헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ᾔτουν δὲ καὶ Λίβυεσ, ὑπήκοοι μὲν ὄντεσ οἵδε Καρχηδονίων, ἀπὸ δὲ τῆσ ἐν Σικελίᾳ στρατείασ ἐπὶ φρονήματοσ γεγονότεσ καὶ τοὺσ Καρχηδονίουσ ἀσθενεῖσ καὶ ταπεινοὺσ ὁρῶντεσ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3:2)
σχεδὸν γὰρ ταῦτα μάλιστα καλοῦσι τοὺσ μηδ’ ἐφ’ ὅσοισ δεῖ κινουμένουσ τὸν θυμόν, ἀλλὰ προπηλακιζομένουσ εὐχερῶσ καὶ ταπεινοὺσ πρὸσ τὰσ ὀλιγωρίασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 80:1)
ἔστι γάρ, ἔστι Θηβαίουσ ταπεινοὺσ ποιεῖν ἄνευ τοῦ Λακεδαιμονίουσ ἰσχυροὺσ καθιστάναι, καὶ πολύ γε ῥᾷον·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτῶν 32:1)
οἶδα τοίνυν ὅτι τὰ παιδί’ ἔχων ὀδυρεῖται, καὶ πολλοὺσ λόγουσ καὶ ταπεινοὺσ ἐρεῖ, δακρύων καὶ ὡσ ἐλεινότατον ποιῶν ἑαυτόν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 241:1)
καίτοι σμικρῶν γενομένων καὶ οὐδενὸσ ἀξίων, τὸν ἄνδρα τὸν γενναῖον καὶ μὴ φθόνου καὶ βασκανίασ ἥττονα τότε ἐχρῆν λέγειν ὅτι μαίνεσθε καὶ παρανοεῖτε τοιούτων ἐξεχόμενοι σφόδρα οὕτωσ καὶ θεραπεύοντεσ ἀνθρώπουσ οὕτω ταπεινοὺσ ἐπὶ πράγμασιν οὔτε ἀναγκαίοισ οὔτε μεγάλοισ, καὶ ταῦτα ἀδήλοισ ἔτι καὶ μηδὲν ἔχοντεσ βέβαιον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΕΣΧΗΚΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. 12:2)
καίτοι τί ποτε βούλονται τῶν μακαρίων τινὲσ θεραπεύεσθαι πρὸσ ἀνθρώπων ἐλευθέρων εἶναι φασκόντων καὶ τοὺσ καλουμένουσ φιλοσόφουσ ἐπὶ θύραισ αὑτῶν ὁρᾶσθαι ταπεινοὺσ καὶ ἀτίμουσ, καθάπερ ἡ Κίρκη ἐβούλετο τὴν οἴκησιν αὐτῆσ φυλάττεσθαι ὑπὸ λεόντων δειλῶν καὶ κατεπτηχότων;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 60:2)
καὶ νὴ Δία ἐπὶ ταῖσ γραφαῖσ καὶ τοῖσ ἀνδριᾶσιν, ὧν οὐδὲν ὤνησε τοὺσ πρότερον ἔχοντασ, ἀλλὰ παῤ ὧν ἐκεῖνα ἐκομίσθη, τούτουσ ἴδοι τισ ἂν δούλουσ καὶ ταπεινοὺσ καὶ πένητασ;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ. 1:3)
ὁμοίωσ δὴ καὶ ἐπ̓ ἀνθρώπων οὐκ ἄλλουσ μὲν εἰκόσ ἐστι γενναίουσ καὶ εὐγενεῖσ λέγειν, ἄλλουσ δὲ ἐλευθέρουσ, ἀλλὰ τοὺσ αὐτούσ, οὐδὲ ἄλλουσ μὲν ἀγεννεῖσ καὶ ταπεινούσ, ἄλλουσ δὲ δούλουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 52:2)
οὕτω δὲ καὶ Νουμᾶν μὲν Ῥωμαῖοι τυχὸν ἂν λέγοιεν αὑτῶν δαίμονα, Καρχηδόνιοι δὲ Ἄννωνα καὶ Ἀννίβαν, Μακεδόνεσ δὲ Ἀλέξανδρον ἢ Φίλιππον, ὃσ Μακεδόνασ ταπεινοὺσ ὄντασ καὶ ἀσθενεῖσ, τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ παραχωρήσαντοσ Ὀλυνθίοισ τῆσ ἀρχῆσ, ἰσχυροὺσ ἐποίησε καὶ πολεμικοὺσ καὶ μικροῦ δεῖν ἁπάσησ Εὐρώπησ ἐγκρατεῖσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ. 11:1)
δὲ καὶ κτηνοτροφεῖν καὶ τὰσ χρηματοποιοὺσ ἐργάζεσθαι τέχνασ, ἵνα μὴ στασιάζωσιν, ὥσπερ ἐν ταῖσ ἄλλαισ πόλεσιν, ἢ τῶν ἐν τέλει προπηλακιζόντων τοὺσ ταπεινοὺσ ἢ τῶν φαύλων καὶ ἀπόρων τοῖσ ἐν ταῖσ ὑπεροχαῖσ φθονούντων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 9 2:1)
ἐὰν μὲν ὁρῶ κατὰ γνώμην ἃ διαλογίζομαι χωροῦντά μοι καὶ θρασεῖσ μὲν γεγονότασ τοὺσ πολεμίουσ, ὡσ ἡμῶν αὐτοῖσ συλλαμβανόντων, ταπεινοὺσ δὲ καὶ περιφόβουσ Ῥωμαίουσ, ὡσ προδεδομένουσ ὑφ’ ἡμῶν, φυγῆσ τε μᾶλλον ἢ ἀλκῆσ προνοουμένουσ, ὅπερ εἰκόσ, ἐπιθήσομαι αὐτοῖσ καὶ μεστὸν ποιήσω νεκρῶν τὸ πεδίον ἐξ ὑπερδεξίου τε κατιὼν ἐπὶ τὸ πρανὲσ θαρρούσῃ τε καὶ συντεταγμένῃ δυνάμει πρὸσ ἐπτοημένουσ ἀνθρώπουσ προσφερόμενοσ καὶ σποράδασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 23 22:1)
ἐὰν δὲ καταθέμενοι τὰ ὅπλα κατέλθωσιν εἰσ τὴν πόλιν καὶ παράσχωσιν ὑμῖν βουλεύσασθαι περὶ σφῶν αὐτῶν, καθ’ ἡσυχίαν ἐξετάσαντασ τότε χρῆσθαι μετριότητι πρὸσ αὐτοὺσ εἰδότασ, ὅτι πᾶν τὸ ἀνόητον, ἄλλωσ τε κἂν ὄχλοσ ᾖ, πρὸσ μὲν τοὺσ ταπεινοὺσ αὔθαδεσ γίνεσθαι φιλεῖ, πρὸσ δὲ τοὺσ αὐθάδεισ ταπεινοῦσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 64 5:1)
ὅθ’ ὑμῖν Αἰκανοί τε καὶ Σαβῖνοι καὶ Οὐολοῦσκοι μιᾷ γνώμῃ χρησάμενοι αὐτοί τ’ ἐπανίσταντο καὶ τοὺσ ἄλλουσ παρεκάλουν, οὐκ ἐφ’ ἡμᾶσ ἠναγκάσθητε καταφυγεῖν τοὺσ ταπεινοὺσ καὶ φαύλουσ οἱ σεμνοὶ καὶ βαρεῖσ, πάντα ὑπισχνούμενοι ὑπὲρ τῆσ τότε σωτηρίασ;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 77 2:1)
ἐχέτωσαν μὲν οὖν οὗτοι τὴν πόλιν ὅλην καὶ καρπούσθωσαν ἡμῶν δίχα καὶ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ἁπάντων ἀπολαυέτωσαν μόνοι, τοὺσ ταπεινοὺσ καὶ ἀδόξουσ δημότασ ἐκβαλόντεσ ἐκ τῆσ πατρίδοσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 79 2:1)
καὶ οὗτοι τὸ μὲν πρῶτον ἔσκωπτόν τε καὶ ὕβριζον εἰσ ἡμᾶσ, οἱᾶ μεθύοντεσ ἂν νέοι καὶ αὐθάδεισ εἰσ ταπεινοὺσ καὶ πένητασ , ὡσ δ’ ἠγανακτοῦμεν πρὸσ αὐτούσ, ἐλεύθερον ῥῆμα εἰσ τοῦτον εἶπε.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 7 4:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION