헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ μὲν μεθ’ ὑμῶν λογιοῦμαι ἃ δεῖ ὑπάρξαι ἐν τῇ φύσει τῷ δημοτικῷ ἀνδρὶ καὶ σώφρονι, καὶ πάλιν ἀντιθήσω ποῖόν τινα εἰκόσ ἐστιν εἶναι τὸν ὀλιγαρχικὸν ἄνθρωπον καὶ φαῦλον·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 168 1:4)
οἶμαι τοίνυν ἅπαντασ ἂν ὑμᾶσ ὁμολογῆσαι τάδε δεῖν ὑπάρξαι τῷ δημοτικῷ, πρῶτον μὲν ἐλεύθερον εἶναι καὶ πρὸσ πατρὸσ καὶ πρὸσ μητρόσ, ἵνα μὴ διὰ τὴν περὶ τὸ γένοσ ἀτυχίαν δυσμενὴσ ᾖ τοῖσ νόμοισ, οἳ σῴζουσι τὴν δημοκρατίαν, δεύτερον δ’ ἀπὸ τῶν προγόνων εὐεργεσίαν τινὰ αὐτῷ πρὸσ τὸν δῆμον ὑπάρχειν, ἢ τό γ’ ἀναγκαιότατον μηδεμίαν ἔχθραν, ἵνα μὴ βοηθῶν τοῖσ τῶν προγόνων ἀτυχήμασι κακῶσ ἐπιχειρῇ ποιεῖν τὴν πόλιν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 169 1:1)
ὅταν δ’ ἐπίορκοσ ὢν εἰσ τὴν τῶν ὁρ́κων πίστιν καταφυγγάνῃ, ἐκεῖνο ἀπομνημονεύσατε αὐτῷ, ὅτι τῷ πολλάκισ μὲν ἐπιορκοῦντι, ἀεὶ δὲ μεθ’ ὁρ́κων ἀξιοῦντι πιστεύεσθαι, δυοῖν θάτερον ὑπάρξαι δεῖ, ἢ τοὺσ θεοὺσ καινούσ, ἢ τοὺσ ἀκροατὰσ μὴ τοὺσ αὐτούσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 208 1:1)
καὶ τὸ ἑξῆσ τῷ αὐτῷ τρόπῳ εἰ ὀρθῶσ προήγαγεν, οὕτωσ ἂν εἶπε, λόγοι οὖν ἐγίνοντο, καὶ οἱ μὲν τοὺσ ἐξ ἄστεοσ ἠξίουν ἀποδοῦναι τὰ χρήματα, οἱ δὲ τοὺσ ἐκ Πειραιῶσ, ἀλλὰ διεφθείρετο ὁ τόνοσ τοῦ σχήματοσ καὶ ἡ σεμνότησ, διὰ τοῦτο πλαγιάσασ λέγει, λόγων δὲ γιγνομένων καὶ τῶν μὲν τοὺσ ἐξ ἄστεοσ ἀποδοῦναι κελευόντων, τῶν δὲ τοὺσ ἐν Πειραιεῖ τοῦτο πρῶτον τῆσ ὁμονοίασ σημεῖον ὑπάρξαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 14:5)
περιβολὴν δὲ ποιεῖσ καὶ ὅταν πρὶν τὸ εἰσαγόμενον εἰπεῖν, τὸ κατασκευαστικὸν αὐτοῦ προλάβῃσ, οἱο͂ν ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην εἰ μὲν ἁπλῶσ καὶ χωρὶσ περιβολῆσ ἔλεγεν, οὕτωσ ἂν εἶπε, καὶ τῶν μὲν τοὺσ ἐξ ἄστεοσ κελευόντων ἀποδοῦναι, τῶν δὲ κοινῇ συνδιαλῦσαι, νῦν δὲ ὁρ́α πῶσ προέλαβε τὰ κατασκευαστικὰ καθ’ ἑκάτερον, καὶ τῶν μὲν οὐκ εὐθὺσ εἶπε τοὺσ ἐξ ἄστεοσ, ἀλλὰ διὰ μέσου τοὺσ δανεισαμένουσ ἀποδοῦναι κελευόντων, τοὺσ ἐξ ἄστεοσ, τῶν δέ, καὶ οὐκ εὐθὺσ ἀντέθηκε, κοινῇ διαλῦσαι, ἀλλὰ πάλιν προέλαβε τὸ κατασκευαστικὸν τῶν δὲ τοῦτο πρῶτον ὑπάρξαι σημεῖον ἀξιούντων κοινῇ διαλύσασθαι τὰ χρήματα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 8:1)
καὶ πάλιν πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῖσ θεοῖσ εὔχομαι πᾶσι καὶ πάσαισ ὅσην εὔνοιαν ἔχων ἐγὼ διατελῶ τῇ τε πόλει καὶ πᾶσιν ὑμῖν, τοσαύτην ὑπάρξαι μοι παρ’ ὑμῶν εἰσ τουτονὶ τὸν ἀγῶνα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 4:3)
ἄνδρα ἐλθεῖν πρεσβύτην Χρύσην ὀνόματι εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀχαιῶν, Ἀπόλλωνοσ ἱερέα, θυγατέρα αἰχμάλωτον λυσόμενον, οὖσαν παρὰ τῷ Ἀγαμέμνονι, σκῆπτρον δὲ δὴ χρυσοῦν ἔχοντα καὶ περὶ τῷ σκήπτρῳ στέμματα τοῦ θεοῦ, κομίζειν δὲ καὶ ἄποινα οὐκ ὀλίγιστα [τὰ δὲ] εἰσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἱκετεύειν πάντασ μέν, διαφερόντωσ δὲ τοὺσ Ἀτρείδασ, συνευχόμενον ἐκείνοισ μὲν ἑλεῖν τὴν Τροίαν καὶ σωθῆναι οἴκαδε, αὑτῷ δὲ ὑπάρξαι λύσασθαι τὴν κόρην, πάντωσ δὲ προσήκειν αὐτοῖσ αἰδεσθῆναι τὸν θεόν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:8)
ἐχέτω δὲ ὁπότερά τισ βούλεται εἴτε τοῦ Παιᾶνοσ ταύτην γενέσθαι τὴν ἐπικαρπίαν καὶ χάριν καὶ διὰ τοῦτο ὑπάρξαι σωθῆναι εἴτε τοῦτο μὲν πάντωσ ἂν οὕτω γενέσθαι, τὸν δὲ θεὸν προειδότα ἐφ’ ἅπασι τοῖσ μέλλουσι σημῆναι τοῦτο μὲν ὡσ ἐν θαλάττῃ κίνδυνοί τε συμβήσονται καὶ ἐξ αὐτῶν σωτηρίαι, τοῦτο δὲ ὡσ τῶν περὶ τὸ σῶμα ἀποριῶν ἔσται παιὼν αὐτόσ τε καὶ τῶν αὐτοῦ παίδων ὁ πρῶτόσ τε καὶ πάντα παύειν εἰδὼσ ὁπόσοισ κάμνουσιν ἄνθρωποι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 9:12)
φεύγω τοὔνομα προσθεῖναι τῇ βλασφημίᾳ ‐ καίτοι ταῦτά γε οὐδ’ ὁ Πέρσησ ἔγνω πρότερον περὶ ἡμῶν, ἀλλ’ ἀποχρῆν ᾤετο, ἐὰν τὸ κελευόμενον ποιεῖν ἐθέλοντασ ἔχῃ ‐ τὰ δ’ αὖ Λακεδαιμονίοισ δόξαντα ταῦτ’ ὄντα, ἃ νῦν αὐτοῖσ ἀξιοῦσιν ὑπάρξαι παρ’ ὑμῶν, τὴν αὑτῶν οἰκεῖν καὶ μηδὲν ἀνήκεστον παθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:12)
καὶ γὰρ τὸ μήτε Φιλίππῳ προσγενέσθαι συμμάχουσ, ὥσπερ νῦν ὑμᾶσ καθ’ ἡμῶν ἐθέλει λαβεῖν, ἡμᾶσ τε ἀλλήλοισ ὑπάρξαι μεγάλη ῥοπὴ καὶ μερὶσ εἰσ τὸ θαρρούντωσ δέχεσθαι τὰ ἀναγκαῖα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 14:1)
δεῖ δὲ τοὺσ μὲν πεπονθότασ τὰ μὲν συμβεβηκότα καιρῷ τινι καὶ τύχῃ δοῦναι, τούτου δὲ μηδὲν μεῖζον κέρδοσ ἡγεῖσθαι, τοὺσ δ’ αὖ δεδρακότασ οἷσ μὲν ἔπραξαν αἰσχύνεσθαι, μὴ φιλοτιμεῖσθαι, τῷ δὲ ἑκόντασ ὑπάρξαι τῆσ ὁμονοίασ λῦσαι τὰ πρότερα ἀποχρῶντα, μισθὸν ἐκείνων θεμένουσ τὸ μὴ δοῦναι δίκην, νομίσαντασ λαμβάνειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 11:4)
ὃ δέ φασιν ὑπάρξαι Σωκράτει σοφιστῶν διαφερόντωσ, τοῦτ’ ἐκείνῳ δημαγωγῶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 4:4)
καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γε οὔτε Πλάτωνα λαθεῖν εἰκὸσ ἦν οὔτε τῶν ἄλλων οὐδεὶσ ἀγνοεῖ δή που ὅτι ἡ τῶν λαμπρῶν καὶ μεγάλων ἀνδρῶν εὐδοξία καὶ μνήμη χωρὶσ τῆσ εἰσ τὸ παρὸν φιλοτιμίασ καὶ πρὸσ τὰσ ὕστερον τύχασ ἀποθήκην ἔχει ταῖσ πόλεσι, καί τινεσ ἤδη διὰ τὸν δεῖνα καὶ τὸν δεῖνα τῶν παλαιῶν ἐπιείκειάν τιν’ εὑρ́οντο ἐν ταῖσ συμφοραῖσ, ὅπερ καὶ τοῖσ Ἀθηναίοισ αὐτοῖσ ὑπάρξαι δοκεῖ πολλάκισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 189:7)
ὅτι δὲ οὐκ ἄπο λόγου καὶ τὸ τοῖσ μὲν ἄλλοισ ἅπασι νόμοισ μηδὲν μηδ’ ὁτιοῦν προσγεγράφθαι, αὐτῷ δὲ μόνῳ τοῦτ’ ἐκ περιουσίασ ὑπάρξαι, οὐχ ὅπωσ εἴσεσθε σαφῶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀλλὰ καὶ φήσετ’, εὖ οἶδα, μὴ χρῆναι ταῦτ’ ἄλλωσ ἢ τοῦτον ἐσχηκέναι τὸν τρόπον, εἰ τὰσ αἰτίασ ἀμφοῖν λογιεῖσθε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 32:5)
ὁμοίωσ δ’ οὐδὲ τὸ κοινὸν ἀγαθὸν οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι καὶ γὰρ ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ οὔτε πρακτόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 107:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION