헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

βαρύτητα δὲ καὶ τὸ τοιοῦτον ἔχει, ὅταν δοὺσ ὡσ ὑπάρχον τί σοι, εἶτα ἀνελὼν αὐτὸ ἐπιδιστάσῃσ, ὥσπερ ἔχει καὶ τὸ ἐν τοῖσ Φιλιππικοῖσ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μὲν ὑμῶν οἴκοι μενόντων, σχολὴν ἀγόντων, ὑγιαινόντων, δοὺσ τοῦτο ὡσ ὑπάρχον αὐτοῖσ εὐθὺσ ἀνεῖλεν ἐπιλαβόμενοσ, εἰ δὴ τοὺσ τὰ τοιαῦτα ποιοῦντασ ὑγιαίνειν φήσαιμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ. 15:1)
καὶ μὴν οὐ ταυτόν γε τοῖσ Ἀθηναίοισ ὑμᾶσ ποιῆσαι δεῖ οὐδὲ τοῖσ ἐφ’ ὑμᾶσ δανεισαμένοισ συνεκτῖσαι τάλαντα ὅσα δὴ σημεῖον τῆσ πίστεωσ, ἀλλ’ ἀζήμιοσ ἡ σωφροσύνη πρόκειται τούτων τε ὧν εἶπον ἐνθυμουμένοισ καὶ μηκέτ’ εἰσ πόλιν μίαν ἢ δευτέραν βλέπουσιν, ἀλλ’ εἰσ τὰ κοινὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα καὶ πάσασ τὰσ πόλεισ τὰσ Ἑλληνίδασ, αἷσ οὔτε φάλαγγεσ ὁπλιτῶν ἐναντίον οὔθ’ ἱππέων πλῆθοσ οὔτ’ ἄλλ’ οὐδὲν τῶν δοκούντων εἶναι φοβερῶν, ἀλλ’ ἡ κατ’ ἀλλήλων στάσισ καὶ ἀπιστία καὶ τὸ μήτε κοινῇ ταυτὸν φρονεῖν μήτ’ αὖ καθ’ ἑκάστουσ ὑγιαίνειν αἴτιον τῆσ τοσαύτησ μεταβολῆσ ἐγένετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 8:6)
καὶ τοῖσ μὲν ὁρ́κοισ τοῖσ κοινοῖσ προσπαραγράφειν ἐξεῖναι ἀνελεῖν καὶ προσθεῖναι ὅ τι ἂν σκοπουμένοισ ὕστερον συνδοκῇ, οὓσ δὲ ἀπὸ τῆσ αὐτῆσ ἐξουσίασ ἀεὶ καὶ διὰ παντὸσ ἐξετάζειν δεῖ λόγουσ, τῷ παρελθόντι χρόνῳ μόνῳ προσθεῖναι, ὥσπερ ἂν εἴ τισ καὶ ὑγιαίνειν χρῆναι φάσκοι μόνουσ τοὺσ πρώτουσ γενομένουσ, καὶ μηδ’ ἐκεῖνο ὁρᾷ ὅτι ἡ τοιαύτη κρίσισ καὶ ὁ τοιοῦτοσ λογισμὸσ αὐτοῖσ πρώτοισ οὓσ τιμῶσιν οὐ λυσιτελεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 2:4)
ὅπου γὰρ οὐδ’ αὐτοῖσ τοῖσ ἀθληταῖσ οἱο͂́ν τε τῇ ῥώμῃ χρήσασθαι, μὴ τοῦ ὑγιαίνειν ὑπάρχοντοσ, πῶσ οἱο͂́ν τε ἡττᾶσθαι τὴν ἅπασι τοῦτο παρασκευάζουσαν τέχνην τῆσ τοῖσ ὀλίγοισ ἐκεῖνο ὃ μηδέποτ’ ἔστι χωρὶσ τούτου λαβεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 173:12)
ἐγὼ νομίζω τὸν μὲν τῶν ὑπαρχόντων μεῖζον φρονοῦντα, ἢ καὶ σχηματιζόμενον πρὸσ τοὺσ πολλοὺσ ὡσ ἂν ἐκπλήξειεν εἴτε λόγοισ εἴτε καὶ πράξεσιν, οὐχ ὑγιαίνειν, ἀλλ’ εἶναι τοῦτον ἐκεῖνον τὸν ἀλαζόνα καὶ γόητα, καὶ ὅ τι τοιοῦτον βούλει καλεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 3:6)
ὁ μὲν ἐν Δήλῳ παρὰ τῷ θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην ἀποφηνάμενοσ συνέγραψεν ἐπὶ τὸ προπύλαιον τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ ὑπάρχοντα πάντα τῷ αὐτῷ, τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ ἡδύ, ποιήσασ κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον δ’ ὑγιαίνειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 3:1)
οὐ γὰρ ταὐτόν, ὧν τ’ ἄνευ οὐχ οἱο͂́ν τε ὑγιαίνειν, καὶ τὸ ὑγιαίνειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 16:1)
οἱο͂ν ἐπειδὴ τὸ ὑγιαίνειν τοδί, ἀνάγκη τόδε εἶναι τὸ συμφέρον πρὸσ αὐτήν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 113:5)
λέγω δ’ οἱο͂ν οὐθεὶσ ὑγιαίνειν προαιρεῖται, ἀλλὰ περιπατεῖν ἢ καθῆσθαι τοῦ ὑγιαίνειν ἕνεκεν, οὐδ’ εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ χρηματίζεσθαι ἢ κινδυνεύειν τοῦ εὐδαιμονεῖν ἕνεκα·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 169:3)
βούλεται δέ γε μάλιστα τὸ τέλοσ, καὶ δοξάζει δεῖν καὶ ὑγιαίνειν καὶ εὖ πράττειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 170:2)
οὔτε γὰρ ἰατρὸσ σκοπεῖ εἰ δεῖ ὑγιαίνειν ἢ μή, ἀλλ’ εἰ περιπατεῖν ἢ μή, οὔτε ὁ γυμναστικὸσ εἰ δεῖ εὖ ἔχειν ἢ μή, ἀλλ’ εἰ παλαῖσαι ἢ μή.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 207:2)
ἐπειδὴ δεῖ τόδε ὑγιαίνειν, ἀνάγκη τοδὶ ὑπάρξαι, εἰ ἔσται ἐκεῖνο, ὥσπερ ἐκεῖ, εἰ ἔστι τὸ τρίγωνον δύο ὀρθαί, ἀνάγκη τοδὶ εἶναι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 208:1)
οὐ γὰρ εἰ βούλονται ὑγιαίνειν, ὑγιαίνουσιν, ὥστ’ οὐδ’ εἰ φίλοι βούλονται, ἤδη καὶ φίλοι εἰσίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 72:2)
διὸ κἂν ἀπορήσειέ τισ πότερον τὸ βαδίζειν καὶ τὸ ὑγιαίνειν καὶ τὸ καθῆσθαι ἕκαστον αὐτῶν ὂν σημαίνει, ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁτουοῦν τῶν τοιούτων·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 5:1)
εἶτα ἤδη ἡ ἀπὸ τούτου κίνησισ ποίησισ καλεῖται, ἡ ἐπὶ τὸ ὑγιαίνειν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 91:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION