헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἐπὶ τοῖσδε τὸν πόλεμον τόνδε ἄσπονδον καὶ ἀκήρυκτον ἐψηφίσασθε, κατ’ ἀνδρῶν ποτὲ φίλων, κατὰ Σαβίνων ἐκγόνων τῶν ὑμῖν συνοικούντων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7:8)
γραφαὶ δὲ καὶ δίκαι λαγχάνονται πρὸσ αὐτόν, ἃσ ἀνακρίνασ εἰσ τὸ δικαστήριον εἰσάγει, γονέων κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶν ἀζήμιοι τῷ βουλομένῳ διώκειν, ὀρφανῶν κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων, ἐπικλήρου κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων καὶ τῶν συνοικούντων, οἴκου ὀρφανικοῦ κακώσεωσ εἰσὶ δὲ καὶ αὗται κατὰ τῶν ἐπιτρόπων, παρανοίασ, ἐάν τισ αἰτιᾶταί τινα παρανοοῦντα τὰ ὑπάρχοντα ἀπολλύναι, εἰσ δατητῶν αἱρ́εσιν, ἐάν τισ μὴ θέλῃ κοινὰ τὰ ὄντα νέμεσθαι, εἰσ ἐπιτροπῆσ κατάστασιν, εἰσ ἐπιτροπῆσ διαδικασίαν, εἰσ ἐμφανῶν κατάστασιν, ἐπίτροπον αὑτὸν ἐγγράψαι, κλήρων καὶ ἐπικλήρων ἐπιδικασίαι.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 56 6:1)
διὰ γὰρ τὴν ὑπερβολὴν τῆσ ἀτιμίασ ἑκάστησ ὑπομενούσησ ἑκουσίωσ τὸν θάνατον οὐ μόνον προνοεῖσθαι τῆσ τῶν συνοικούντων ἀσφαλείασ ὡσ κοινῆσ οὔσησ, ἀλλὰ καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ἁμιλλᾶσθαι καθάπερ ὑπὲρ τῆσ μεγίστησ εὐδοξίασ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 33 4:2)
ὅταν γοῦν ἀπολέσωμεν ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα, λέγομεν ἀπολελεῖφθαι ἔρημοι, πολλάκισ ἐν Ῥώμῃ ὄντεσ, τοσούτου ὄχλου ἡμῖν ἀπαντῶντοσ καὶ τοσούτων συνοικούντων, ἔσθ’ ὅτε πλῆθοσ δούλων ἔχοντεσ.
(에픽테토스, Works, book 3, Τί ἐρημία καὶ ποῖοσ ἐρ́ημοσ. 2:1)
τότε οὖν συνοικούντων αὐτοῖσ Ιοὐδαίων γενομένων ἐστασίαζον, καὶ οἱ Σύροι καθυπέρτεροι ἦσαν ὁμολογίᾳ τῇ Ιοὐδαίων πρὸσ αὐτοὺσ φιλοκινδύνων τε ἀνδρῶν καὶ πολεμεῖν προθύμωσ ἐντεταγμένων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 18 440:2)
καὶ δὴ καὶ τό γε τέλοσ, ἂν πᾶσα ἀπορία περὶ τὴν ἀνίσωσιν τῶν πεντακισχιλίων καὶ τετταράκοντα οἴκων γίγνηται, ἐπίχυσισ δὲ ὑπερβάλλουσα ἡμῖν πολιτῶν διὰ φιλοφροσύνην τὴν τῶν συνοικούντων ἀλλήλοισ συμβαίνῃ καὶ ἀπορῶμεν, τὸ παλαιόν που ὑπάρχει μηχάνημα, ὃ πολλάκισ εἴπομεν, ἐκπομπὴ ἀποικιῶν, φίλη γιγνομένη παρὰ φίλων, ὧν ἂν ἐπιτήδειον εἶναι δοκῇ.
(플라톤, Laws, book 5 101:1)
ποτὲ ἀνὴρ ἀγαθὸσ γίγνοιτ’ ἄν, τὴν ἀνθρώπῳ προσήκουσαν ἀρετὴν τῆσ ψυχῆσ ἔχων ἔκ τινοσ ἐπιτηδεύματοσ ἤ τινοσ ἤθουσ ἢ ποιᾶσ κτήσεωσ ἢ ἐπιθυμίασ ἢ δόξησ ἢ μαθημάτων ποτέ τινων, εἴτε ἄρρην τισ τῶν συνοικούντων οὖσα ἡ φύσισ εἴτε θήλεια, νέων ἢ γερόντων, ὅπωσ εἰσ ταὐτὸν τοῦτο ὃ λέγομεν τεταμένη σπουδὴ πᾶσα ἔσται διὰ παντὸσ τοῦ βίου, τῶν δ’ ἄλλων ὁπόσα ἐμπόδια τούτοισ μηδὲν προτιμῶν φανεῖται μηδ’ ὁστισοῦν, τελευτῶν δὲ καὶ πόλεωσ, ἐὰν ἀνάστατον ἀνάγκη φαίνηται γίγνεσθαι πρὶν ἐθέλειν δούλειον ὑπομείνασα ζυγὸν ἄρχεσθαι ὑπὸ χειρόνων, ἢ λείπειν φυγῇ τὴν πόλιν·
(플라톤, Laws, book 6 135:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION