헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ γάρ τισ ἢ τῶν ἔξωθεν περιεστηκότων πέπεισται, σχεδὸν δ’ οἱ πλεῖστοι τῶν πολιτῶν πάρεισιν, ἢ τῶν δικαζόντων ὑμῶν, ὡσ ἐγὼ τοιοῦτόν τι διαπέπραγμαι, μὴ μόνον εἰσ ἐλεύθερον σῶμα, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὸ τυχόν, ἀβίωτον εἶναί μοι τὸν λοιπὸν βίον νομίζω·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 53)
ἐὰν δ’ ἐξέλωσι καθάπαξ, οὐ φαῦλόν τι καὶ τὸ τυχὸν πάθοσ ἔσται τῇ Ἑλλάδι μὴ εἶναι Λακεδαιμονίουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 13:5)
ἀλλὰ τὸ τῆσ Σμύρνησ πρᾶγμα φαῦλόν τι καὶ τὸ τυχὸν, ἢ τοιοῦτον οἱο͂ν πολλαχόθεν λαβεῖν εἶναι τὸ παράδειγμα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 5:4)
ὧν γε καὶ ἓν τὸ τυχὸν ἱκανὴν ἑτέρᾳ πόλει φιλοτιμίαν εἶχεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 2:2)
οὐκοῦν καὶ κατὰ τοὺσ ἐξ ἀρχῆσ λόγουσ καὶ κατὰ τοὺσ δευτέρουσ τούτουσ καὶ ὅποι στρέφοι τισ ἂν καλὸν καὶ γενναῖον κτῆμα καὶ ἔργον ἀνδρὸσ ἡ ῥητορικὴ καὶ φιλοτιμίαν δικαίαν ἔχον καὶ τῷ κεκτημένῳ καὶ ὅσοι τούτῳ χρῶνται, καὶ οὐ μόνον παρὰ ἀνθρώποισ, ἀλλὰ καὶ παρὰ θεοῖσ πλείστησ ὤρασ καὶ τιμῆσ ἐξ ἀρχῆσ τε τυχὸν καὶ διὰ παντὸσ δικαίωσ τυγχάνον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 108:6)
ἐνταῦθα τοίνυν ἐστὶ τῷ Δημοσθένει, οὗ σὺ τοὔνομα θαυμάζεισ μόνον, ὡσ ἐοίκεν, Ἐπεπείσμην δὲ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, τυχὸν μὲν ἀναισθητῶν, ὅμωσ δὲ ἐπεπείσμην ‐ ὁρᾷσ ὅπωσ ἐρεθίζει σε δὶσ εἰπὼν ἐπεπείσμην ‐ μήτε γράφοντα ἂν ἐμοῦ γράψαι βέλτιον μηδένα ‐ ἐγὼ δὲ ὑπὲρ ὧν ἔγραψα μόνον καὶ ὧν ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐδείκνυον, περὶ τούτων τι παρεφθεγξάμην, καὶ ταῦτα τοῖσ φήνασι θεοῖσ θαρρῶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 19:1)
ἀλλὰ μὴν ἑκάστου γε φθορὰ καὶ διαστροφὴ οὐκ εἰσ τὸ τυχόν, ἀλλ’ εἰσ τὰ ἐναντία καὶ τὰ μεταξύ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 196:1)
καὶ διὰ τὸ συμβαίνειν ἄμικτα δεῖν προϋπάρχειν καὶ διὰ τὸ μὴ πεφυκέναι τῷ τυχόντι μίγνυσθαι τὸ τυχόν, πρὸσ δὲ τούτοισ ὅτι τὰ πάθη καὶ τὰ συμβεβηκότα χωρίζοιτ’ ἂν τῶν οὐσιῶν τῶν γὰρ αὐτῶν μῖξίσ ἐστι καὶ χωρισμόσ, ὅμωσ εἴ τισ ἀκολουθήσειε συνδιαρθρῶν ἃ βούλεται λέγειν, ἴσωσ ἂν φανείη καινοπρεπεστέρωσ λέγων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 175:1)
πρότερα καὶ ὕστερα λέγεται ἔνια μέν, ὡσ ὄντοσ τινὸσ πρώτου καὶ ἀρχῆσ ἐν ἑκάστῳ γένει, τῷ ἐγγύτερον <εἶναι> ἀρχῆσ τινὸσ ὡρισμένησ ἢ ἁπλῶσ καὶ τῇ φύσει ἢ πρόσ τι ἢ ποὺ ἢ ὑπό τινων, οἱο͂ν τὰ μὲν κατὰ τόπον τῷ εἶναι ἐγγύτερον ἢ φύσει τινὸσ τόπου ὡρισμένου οἱο͂ν τοῦ μέσου ἢ τοῦ ἐσχάτου ἢ πρὸσ τὸ τυχόν, τὸ δὲ πορρώτερον ὕστερον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 127:1)
κολοβὸν δὲ λέγεται τῶν ποσῶν οὐ τὸ τυχόν, ἀλλὰ μεριστόν τε δεῖ αὐτὸ εἶναι καὶ ὅλον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 245:1)
οὐδὲ δὴ αἴτιον ὡρισμένον οὐδὲν τοῦ συμβεβηκότοσ ἀλλὰ τὸ τυχόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 269:3)
πότερον οὖν διαφέρει τι ἢ οὐδὲν τὸ νοεῖν τὸ καλὸν ἢ τὸ τυχόν;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 119:5)
δοκεῖ γὰρ οὐκ ἐκ τοῦ τυχόντοσ τὸ τυχὸν γίνεσθαι, ἀλλ’ ἐξ οὗ γίνεται, εἰσ τοῦτο διαλύεσθαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 26:1)
τῷ μὲν οὖν σπουδαίῳ τὸ κατ’ ἀλήθειαν εἶναι, τῷ δὲ φαύλῳ τὸ τυχόν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων τοῖσ μὲν εὖ διακειμένοισ ὑγιεινά ἐστι τὰ κατ’ ἀλήθειαν τοιαῦτα ὄντα, τοῖσ δ’ ἐπινόσοισ ἕτερα, ὁμοίωσ δὲ καὶ πικρὰ καὶ γλυκέα καὶ θερμὰ καὶ βαρέα καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 58:1)
οἱ γὰρ συλλογισμοὶ τῶν πρακτῶν ἀρχὴν ἔχοντέσ εἰσιν, ἐπειδὴ τοιόνδε τὸ τέλοσ καὶ τὸ ἄριστον, ὁτιδήποτε ὄν ἔστω γὰρ λόγου χάριν τὸ τυχόν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 99:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION