헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν δὲ δὴ οὐκέτι μοι στόμα χείσεται ἐξονομῆναι τοῦτο μετ’ ἀθανάτοισιν, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀάσθην, σχέτλιον, οὐκ ὀνοταστόν, ἀπεπλάγχθην δὲ νόοιο, παῖδα δ’ ὑπὸ ζώνῃ ἐθέμην βροτῷ εὐνηθεῖσα.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀφροδίτην 27:3)
καὶ ἐν τῷ κατὰ Μειδίου, ἀλλ’ ὃ καὶ δεινόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ σχέτλιον ἔμοιγε ἀσέβημα, οὐκ ἀδίκημα μόνον τούτῳ πεπρᾶχθαι δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 3:2)
καὶ τὸν ῥυθμὸν δὲ τῆσ ἀπαγγελίασ τοιοῦτον εἶναι δεῖ οἱο͂ν προϊέναι καὶ ἐμβαίνειν μᾶλλον ἢ ἑαυτῷ ἐπικείμενον ἐπείγεσθαι, οὐχ ὥσπερ ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ τὰσ [τε] ποιότητασ παρατιθέασιν, ὅταν λέγωσιν ἢ δεινότατα ἁπάντων ἢ ἐφ’ ᾧ πάντεσ ἀγανακτήσετε ἢ σχέτλιον γὰρ τοῦτό γε·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 10:3)
εἰ δέ τισ τὸ τῶν Λακεδαιμονίων ὄνομα ἢ τὰ σεμνὰ τῆσ χώρασ ἐν αἰδοῖ ποιεῖται, καὶ δεινὸν αὐτῷ τι φαίνεται καὶ σχέτλιον τὴν ἐπ’ Εὐρώτᾳ γῆν πειραθῆναι πολεμίων ἐμβολῆσ, οὐδὲν ἀτιμοτέρα τῶν παρ’ ἐκείνοισ τόπων Ἐλευσὶσ αὕτη, τὸ Θριάσιον, Ἀχαρναὶ, τὰ ἄλλα ὅσα μυριάκισ κατατέτμηται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 19:11)
ὦ δεινὸν ἔργον καὶ σχέτλιον εἰργασμένοσ.
(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene 1:21)
σχέτλιόν γε.
(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, epirrheme22)
ἀλλὰ τὰ ἐπὶ τοῖσδε αὖ ἐπαινῶ Ἀλεξάνδρου, ὅτι παραυτίκα ἔγνω σχέτλιον ἔργον ἐργασάμενοσ.
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 9 2:1)
πλησίον δὲ τῆσ ἑορτῆσ οὔσησ εἰσ χαλκεῖον δοθῆναι τὸν πέλεκυν τὸν οὖν Σιμωνίδην ἔτι νέον ὄντα βαδίσαι πρὸσ τὸν χαλκέα κομιούμενον αὐτόν, ἰδόντα δὲ καὶ τὸν τεχνίτην κοιμώμενον καὶ τὸν ἀσκὸν καὶ τὸν καρκίνον εἰκῇ κείμενον καὶ ἐπαλλήλωσ ἔχοντα τὰ ἔμπροσθεν, οὕτωσ ἐλθόντα εἰπεῖν πρὸσ τοὺσ συνήθεισ τὸ προειρημένον πρόβλημα, τὸν μὲν γὰρ τοῦ ἐρίφου πατέρα τὸν ἀσκὸν εἶναι, σχέτλιον δὲ ἰχθὺν τὸν καρκίνον, νυκτὸσ δὲ παῖδα τὸν ὕπνον, βουφόνον δὲ καὶ Διονύσου θεράποντα τὸν πέλεκυν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 84 1:2)
ἴδεν δὲ Θησεύσ, μέλαν δ’ ὑπ’ ὀφρύων δίνασεν ὄμμα, καρδίαν τέ ϝοι σχέτλιον ἄμυξεν ἄλγοσ, εἶρέν τε·
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 1:6)
οὐκοῦν εὐήθεσ καὶ κομιδῇ σχέτλιον, πρὸσ ἑκάστουσ καθ’ ἕν’ οὕτω προσενηνεγμένουσ περὶ τῶν οἰκείων καὶ ἀναγκαιοτάτων, πρὸσ πάντασ περὶ τῆσ ἐν Δελφοῖσ σκιᾶσ νυνὶ πολεμῆσαι.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῆσ Εἰρήνης 30:2)
πῶσ οὖν οὐ σχέτλιον καὶ δεινόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ χαλεπώτερον εἶναι παρ’ ὑμῖν δόξει χάριν εὖ ποιήσαντ’ ἀπαιτεῖν ἢ τὰ δεινότατ’ ἐργαζόμενον ληφθῆναι;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 209:8)
πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῖσ θεοῖσ εὔχομαι πᾶσι καὶ πάσαισ, ὅσην εὔνοιαν ἔχων ἐγὼ διατελῶ τῇ τε πόλει καὶ πᾶσιν ὑμῖν, τοσαύτην ὑπάρξαι μοι παρ’ ὑμῶν εἰσ τουτονὶ τὸν ἀγῶνα, ἔπειθ’ ὅπερ ἐστὶ μάλισθ’ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ τῆσ ὑμετέρασ εὐσεβείασ τε καὶ δόξησ, τοῦτο παραστῆσαι τοὺσ θεοὺσ ὑμῖν, μὴ τὸν ἀντίδικον σύμβουλον ποιήσασθαι περὶ τοῦ πῶσ ἀκούειν ὑμᾶσ ἐμοῦ δεῖ σχέτλιον γὰρ ἂν εἰή τοῦτό γε, ἀλλὰ τοὺσ νόμουσ καὶ τὸν ὁρ́κον, ἐν ᾧ πρὸσ ἅπασι τοῖσ ἄλλοισ δικαίοισ καὶ τοῦτο γέγραπται, τὸ ὁμοίωσ ἀμφοῖν ἀκροάσασθαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 2:1)
σχέτλιον γὰρ ἂν εἰή τοῦτό γε, εἰ τῷ τιν’ ἀρχὴν ἄρχοντι ἢ διδόναι τῇ πόλει τὰ ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἀρχὴν μὴ ἐξέσται, ἢ τῶν δοθέντων ἀντὶ τοῦ κομίσασθαι χάριν εὐθύνασ ὑφέξει.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 163:5)
καίτοι πῶσ οὐ δεινόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ σχέτλιον τὰσ τῶν ὑμετέρων συμμάχων συμφορὰσ προσόδουσ τοῖσ πρέσβεσι τοῖσ ὑμετέροισ γεγενῆσθαι, καὶ τὴν αὐτὴν εἰρήνην τῇ μὲν ἐκπεμψάσῃ πόλει τῶν μὲν συμμάχων ὄλεθρον, τῶν δὲ κτημάτων ἀπόστασιν, ἀντὶ δὲ δόξησ αἰσχύνην γεγενῆσθαι, τῶν δὲ πρέσβεων τοῖσ κατὰ τῆσ πόλεωσ ταῦτα πράξασι προσόδουσ, εὐπορίασ, κτήματα, πλοῦτον ἀντὶ τῶν ἐσχάτων ἀποριῶν εἰργάσθαι;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 188:1)
οὐκοῦν δεινόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ σχέτλιον τοῖσ μὲν τὰ Φιλίππου πράγμαθ’ ᾑρημένοισ θεραπεύειν οὕτωσ ἀκριβῆ τὴν παρ’ ἐκείνου πρὸσ ἑκάτερ’ αἴσθησιν ὑπάρχειν, ὥσθ’ ἕκαστον, ὥσπερ ἂν παρεστηκότοσ αὐτοῦ, μηδ’ ὧν ἂν ἐνθαδὶ πράξῃ μηδὲν ἡγεῖσθαι λήσειν, ἀλλὰ φίλουσ τε νομίζειν οὓσ ἂν ἐκείνῳ δοκῇ καὶ μὴ φίλουσ ὡσαύτωσ, τοῖσ δὲ πρὸσ ὑμᾶσ ζῶσι καὶ τῆσ παρ’ ὑμῶν τιμῆσ γλιχομένοισ καὶ μὴ προδεδωκόσι ταύτην τοσαύτην κωφότητα καὶ τοσοῦτο σκότοσ παρ’ ὑμῶν ἀπαντᾶν, ὥστε τοῖσ ἀλειτηρίοισ τούτοισ ἐξ ἴσου νῦν ἔμ’ ἀγωνίζεσθαι, καὶ ταῦτα παρ’ ὑμῖν τοῖσ ἅπαντ’ εἰδόσιν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 295:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION