헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μὰ τὴν τέλειον τῆσ ἐμῆσ παιδὸσ Δίκην, Ἄτην Ἐρινύν θ’, αἷσι τόνδ’ ἔσφαξ’ ἐγώ, οὔ μοι φόβου μέλαθρον ἐλπὶσ ἐμπατεῖ, ἑώσ ἂν αἴθῃ πῦρ ἐφ’ ἑστίασ ἐμῆσ Αἴγισθοσ, ὡσ τὸ πρόσθεν εὖ φρονῶν ἐμοί.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode2)
Πλειστοῦ τε πηγὰσ καὶ Ποσειδῶνοσ κράτοσ καλοῦσα καὶ τέλειον ὕψιστον Δία, ἔπειτα μάντισ ἐσ θρόνουσ καθιζάνω.
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode 2:5)
πίπτει δ’ ἀσφαλὲσ οὐδ’ ἐπὶ νώτῳ, κορυφᾷ Διὸσ εἰ κρανθῇ , πρᾶγμα τέλειον.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 41)
τί δ’ ἄνευ σέθεν θνατοῖσι τέλειόν ἐστιν;
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 33)
ἐκ δὲ τέλειον [αἰετὸν ἧκε πατήρ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 55:3)
ἀπὸ τούτου ἄρχεσθαι χρὴ καὶ τελευτᾶν εἰσ τοῦτον, παντὸσ λόγου καὶ πάσησ πράξεωσ ἡγεμόνα καὶ βοηθὸν καλοῦντασ, ὥσπερ εἰκὸσ τὸν ἁπάντων κρατοῦντα ἀρχηγέτην καὶ τέλειον μόνον αὐτὸν ὄντα τῶν πάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 8:9)
καὶ ζεύγνυσιν ἐν τῇδε τῇ γῇ πρῶτοσ ἀνθρώπων ὁ τῆσδε τῆσ θεοῦ πάρεδροσ ἁρ́μα τέλειον σὺν τῇ θεῷ καὶ φαίνει πᾶσι τὴν τελείαν ἱππικήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 17:4)
καλοὶ μὲν γὰρ καὶ οἱ τῶν οἰκοδομημάτων οὗτοι κόσμοι καὶ θαυμαστῶσ πιθανοὶ τοῖσ πλήθεσιν, ἀλλ’ ἐκεῖνο ἤδη τέλειον καὶ θεοῦ τινοσ ὡσ ἀληθῶσ δωρεὰ, ὅταν ἀμφότεροι συνᾴδωσιν οἱ κόσμοι, οἵ τε ἐν ταῖσ ψυχαῖσ καὶ οἱ τῶν οἰκοδομημάτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 11:1)
τὸ δὲ Θηβαίοισ συγκατεργάσασθαι τέλειον τὸν τῶν ἀντιπάλων ὄλεθρον πῶσ οὐ φευκτὸν καὶ μέχρι ῥήματοσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 5:19)
ὥστε τέλειον ἐξ ἀμφοτέρων τὸ κράτοσ τῷ ῥήτορι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 91:4)
λέγω δ’ οἱο͂ν, ἐπειδὴ τέλειον ἡ δεκὰσ εἶναι δοκεῖ καὶ πᾶσαν περιειληφέναι τὴν τῶν ἀριθμῶν φύσιν, καὶ τὰ φερόμενα κατὰ τὸν οὐρανὸν δέκα μὲν εἶναί φασιν, ὄντων δὲ ἐννέα μόνον τῶν φανερῶν διὰ τοῦτο δεκάτην τὴν ἀντίχθονα ποιοῦσιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 107:2)
καὶ διὰ τοῦτο οὐ τοῦ γεωμέτρου θεωρῆσαι τί τὸ ἐναντίον ἢ τέλειον ἢ ἓν ἢ ὂν ἢ ταὐτὸν ἢ ἕτερον, ἀλλ’ ἢ ἐξ ὑποθέσεωσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 41:3)
κατ’ ἀρετὴν καὶ τὸ εὖ μὴ ἔχον ὑπερβολὴν πρὸσ τὸ γένοσ, οἱο͂ν τέλειοσ ἰατρὸσ καὶ τέλειοσ αὐλητὴσ ὅταν κατὰ τὸ εἶδοσ τῆσ οἰκείασ ἀρετῆσ μηθὲν ἐλλείπωσιν οὕτω δὲ μεταφέροντεσ καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν λέγομεν συκοφάντην τέλειον καὶ κλέπτην τέλειον, ἐπειδὴ καὶ ἀγαθοὺσ λέγομεν αὐτούσ, οἱο͂ν κλέπτην ἀγαθὸν καὶ συκοφάντην ἀγαθόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 189:1)
ἕκαστον γὰρ τότε τέλειον καὶ οὐσία πᾶσα τότε τελεία, ὅταν κατὰ τὸ εἶδοσ τῆσ οἰκείασ ἀρετῆσ μηδὲν ἐλλείπῃ μόριον τοῦ κατὰ φύσιν μεγέθουσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 190:2)
τέλοσ μὲν γάρ ἐστιν ἡ μορφή, τέλειον δὲ τὸ ἔχον τέλοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 228:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION