헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ύ τοι ἄρμενον ἠε͂ν Ἡρακλῆα λιπεῖν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 22:22)
φύσισ λέγεται ἕνα μὲν τρόπον ἡ τῶν φυομένων γένεσισ, οἱο͂ν εἴ τισ ἐπεκτείνασ λέγοι τὸ υ, ἕνα δὲ ἐξ οὗ φύεται πρώτου τὸ φυόμενον ἐνυπάρχοντοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 41:1)
ὓ ὗ ὓ ὗ ὓ ὗ ὓ ὗ ὓ ὗ ὓ ὗ.
(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:36)
ὁ δὲ σκύφοσ με τοῦ θεοῦ καλεῖ πάλαι τὸ γράμμα φαίνων,5 δέλτ’, ἰῶτα καὶ τρίτον οὖ,6 νῦ τὸ τ’ ὖ πάρεστι, κοὐκ ἀπουσίαν ἐκ τοὐπέκεινα σὰν τὸ τ’ οὖ κηρύσσετον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 2:1)
ἐν τούτοισ λείπει τὸ ὖ στοιχεῖον, ἐπεὶ πάντεσ οἱ ἀρχαῖοι τῷ οὖ ἀπεχρῶντο οὐ μόνον ἐφ’ ἧσ νῦν τάττεται δυνάμεωσ, ἀλλὰ καὶ ὅτε τὴν δίφθογγον διασημαίνει διὰ τοῦ οὖ μόνου γράφουσι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 2:2)
κἀν τοῖσ προκειμένοισ οὖν οἱ σάτυροι τοῦ Διονύσου τὴν τελευταίαν συλλαβὴν διὰ τοῦ οὖ μόνου ὡσ βραχέοσ ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι δεῖ καὶ τὸ ὖ, ἵν’ ᾖ Διονύσου, τὸ δὲ σὰν ἀντὶ τοῦ σίγμα Δωρικῶσ εἰρήκασιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 3:2)
διὸ καὶ ὁ περὶ ταύτασ μῦθοσ, ὅτι φεύγουσι μετὰ τῆσ μητρὸσ τῆσ Πληιόνησ τὸν Ὠρίωνα, ὀρείασ δὲ λέγει τὰσ Πλειάδασ ἐν ἴσῳ τῷ οὐρείασ κατὰ παράλειψιν τοῦ υ, ἐπειδὴ κεῖνται ἐπὶ τῆσ οὐρᾶσ τοῦ ταύρου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 80 1:3)
ῥυτὸν ἔχει τὸ υ βραχὺ καὶ ὀξύνεται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 971)
υ̣
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 5812)
ον υ διμύξου ει ὰ σ αῖ α ξυλολύχνου δὲ μέμνηται Ἄλεξισ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 60 2:17)
καὶ Ξενοφῶν ἐν τῷ περὶ ἱππικῆσ σιαγόνα μικρὰν συνεσταλμένην οἱ δὲ διὰ τοῦ υ στοιχείου ἐκφέροντεσ κατ’ ἀναλογίαν λέγουσιν ἀπὸ τοῦ ὑόσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 47 2:8)
οἱ δ’ Ἀττικοί, καθὼσ Τρύφων φησί, τὰσ ἑνικὰσ χρήσεισ ἐπιστάμενοι διὰ τοῦ υ τὰσ πληθυντικὰσ οὐκ ἔτι ἀκολούθωσ ἐπιφέρουσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 543)
Νουμήνιοσ Ἁλιευτικῷ διὰ τοῦ υ λέγων φησὶν ἢ λευκὴν συνόδοντα βόηκάσ τε τρικκούσ τε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1192)
τῶν γὰρ κροκοδείλων οὗτοσ ᾠὰ λαμβάνων πρὶν θηριοῦσθαι τὸν γόνον καταγνύει, ἔπειτ’ ἀφανίζει, διότι δ’ ἔστ’ ἀμφίστομοσ, κεντεῖ κάτωθεν, τοῖσ δὲ χείλεσιν δάκνων οἶδ’ ἐγὼ ὃσ υ νέοσ ὤν ἐστιν βαρύσ, ἂν δὲ γέρων, ἄπτεροσ ὢν κούφωσ πέταται καὶ γῆν ἀφανίζει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 71 3:2)
τὸ ἄλφα, βῆτα, γάμμα, δέλτα, θεοῦ γὰρ εἶ, ζῆτ’, ἦτα, θῆτ’, ἰῶτα, β κάππα, λάβδα, μῦ, νῦ, ξεῖ, τὸ οὖ, πεῖ, ῥῶ, τὸ σίγμα, ταῦ, τὸ ὖ, παρὸν φεῖ χεῖ τε τῷ ψεῖ εἰσ τὸ ὦ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 79 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION