοποιὸσ καὶ ἐπὶ τῷ θεωρικῷ τεταγμένοσ, ἔτι δὲ μὴ ἀναγορεύειν τὸν στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τραγῳδῶν τῇ καινῇ, ἀλλ’ ἐὰν μὲν ἡ βουλὴ στεφανοῖ, ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ἀνειπεῖν, ἐὰν δὲ ἡ πόλισ, ἐν πυκνὶ τῇ ἐκκλησίᾳ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 76:1)
ἀλλ’ οὐκ ἔστιν, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀλλ’ οὗτοσ συκοφαντῶν, ὅτι ἐπὶ τῷ θεωρικῷ τότ’ ὢν ἐπέδωκα τὰ χρήματα, ἐπῄνεσεν αὐτό φησίν ὑπεύθυνον ὄντα οὐ περὶ τούτων γ’ οὐδενὸσ ὧν ὑπεύθυνοσ ἦν, ἀλλ’ ἐφ’ οἷσ ἐπέδωκα, ὦ συκοφάντα.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 162:1)
ὁ μέν γε πρὸ τῶν πραγμάτων γνώμην ἀποφαίνεται, καὶ δίδωσιν ἑαυτὸν ὑπεύθυνον τοῖσ πεισθεῖσι, τῇ τύχῃ, τῷ καιρῷ, τῷ βουλομένῳ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 279:2)
καὶ ταῦθ’ ὅτι ἀληθῆ λέγω, πρῶτον μὲν αὐτὸσ ἐγὼ συγγραψάμενοσ καὶ καταστήσασ ἐμαυτὸν ὑπεύθυνον μαρτυρήσω, εἶτα τῶν ἄλλων πρέσβεων ἕκαστον καλῶ, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ μαρτυρεῖν ἢ ἐξόμνυσθαι ἀναγκάσω.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 231:1)
βουλομένου γὰρ ἐμοῦ τὰ δίκαια, ὥσπερ ἐπρέσβευσα δίσ, οὕτω καὶ λόγον ὑμῖν δοῦναι δίσ, προσελθὼν Αἰσχίνησ οὑτοσὶ τοῖσ λογισταῖσ ἔχων μάρτυρασ πολλοὺσ ἀπηγόρευε μὴ καλεῖν ἔμ’ εἰσ τὸ δικαστήριον ὡσ δεδωκότ’ εὐθύνασ καὶ οὐκ ὄνθ’ ὑπεύθυνον·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 276:2)
ἡμεῖσ τοίνυν οὐκ ἐκ λόγων εἰκότων οὐδὲ τεκμηρίων, ἀλλὰ παρ’ οὗ μάλιστα δίκην ἔστι λαβεῖν τούτῳ, ταῦτ’ ἐπιδείκνυμεν ‐ ἄνδρα παρεσχηκότα γραμματεῖον, ἐν ᾧ τὰ τούτῳ βεβιωμέν’ ἔνεστιν, ὃσ αὑτὸν ὑπεύθυνον ποιήσασ μαρτυρεῖ ταῦτα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 29:1)
καὶ μὴν εἰ θέλετε σκέψασθαι τί δοῦλον ἢ ἐλεύθερον εἶναι διαφέρει, τοῦτο μέγιστον ἂν εὑρ́οιτε, ὅτι τοῖσ μὲν δούλοισ τὸ σῶμα τῶν ἀδικημάτων ἁπάντων ὑπεύθυνόν ἐστιν, τοῖσ δ’ ἐλευθέροισ, κἂν τὰ μέγιστ’ ἀτυχῶσιν, τοῦτό γ’ ἔνεστι σῶσαι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 69:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION