헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἡ μὲν οὖν παρὰ τοῦ Πλάτωνοσ ἡμῖν μαρτυρία τοσαύτη, δι’ αὐτοῦ καὶ διὰ τῶν ἑταίρων ἀμφοτέρων τελευτῶσα εἰσ τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖσ, ὃσ ἐπιψηφίζει Πλάτωνι ἃ μικρῷ πρόσθεν ἔφην Αἰσχίνην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 21:2)
εἰ γὰρ ὁ ἥλιοσ εἰσ τὰ κοῖλα τῆσ γῆσ τὸ ὕδωρ ἀπωθεῖ, ἡ δὲ γῆ μεστὴ γιγνομένη τελευτῶσα ἐπικλύζεται αὐτὴ δι’ αὑτῆσ, τί δή ποτ’ οὐκ εἰσὶν ἐν ἀκμῇ τοῦ καύματοσ οἱ ποταμοὶ μέγιστοι, πάντεσ ἐν τοῖσ κοίλοισ ὄντεσ τῆσ καθ’ αὑτοὺσ ἕκαστοι γῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 19:14)
"τούτῳ δὲ τῷ ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια ἐλέφασ ἣν Νίκαιαν ἐκάλουν ᾧ τελευτῶσα ἡ τοῦ τρέφοντοσ Ἰνδοῦ γυνὴ παιδίον αὑτῆσ τριακοσταῖον παρακατέθετο·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 85 4:3)
ἀλλὰ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὗτοι διῆγον οὐκ ὄντεσ τοῦ ἐμοῦ πατρόσ, ὡσ καὶ ὑμῶν οἱ πολλοὶ ἴσασιν, ἐπειδὴ δὲ οὗτοσ αὐξηθεὶσ καὶ μεθ’ αὑτοῦ παρασκευασάμενοσ ἐργαστήριον συκοφαντῶν, ὧν ἡγεμὼν ἦν Μνησικλῆσ καὶ Μενεκλῆσ ἐκεῖνοσ ὁ τὴν Νῖνον ἑλών, μεθ’ ὧν οὗτοσ ἐδικάζετό μου τῷ πατρὶ φάσκων υἱὸσ εἶναι ἐκείνου ‐ συνόδων δὲ γιγνομένων πολλῶν ὑπὲρ τούτων, καὶ τοῦ πατρὸσ οὐκ ἂν φάσκοντοσ πεισθῆναι, ὡσ οὗτοι γεγόνασιν ἐξ αὑτοῦ, τελευτῶσα ἡ Πλαγγών, ὦ ἄνδρεσ δικασταί πάντα γὰρ εἰρήσεται τἀληθῆ πρὸσ ὑμᾶσ, μετὰ τοῦ Μενεκλέουσ ἐνεδρεύσασα τὸν πατέρα μου καὶ ἐξαπατήσασα ὁρ́κῳ, ὃσ μέγιστοσ δοκεῖ καὶ δεινότατοσ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι, ὡμολόγησεν τριάκοντα μνᾶσ λαβοῦσα τούτουσ μὲν τοῖσ αὑτῆσ ἀδελφοῖσ εἰσποιήσειν υἱεῖσ, αὐτὴ δέ, ἂν πρὸσ τῷ διαιτητῇ προκαλῆται αὐτὴν ὁ πατήρ μου ὀμόσαι ἦ μὴν τοὺσ παῖδασ ἐξ αὑτοῦ γεγονέναι, οὐ δέξεσθαι τὴν πρόκλησιν·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 12:2)
μετ’ ἐκείνουσ ἄχρι τῆσ δευτέρασ ἢ τρίτησ ἰσχύσασα προελθεῖν γενεᾶσ, ἀσθενὴσ αὐτὴ δι’ ἑαυτῆσ ἐγένετο καὶ τελευτῶσα ὑπὸ Ῥωμαίων ἠφανίσθη.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 2 7:1)
ὀλοφυρομένουσ τε τὸ πάθοσ καὶ τοῖσ δεδρακόσιν ἀπεχθομένουσ, τελευτῶσα εἶπεν οὐδὲν αὐτοῖσ ἐκ τῶν ἀνοσίων ἐπιβουλευμάτων γεγονέναι οὐ δυνηθεῖσιν ἀποκτεῖναι Ταρκύνιον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 5 3:1)
ἀρξάντων δὲ τούτων Καιρητανοί τ’ ἠκολούθησαν καὶ Ταρκυνιῆται, καὶ τελευτῶσα ἐν ὅπλοισ ἦν ἅπασα ἡ Τυρρηνία.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 27 2:2)
ταῦτα δὲ τῶν ὑπάτων λεγόντων καὶ πολλῶν συναγορευόντων ἀμφοτέροισ ἀποροῦσα, ὅ τι χρὴ πράττειν, ἡ βουλὴ καὶ ἐφ’ ἡμέρασ συχνὰσ σκοποῦσα, ἐπεὶ συμφορώτερα μὲν ὁ Βροῦτοσ ἐδόκει λέγειν, δικαιότερα δ’ ὁ Κολλατῖνοσ παρῄνει, τελευτῶσα διέγνω τὸν δῆμον ποιῆσαι τοῦ τε συμφέροντοσ καὶ τοῦ δικαίου κριτήν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 6 1:1)
καὶ ὡσ τελευτῶσα ἡ πλείστη τε καὶ ἀρίστη γὴ πάντων ἐσπάνικε καρπῶν τε καὶ ἀνδραπόδων καὶ βοσκημάτων τὰ μὲν ὑπὸ τῶν πολεμίων διαρπαζομένη, τὰ δ’ ὑμῖν μὴ ἐπιχορηγοῦσα τοσούτοισ οὖσι καὶ μηδεμίαν ἄλλην ἀποστροφὴν ἔχουσιν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 28 2:4)
καὶ τελευτῶσα, ἐπειδὴ τοῦ μίσουσ ἡγεμόνασ ἔλαβε τοὺσ πλεῖστον ἐν τῷ ἔθνει δυναμένουσ, ἐξηγριώθη τε καὶ ἔργον ἔδρασεν ἀνόσιον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 57 3:1)
καὶ αὐτίκα οἵ τε ὕπατοι ἀμφότεροι ταὐτὸν ἔδρων καὶ οἱ τὰσ ἐλάττουσ ἔχοντεσ στρατηγίασ χιλίαρχοί τε καὶ λοχαγοί, τελευτῶσα δ’ ἡ πληθύσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 10 6:1)
καὶ τελευτῶσα εἰσ χεῖρασ ἀπέσκηψεν ἡ ἔρισ, καὶ εἰσ λίθων ἤρξατο προβαίνειν βολάσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 48 3:2)
ἑτέρα δέ τισ ἐπὶ τὴν ἐκείνησ παρελθοῦσα τάξιν, ἀφόρητοσ ἀναιδείᾳ θεατρικῇ καὶ ἀνάγωγοσ καὶ οὔτε φιλοσοφίασ οὔτε ἄλλου παιδεύματοσ οὐδενὸσ μετειληφυῖα ἐλευθερίου, λαθοῦσα καὶ παρακρουσαμένη τὴν τῶν ὄχλων ἄγνοιαν, οὐ μόνον ἐν εὐπορίᾳ καὶ τρυφῇ καὶ μορφῇ πλείονι τῆσ ἑτέρασ διῆγεν, ἀλλὰ καὶ τὰσ τιμὰσ καὶ τὰσ προστασίασ τῶν πόλεων, ἃσ ἔδει τὴν φιλόσοφον ἔχειν, εἰσ ἑαυτὴν ἀνηρτήσατο καὶ ἦν φορτική τισ πάνυ καὶ ὀχληρὰ καὶ τελευτῶσα παραπλησίαν ἐποίησε γενέσθαι τὴν Ἑλλάδα ταῖσ τῶν ἀσώτων καὶ κακοδαιμόνων οἰκίαισ.
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 1 1:1)
τελευτῶσα γοῦν, ἵνα τύχῃ τῆσ εἰρήνησ ἡ πόλισ, ἐβουλεύετο εἰ χρὴ Μεσσηνίασ ἀποστῆναι, ταύτην ἐπιτιθέντων αὐτῇ Βοιωτῶν τὴν ἀνάγκην.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 93)
τελευτῶσα δὲ ἡ μήτηρ αὐτῶν ἠντιβόλει με καὶ ἱκέτευσε συναγαγεῖν αὐτῆσ τὸν πατέρα καὶ τοὺσ φίλουσ, εἰποῦσα ὅτι, εἰ καὶ μὴ πρότερον εἴθισται λέγειν ἐν ἀνδράσι, τὸ μέγεθοσ αὐτὴν ἀναγκάσει τῶν συμφορῶν περὶ τῶν σφετέρων κακῶν δηλῶσαι πάντα πρὸσ ἡμᾶσ.
(디오니시오스, chapter 25 3:11)

SEARCH

MENU NAVIGATION