헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τυφλὸσ ἀνήρ, οἰκεῖ δὲ Χίῳ ἔνι παιπαλοέσσῃ τοῦ μᾶσαι μετόπισθεν ἀριστεύσουσιν ἀοιδαί.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα [Δήλιον], part 16:5)
ἦν δὲ παρὰ Θηβαίοισ μάντισ Τειρεσίασ Εὐήρουσ καὶ Χαρικλοῦσ νύμφησ, ἀπὸ γένουσ Οὐδαίου τοῦ Σπαρτοῦ, γενόμενοσ τυφλὸσ τὰσ ὁράσεισ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 6 7:1)
διαλεγόμενοσ γὰρ ταῖσ Δηλιάσι καὶ καταλύων τὸ προοίμιον, εἴ τισ ἔροιθ’ ὑμᾶσ, φησὶν ὦ κοῦραι, τίσ δ’ ὕμμιν ἀνὴρ ἥδιστοσ ἀοιδῶν ἐνθάδε πωλεῖται καὶ τέῳ τέρπεσθε μάλιστα, ὑμεῖσ δ’ εὖ μάλα πᾶσαι ἀποκρίνασθ’ εὐφήμωσ, τυφλὸσ ἀνὴρ, οἰκεῖ δὲ Χίῳ ἐνὶ παιπαλοέσσῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 9:14)
ἕνα δὲ ἂν πεφυκὸσ ἔχειν, ἢ αὐτὸ ἢ τὸ γένοσ, μὴ ἔχῃ, οἱο͂ν ἄλλωσ ἄνθρωποσ ὁ τυφλὸσ ὄψεωσ ἐστέρηται καὶ ἀσπάλαξ, τὸ μὲν κατὰ τὸ γένοσ τὸ δὲ καθ’ αὑτό.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 215:2)
ἡ γὰρ τυφλότησ στέρησίσ τισ, τυφλὸσ δ’ οὐ κατὰ πᾶσαν ἡλικίαν, ἀλλ’ ἐν ᾗ πέφυκεν ἔχειν, ἂν μὴ ἔχῃ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 216:1)
τυφλὸσ γὰρ οὐ λέγεται ὁ ἑτερόφθαλμοσ ἀλλ’ ὁ ἐν ἀμφοῖν μὴ ἔχων ὄψιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 220:4)
τυφλὸσ γὰρ ὄντωσ ἐστί;
(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:37)
ἢν γὰρ ὁ Πλοῦτοσ νυνὶ βλέψῃ καὶ μὴ τυφλὸσ ὢν περινοστῇ, ὡσ τοὺσ ἀγαθοὺσ τῶν ἀνθρώπων βαδιεῖται κοὐκ ἀπολείψει, τοὺσ δὲ πονηροὺσ καὶ τοὺσ ἀθέουσ φευξεῖται·
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme3)
εἷσ μέν γε Νεοκλείδησ, ὅσ ἐστι μὲν τυφλόσ, κλέπτων δὲ τοὺσ βλέποντασ ὑπερηκόντικεν·
(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:10)
ἀλλ’ ἢ τυφλὸσ μέν εἰμ’·
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics38)
τυφλὸσ ὁ ἔπαινοσ καὶ κατ’ οὐδὲν ὅμοιοσ τῷ Ἰβυκείῳ ἐκείνῳ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 17 4:1)
τυφλὸσ ὁ Πλοῦτοσ εἶναί μοι δοκεῖ, ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 22 2:2)
οὐ μέντοι παρὰ κωφὸν ὁ τυφλὸσ ἐοίκε λαλῆσαι, ὡσ ὁ Κρατῖνοσ ἐν τοῖσ Ἀρχιλόχοισ ἔφη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 58 1:2)
̓ ’ἴδε ἀπέχεισ, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆσ φώτιγγοσ μνημονεύοντα ὅτι δὲ ὁ μόναυλοσ ἦν ὁ νῦν καλούμενοσ καλαμαύλησ σαφῶσ παρίστησιν Ἡδύλοσ ἐν τοῖσ ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων τοῦτο Θέων ὁ μόναυλοσ ὑπ’ ἠρίον ὁ γλυκὺσ οἰκεῖ αὐλητήσ, μίμων ἡ ̓ν θυμέλῃσι Χάρισ, τυφλὸσ ὑπαὶ γήρωσ εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν, νήπιον ὅντ’ ἐκάλει Σκίρπαλον Εὐπαλάμου, ἀείδων αὐτοῦ τὰ γενέθλια·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 78 4:2)
καίτοι ἴσωσ ἄτοπον βαρβαρίζοντα τῶν πολιτῶν μάλιστα τῷ ἑλληνικωτάτῳ καὶ σοφωτάτῳ χαίρειν καὶ ξυνεῖναι, καθάπερ εἴ τισ μικροῦ τυφλὸσ τὸ μὲν ἄλλο φῶσ ἀποστρέφοιτο, πρὸσ αὐτὸν δὲ τὸν ἥλιον ἀναβλέποι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΒΟΡΥΣΘΕΝΙΤΙΚΟΣ ΟΝ ΑΝΕΓΝΩ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 47:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION