헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

κἀκείνη τῶν προγόνων πρὸσ Φινέα φθορὰν καταψεύδεται, καὶ πιστεύσασ Φινεὺσ ἀμφοτέρουσ τυφλοῖ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 15 3:3)
καὶ ὥσπερ οἱ τυφλοὶ μνημονεύουσι μᾶλλον ἀπολυθέντεσ τοῦ πρὸσ τοῖσ ὁρατοῖσ, τῷ ἐρρωμενέστερον εἶναι τὸ μνημονεῦον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 47:1)
εἰ οὖν τυφλὸν τὸ μὴ ἔχον ὄψιν, πεφυκὸσ δὲ καὶ ὅτε πέφυκε καὶ ἔτι ὄν, οἱ αὐτοὶ τυφλοὶ ἔσονται πολλάκισ τῆσ ἡμέρασ, καὶ κωφοί.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 30:3)
ὀφθαλμιᾷ τισ, εἰσὶ Φινεῖδαι τυφλοί, τέθνηκέ τῳ παῖσ, ἡ Νιόβη κεκούφικε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 2 1:4)
εἰσὶ δὲ πάντεσ οὗτοι τυφλοὶ καὶ οὐχ ἡγοῦνται δυνατὸν εἶναι ἄλλωσ τινὰ ποιητὴν γενέσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΒΟΡΥΣΘΕΝΙΤΙΚΟΣ ΟΝ ΑΝΕΓΝΩ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 19:1)
μέλει δ̓ αὐτοῖσ ὅπωσ μὴ δοκῶσιν ὡσ τυφλοί τε καὶ κωφοὶ μετειληφέναι τούτων, ἀλλὰ καὶ ἀπαλλαγέντεσ ἔχωσί τι εἰπεῖν περὶ αὐτῶν, εἴ τισ πυνθάνοιτο, ἅ τε εἶδον ἅ τε ἔγνωσαν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ. 70:1)
" ἐρωτηθεὶσ διὰ τί προσαίταισ μὲν ἐπιδιδόασι, φιλοσόφοισ δὲ οὔ, ἔφη, "ὅτι χωλοὶ μὲν καὶ τυφλοὶ γενέσθαι ἐλπίζουσι, φιλοσοφῆσαι δ’ οὐδέποτε.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS 37:2)
ὡσ τυφλοὶ ἄνω καὶ κάτω κυλίεσθε·
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ. 26:2)
οὕτωσ οὐκ ἀρκεῖ σοι τὸ μηδὲν ἀλγεῖν, ἂν μὴ κηρύσσῃσ "συνέλθετε πάντεσ οἱ ποδαγρῶντεσ, οἱ κεφαλαλγοῦντεσ, οἱ πυρέσσοντεσ, οἱ χωλοί, οἱ τυφλοί, καὶ ἴδετέ με ἀπὸ παντὸσ πάθουσ ὑγιᾶ" 3;
(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ταχέωσ ἐπὶ τὸ σχῆμα τῶν φιλοσόφων ἐπιπηδῶντασ. 28:2)
ἀλλ’ εἰ μὲν ἦσαν ἐκεῖνοι τυφλοὶ καὶ χωλοὶ καὶ πάντα τρόπον νοσοῦντεσ ὁποίουσ αὐτοὺσ εἶναί φησιν Ἀπίων, οὐδ’ ἂν μιᾶσ ἡμέρασ προελθεῖν ὁδὸν ἠδυνήθησαν·
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 25:1)
οὐ γὰρ ἂν τοῦ καλλίονοσ παρεόντοσ κτίζε χώρου τὸν αἰσχίονα ἑλέσθαι, εἰ μὴ ἦσαν τυφλοί.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 144 2:2)
πλὴν εἰ δοκεῖ, οἱ μὲν ἔξω ἡμῖν φιλοσοφίασ μενέτωσαν οἱ τυφλοί, ἐπείπερ μηδὲ ὁρῶσι ‐ καίτοι ἀναγκαῖον ἦν τοῖσ τοιούτοισ μάλιστα φιλοσοφεῖν, ὡσ μὴ πάνυ ἄχθοιντο ἐπὶ τῇ συμφορᾷ ‐ , οἱ δὲ δὴ βλέποντεσ, κἂν πάνυ ὀξυδερκεῖσ ὦσι, τί ἂν δύναιντο συνιδεῖν τῶν τῆσ ψυχῆσ ἀπό γε τῆσ ἔξωθεν ταύτησ περιβολῆσ;
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 39:3)
ἀλλὰ πῶσ, ὦ Πλοῦτε, εἰ μὴ τυφλοὶ καὶ αὐτοι πάντεσ εἰσίν;
(루키아노스, Timon, (no name) 27:2)
οὐ τυφλοί, ὦ ἄριστε, ἀλλ’ ἡ ἄγνοια καὶ ἡ ἀπάτη, αἵπερ νῦν κατέχουσι τὰ πάντα, ἐπισκιάζουσιν αὐτούσ·
(루키아노스, Timon, (no name) 27:3)
Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ιἠσοῦ ἠκολούθησαν δύο τυφλοὶ κράζοντεσ καὶ λέγοντεσ Ἐλέησον ἡμᾶσ, υἱὲ Δαυείδ.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1 342:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION