헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦτο γάρ ἐστι τὸ χαριέστατον, ὅτι καὶ πάντα τἄλλα παρεὶσ καὶ παριδὼν ἐπ’ αὐτὰ τὰ τούτων ἴδια καὶ τὴν τούτων πολιτείαν ἐλήλυθεν, ὡσ μάλιστα ἐκ τούτων ἐμφανιῶν τὴν τῶν τετελευτηκότων ἀρετὴν, μέγιστον μὲν θεὶσ ἁπάντων τῶν ἔργων τὸ Μαραθῶνι, δεύτερον δὲ τὸ Σαλαμῖνι, κεφάλαιον δ’ ἐπιθεὶσ ὡσ τοῖσ βαρβάροισ ἐπέδειξαν ὅτι πᾶσ πλοῦτοσ καὶ δύναμισ ἀρετῇ ὑπείκει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 84:2)
διὸ καὶ οὐθεὶσ ἂν εἴποι μικρόψυχον, εἴ τισ μέτοικοσ ὢν ἄρχειν μὴ ἀξιοῖ ἑαυτόν, ἀλλ’ ὑπείκει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 115:2)
ὅταν δ’ ἐγκυρήσῃ πλατεῖ τε καὶ ἀντικειμένῳ, καὶ πρὸσ αὐτὸ ἀντιπέσῃ, καὶ φύσει τοῦτο τύχῃ ἐὸν μήτε ἰσχυρόν, ὥστε δύνασθαι ἀνέχεσθαι τὴν βίην καὶ μηδὲν κακὸν παθεῖν, μήτε μαλθακόν τε καὶ ἀραιόν, ὥστ’ ἐκδέξασθαί τε καὶ ὑπεῖξαι, ἁπαλὸν δὲ καὶ τεθηλὸσ καὶ ἔναιμον καὶ πυκνόν, οἱο͂ν ἧπαρ, διὰ μὲν τὴν πυκνότητα καὶ πλατύτητα ἀνθέστηκέ τε καὶ οὐχ ὑπείκει, φῦσα δ’ ἐπισχομένη αὔξεταί τε καὶ ἰσχυροτέρη γίνεται καὶ ὁρμᾷ μάλιστα πρὸσ τὸ ἀντιπαῖον.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xxii.20)
Ὁκόσα μὲν οὖν ἐπώδυνά τέ ἐστι καὶ σκληρὰ καὶ μεγάλα, σημαίνει κίνδυνον θανάτου ὀλιγοχρονίου‧ ὁκόσα δὲ μαλθακά τε καὶ ἀνώδυνα καὶ τῷ δακτύλῳ πιεζόμενα ὑπείκει, χρονιώτερα ἐκείνων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 7.10)
ἐν τούτῳ δὴ ἄν τισ γενόμενοσ γνοίη οἱοῖ ἄρα ἐτύγχανον ὄντεσ τὴν ἀρετὴν οἱ Μαραθῶνι δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν καὶ κολασάμενοι τὴν ὑπερηφανίαν ὅλησ τῆσ Ἀσίασ καὶ πρῶτοι στήσαντεσ τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡγεμόνεσ καὶ διδάσκαλοι τοῖσ ἄλλοισ γενόμενοι ὅτι οὐκ ἄμαχοσ εἰή ἡ Περσῶν δύναμισ, ἀλλὰ πᾶν πλῆθοσ καὶ πᾶσ πλοῦτοσ ἀρετῇ ὑπείκει.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Μενέξενος 43:1)
ὑπείκει δὲ ὅσον ἐπὶ σμικροῦ βαίνει·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 289:5)
τὰ γὰρ ἐν Αἵδου πράγματα πάντα κακὰ ἡγουμένησ τῆσ ψυχῆσ εἶναι, ὑπείκει καὶ οὐκ ἀντιτείνει διδάσκων τε καὶ ἐλέγχων ὡσ οὐκ οἶδεν οὐδ’ εἰ τἀναντία πέφυκεν μέγιστα εἶναι πάντων ἀγαθῶν ἡμῖν τὰ περὶ τοὺσ θεοὺσ τοὺσ ἐκεῖ.
(플라톤, Laws, book 5 7:1)
ὅμωσ δὲ τὰ μὲν ἄλλα καὶ παρ’ ὃν ἀκμάζει καιρὸν ἁμωσγέπωσ ὑπείκει καὶ παρίησι βοηθοῦντα λόγον ἔξωθεν εἰσ τὴν ψυχήν, ὁ δὲ θυμὸσ οὐχ ᾗ φησιν ὁ Μελάνθιοσ τὰ δεινὰ πράσσει τὰσ φρένασ μετοικίσασ, ἀλλ’ ἐξοικίσασ τελείωσ καὶ ἀποκλείσασ, ὥσπερ οἱ συνεμπιπράντεσ ἑαυτοὺσ ταῖσ οἰκίαισ, πάντα ταραχῆσ καὶ καπνοῦ καὶ ψόφου μεστὰ ’ποιεῖ τὰ ἐντόσ, ὥστε μήτ’ ἰδεῖν μήτ’ ἀκοῦσαι τῶν ὠφελούντων.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2 1:3)
καὶ γὰρ τὰ δεινὰ καὶ τὰ καρτερώτατα ἕτοιμ’ ὑπείκει·
(소포클레스, Ajax, episode13)
ὁρᾷσ παρὰ ῥείθροισι χειμάρροισ ὅσα δένδρων ὑπείκει, κλῶνασ ὡσ ἐκσῴζεται, τὰ δ’ ἀντιτείνοντ’ αὐτόπρεμν’ ἀπόλλυται.
(소포클레스, Antigone, episode 1:15)
αὕτωσ δὲ ναὸσ ὅστισ ἐγκρατῆ πόδα τείνασ ὑπείκει μηδέν, ὑπτίοισ κάτω στρέψασ τὸ λοιπὸν σέλμασιν ναυτίλλεται.
(소포클레스, Antigone, episode 1:16)
ἀλλ’ οὐχ ὑπείκει ταῦτα τοῖσ βροτῶν λόγοισ·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume V, book 15, chapter 172)

SEARCH

MENU NAVIGATION