헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ὅτι Περσεὺσ ἀναθαρρῶν ἤδη κατ’ ὀλίγον μετὰ τὴν φυγήν, Νικίαν καὶ Ἀνδρόνικον, οὓσ ἐπὶ τὸν καταποντισμὸν τῶν χρημάτων καὶ τὸν ἐμπρησμὸν τῶν νεῶν ἐπεπόμφει, περιποιήσασ αὑτῷ καὶ τὰσ ναῦσ καὶ τὰ χρήματα, συνίστορασ ἡγούμενοσ αἰσχροῦ φόβου καὶ ἑτέροισ ἐξαγγελεῖν, ἀπέκτεινεν ἀθεμίστωσ, καὶ ἀπὸ τοῦδε εὐθὺσ ἐκ μεταβολῆσ ὠμὸσ καὶ εὐχερὴσ ἐσ ἅπαντασ ἐγένετο, καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ οὐδ’ εὔβουλόν οἱ ἔτι ἦν, ἀλλ’ ὁ πιθανώτατοσ ἐσ εὐβουλίαν καὶ λογίσασθαι δεξιὸσ καὶ εὐτολμότατοσ ἐσ μάχασ, ὅσα γε μὴ σφάλλοιτο δι’ ἀπειρίαν, ἀθρόωσ τότε καὶ παραλόγωσ ἐσ δειλίαν καὶ ἀλογιστίαν ἐτράπετο, καὶ ταχὺσ καὶ εὐμετάθετοσ ἄφνω καὶ σκαιὸσ ἐσ πάντα ἐγένετο, ἀρχομένησ αὐτὸν ἐπιλείπειν τῆσ τύχησ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17:26)
ἢν δὲ τὰ κάτω ἀνεσθίηται , αἱμάλωπεσ μέλανεσ, παχέα, σαρκοειδέα , ἐξέρυθρα, θρομβώδεα, ἄλλοτε μὲν μέλανα, ἄλλοτε δὲ παντοίωσ ποικίλα, κάκοδμα, οὐ φορητὰ, ἀφέσιεσ τῶν ὑγρῶν ἀβούλητοι· ἀπελύθη κοτὲ καὶ εὔμηκεσ ἄκριτον κατὰ πλεῦνα, ὅκωσ ὑγιὲσ τὸ ἔντερον, καὶ δέοσ παρέσχεν ἀμφὶ ἔντερον τοῖσι ἀγνοοῦσι τοῦ πρήγματοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.213)
τοῦτον τὸν τρόπον προδιοικησάμενοσ τὰ περὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ νῦν προάγει καὶ αὐτὴν τὴν πρότασιν ἐπὶ προδιῳκημένῃ τῇ λύσει, ὅταν δ’ οὗτοσ αὐτίκα δὴ λέγῃ πρὸσ ὑμᾶσ, τί δήποτε ὡσ φῄσ, ὦ Δημόσθενεσ, ἀπὸ τοῦ συνειπεῖν ἐμὲ Φιλοκράτει γνοὺσ οὐδὲν ὑγιὲσ πράττοντασ ἡμᾶσ, τὴν μετὰ ταῦτα πρεσβείαν τὴν ἐπὶ τοὺσ ὁρ́κουσ συνεπρέσβευσασ πάλιν καὶ οὐκ ἐξωμόσω;
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ δεινότητοσ. 3:9)
ἐὰν οὖν τισ ἡμᾶσ ἔρηται λέγων ὡδὶ, πόσοι δὲ ἤδη νόμουσ ἤνεγκαν οὐδὲν ὑγιὲσ καὶ πάντ’ ἔχοντασ τὰ δεινότατα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 58:6)
ἔπειτα τί κωλύει κἀμὲ τῶν αὐτῶν τούτων λόγων ἐχόμενον φάσκειν ὅτι καὶ ἡ διαλεκτικὴ διττὴ καὶ οὐχὶ μία ἐστὶν ἁπλῶσ, ἀλλ’ ἡ μὲν οἱά παρακρούεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν καὶ χρόνουσ τρίβειν καὶ εἰσ ὑγιὲσ οὐδὲν πάντη τὴν γλῶτταν ἄγουσα, ψυχρά τισ καὶ ἀγεννὴσ καὶ κακοῦργοσ καὶ ἀπατηλὴ καὶ ἀνελεύθεροσ, ἡ δὲ οἱά χαρίεντασ παρέχεσθαι καὶ δεξιούσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 110:9)
μᾶλλον δὲ εἰ μὲν ὀρθῶσ ταῦτ’ ἔχει, κόμποσ ἐκεῖνα καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ, εἰ δ’ ἐκ τῶν ἔργων ἐκείνοισ ἡ πίστισ, καὶ οὐδ’ ἂν εἷσ ἐξ ὧν, ὦ Δημόσθενεσ, ἔπραξασ φήσαι μὴ οὐ ταῦτα προσηκόντωσ εἰρῆσθαι, εὔδηλον πάντωσ ὡσ ἔξω λόγου τὰ τοιαῦτ’ ἐσπουδάκεισ, καὶ πρὶν ὑφ’ ὁτουοῦν ἐληλέγχθαι, κατ’ αὐτὸσ σαυτοῦ ταυτηνὶ φέρεισ τὴν ψῆφον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 2:3)
ἔτι τοίνυν εἰ μὲν, ὦ Δημόσθενεσ, οὐκ εὖ ἔχειν ὁ νόμοσ ἐδόκει οὐδὲ τοῦ γιγνομένου διὰ πάντων τυγχάνειν, ἀλλὰ φλυαρίαν ταῦτ’ εἶναι καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ, αὐτόν σε πρῶτον ἐχρῆν εἰσ μέσον παριόντα διακωλύειν τοῦτον, αἰτιᾶσθαι, παρανόμων γράφεσθαι, οὐ τούτουσ ἢ ’κείνουσ ἐξ ἀφανοῦσ καθιέντα δι’ αὐτῶν ἐλέγχειν τοῦτον πειρᾶσθαι, καὶ κατὰ τοῦδε σφίσι συνηγορεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 3:6)
ἅμα δὲ οὐδὲ νόμον τὸν σὸν δὴ τοῦτον ἔγωγ’ ἂν φαίην, ἀλλ’ ἀνομίαν αὐτὸ καὶ τῆσ πολιτείασ ἀνατραπὴν καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ, οὐ μόνον τῷ μηδὲν αὐτὸν ἔχειν ὧν τοὺσ ἀγαθοὺσ νόμουσ ἴσχειν εἰκὸσ, οὓσ καὶ κοινοὺσ τῶν πραγμάτων σωτῆρασ μετὰ τοὺσ θεοὺσ ἅπαντεσ ἴσμεν, ἀλλὰ καὶ τῷ τοσούτων καὶ τηλικούτων, ὡσ ἔφην, τῇ πόλει δεινῶν, ἐὰν ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πρόησθ’, αὐτὸν αἴτιον ἂν γεγενῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 12:1)
οὕτωσ ὁ σὸσ νόμοσ, Λεπτίνη, καθάπαξ ἀσύμφοροσ ὢν καὶ τὸ ξύμπαν εἰπεῖν οὐδὲν ὑγιὲσ, ἐν τούτῳ μόνῳ πρὸσ ὄνησιν ἔσται τῇ πόλει, ἐὰν μηκέτ’ ᾖ τοῦ λοιποῦ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 61:1)
εἰ δ’ ἀλυσιτελεῖσ εἶναί σοι δοκοῦσι, καὶ κατέγνωσ αὐτῶν, καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ εἶναι νομίζεισ, τί μὴ καὶ πάντασ τούτων ἀποστερεῖσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 77:1)
γίγνεται δὲ τὸ ὑγιὲσ νοήσαντοσ οὕτωσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 91:1)
ἐπειδὴ τοδὶ ὑγίεια, ἀνάγκη εἰ ὑγιὲσ ἔσται τοδὶ ὑπάρξαι, οἱο͂ν ὁμαλότητα, εἰ δὲ τοῦτο, θερμότητα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 91:2)
ἄλλοθι, καὶ κατ’ αὔξησιν ὃ νῦν μὲν τηλικόνδε πάλιν δ’ ἔλαττον ἢ μεῖζον, καὶ κατ’ ἀλλοίωσιν ὃ νῦν μὲν ὑγιὲσ πάλιν δὲ κάμνον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 12:1)
γίγνεται γὰρ ὁ μακρὸσ λόγοσ ὥσπερ ὁ τῶν δούλων ὅταν μηθὲν ὑγιὲσ λέγωσιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 82:2)
πάντωσ μὲν οἴσεισ οὐδὲν ὑγιέσ, ἀλλ’ ὅμωσ·
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, antistrophe 1 1:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION