헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὧν ὁ Κορουῖνοσ αἰσθανόμενοσ, καὶ ὀκνῶν ἅψασθαι πολιτικοῦ καὶ τοσούτου φόνου, συνεβούλευσε τῇ βουλῇ τὰ χρέα τοῖσ ἀνδράσι μεθεῖναι, τόν τε πόλεμον ἐξαίρων ἐπὶ μέγα, εἰ τοσῶνδε ἀνδρῶν δύναιτο κρατῆσαι μαχομένων ἐξ ἀπογνώσεωσ, καὶ τὰσ συνόδουσ αὐτῶν καὶ ἐπιμιξίασ ἐν ὑπονοίᾳ τιθέμενοσ, μὴ οὐδ’ ὁ ἴδιοσ αὐτῷ στρατὸσ ἐσ πάντα ᾖ πιστόσ, ἅτε συγγενεῖσ ὄντεσ ἐκείνων, καὶ οὐχ ἧσσον αὐτῶν αἰτιώμενοι τὰ χρέα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2:3)
ἡ γὰρ ποιότησ αὐτοῦ τοιαύτη, τῷ Σωκράτη τοσούτου ἄξιον ἄνδρα κατακεκρίσθαι, ὅμωσ οὕτωσ ἀφελὴσ ἀνὴρ πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 13:4)
ὄντοσ γὰρ τοῦ ὑποκειμένου ὀργῆσ ἀξίου καὶ ἐπιτιμήσεωσ τὸ Σωκράτην τοσούτου ἄξιον ἄνδρα κατακεκρίσθαι, ὅμωσ οὗτοσ ὡσ ἀφελὴσ ἀνὴρ ἦθοσ κἀνταῦθα ἐνεδείξατο, πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα, οὐχὶ δὲ εἶπεν, ἐφ’ ᾧ τισ ἂν ὀργισθείη ἢ ἐφ’ ᾧ ἄξιον ἐπιτιμῆσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:9)
τοσούτου δὴ τοῦτο ἂν ἀρχὴ γένοιτο τοῦ ἀθανάτου τινί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 10:12)
εἰ δὲ ὀρθῶσ ἡμῖν ὁ τοῦ Πλάτωνοσ ἐπικελεύει λόγοσ, χρὴ δὲ οἰέσθαι τοῦθ’ οὕτωσ ἔχειν, ὥστε ἐν ταῖσ παιδιαῖσ τῶν μαθημάτων ὅσα ἀναγκαῖα προμεμαθηκέναι προμανθάνειν, οἱο͂ν τέκτονα μετρεῖν ἢ σταθμᾶσθαι, καὶ πολεμικὸν ἱππεύειν παίζοντα, ἤ τι τῶν τοιούτων ἄλλο ποιοῦντα, καὶ πειρᾶσθαι διὰ τῶν παιδιῶν ἐκεῖσε τρέπειν τὰσ ἡδονὰσ καὶ ἐπιθυμίασ τῶν παίδων οἷ ἀφικομένουσ δεῖ τέλοσ ἔχειν, τοῦτ’ εἰ δεῖ φῆσαι καλῶσ ἔχειν τῷ Πλάτωνι, καὶ γάρ πωσ ἔτυχον αὐτῶν ἀπομνημονεύσασ, οὔτ’ ἀφελὼν οὐδὲν οὔτε προσθεὶσ, τίσ ἂν ἡμῖν ἐκ τῆσ ἄλλησ τῶν παίδων συμμορίασ τούτῳ παράλληλοσ, ᾧ γε ἵππων μὲν ἅμιλλαι καὶ κυνῶν ἀσκήσεισ ἀφεῖνται, τοσούτου δεῖ τι τῶν χειρόνων νοσεῖν ἢ κατὰ ταῦτα ἐν οἷσ ὅ τε νῦν βίοσ ἐστὶν αὐτῷ καὶ ὁ λοιπὸσ μέλλει γενήσεσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 5:11)
ἣ θορύβου τοσούτου διὰ γῆσ ἁπάσησ καταρραγέντοσ καὶ τῶν ἠπείρων ἀμφοτέρων κρινομένων ἐπὶ τῆσ Ἑλλάδοσ ἀντέσχεν, ὥσπερ ἔρυμα καὶ πρόβολοσ, ἀπ’ ἀρχῆσ ἀρξαμένη καὶ αὐτὴ τὰ αὑτῆσ ἐπιδεικνύναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 39:14)
ἔτι δὲ νεῶν τοσούτων καὶ βελῶν καὶ σκευῶν καὶ τεχνῶν καὶ συμμάχων καὶ πάσησ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τῆσ κατασκευῆσ μεθεστηκυίασ, ὥσπερ ἄρτι τῆσ πάσησ Σικελίασ οἰκιζομένησ, κεκενωμένησ μὲν τῆσ ἀκροπόλεωσ ταλάντων ὀλίγου δεῖν μυρίων, Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Βοιωτῶν καὶ τῶν ἄλλων οὐκέτ’ ἐκ Πελοποννήσου τὰσ εἰσβολὰσ ποιουμένων, ἀλλ’ ἐκ μέσησ τῆσ Ἀττικῆσ, ἐκ Δεκελείασ, μεθεστηκότων δὲ καὶ τῶν οἰκετῶν οὐκ ἔλαττον ἢ πλήρωμα ἔθνουσ εἶναι δοκεῖν, ἀδείασ δ’ ὑπαρχούσησ αὐτομολεῖν τοῖσ βουλομένοισ, τοσούτου δὲ ὄντοσ πολέμου περὶ τὴν πόλιν, τοσαύτην περιουσίαν καρτερίασ ἅμα καὶ ῥώμησ καὶ φιλοτιμίασ ἐπιδείξασθαι ὥσθ’ ἕτερον στόλον πέμπειν ἀντίρροπον τῷ προτέρῳ καὶ στρατηγοὺσ ἐφαμίλλουσ, καὶ Λακεδαιμονίουσ ἀξιοῦν ἐκεῖ πολιορκεῖν μετὰ τῆσ συμμαχίασ, ποίᾳ ταῦτ’ ἔνεστι ψυχῇ παραβαλεῖν ἀνθρωπίνῃ, καὶ τίνοσ οὐκ εὐτυχίασ μᾶλλον θαυμάσαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 70:2)
πότερον τῆσ ἐν Νάξῳ ναυμαχίασ, ἔργου τοσούτου;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 83:9)
ὑμᾶσ δὲ ἐκ τοσούτου πάντεσ ἴσασιν, ἐξ ὅτου περ ἴσασιν, ἄρχοντασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 27:7)
ὦ πάλαι τε δὴ καὶ νῦν ὡσ ἀληθῶσ παῖδεσ Ἕλληνεσ, οἳ τοσούτου κακοῦ προσιόντοσ περιείδετε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 5:6)
τότε δ’ οὖν ἡνίχ’ ἧκε τὸ ὄναρ, ἡμέρα τε ἦν ἐκ πολλοῦ καὶ ὕπνου τοσούτου σχεδὸν ἔλαχον ὅσον δόξαι ἃ ἔδοξα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 3:11)
εἰ δ’ αὖ μηδενὸσ ἡμῖν τοσούτου προκεκομμένου λόγον εἶχεν ἡ πεῖρα, εὔδηλον ὡσ αὐταῖσ γε ταῖσ Συρακούσαισ νῦν προσκαθημένων καὶ τῆσ ἔξω χώρασ ὑφ’ ἡμῖν οὔσησ ῥᾳδίωσ ἕτεροσ στόλοσ παρακύψασ ἅπαν τὸ λοιπὸν ἐξεργάσεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 5:1)
τοὺσ δ’ ὑπερδιατεινομένουσ τουτουσὶ καὶ μέχρι παντὸσ ἐπεξιέναι κελεύοντασ ἐρωτᾶτε τίσ ὑμῖν ἐγγυητὴσ ἔσται τοσούτου πράγματοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 6:11)
ἐγὼ δὲ τοσούτου δέω νομίζειν ἐναντιοῦσθαι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ὥστ’ εἰ μηδένα ὑπὲρ τῶν Θηβαίων ᾤμην ἐρεῖν, ἐχρησάμην ἂν ὅμωσ παραδείγμασιν αὐτοῖσ ὑπὲρ τούτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 6:12)
οἶμαι δὲ καὶ Θηβαίουσ μὴ μέχρι τοσούτου φαύλουσ μηδ’ ἀναισθήτουσ εἶναι, καίπερ ὄντασ Θηβαίουσ, ὥστε πλείω μέμψιν ποιεῖσθαι νῦν ὑμῖν, ἐὰν κατακωλυθῶσι Λακεδαιμονίουσ ἀνελεῖν, ἢ χάριν τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ ἀπομνημονεύειν, ἣ δι’ ὑμῶν ἔμπροσθεν αὐτοῖσ ἐγένετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 9:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION