헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸν δὲ ῥήτορα Μᾶρκον Ἀντώνιον ἔσ τι χωρίον ἐκφυγόντα ὁ γεωργὸσ ἐπικρύπτων καὶ ξενίζων ἐσ πανδοκεῖον ἔπεμψε τὸν θεράποντα σπουδαιότερον τοῦ συνήθουσ οἶνον πρίασθαι·
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 8 9:2)
ὑπάτουσ τε αἱροῦνται ἐκ μὲν δόξησ πολεμικῆσ Λεύκιον Αἰμίλιον τὸν Ἰλλυριοῖσ πολεμήσαντα, ἐκ δὲ δημοκοπίασ Τερέντιον Οὐάρρωνα, πολλὰ αὐτοῖσ ἐκ τῆσ συνήθουσ δοξοκοπίασ ὑπισχνούμενον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 6:2)
Ὁ δ’ Ἀννίβασ ἐπεὶ τῆσ πείρασ ἀπέτυχεν, ἐσ Λευκανοὺσ διελθὼν ἐχείμαζε, καὶ ἐπὶ τρυφῆσ ἦν οὐ συνήθουσ, ἐρωμένην τε εἶχεν ἄγριοσ ἀνήρ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 3:1)
ἐπίδηλον δὲ καὶ τοῖσ ὀφθαλμοῖσ πλέον τοῦ συνήθουσ τὸ φῶσ ἐγγιγνόμενον, ἀφαιρούσησ ἤδη τὴν πολλὴν ἀχλὺν ὡσ ἀληθῶσ καὶ καθ’ Ὅμηρον εἰπεῖν τῆσ Ἀθηνᾶσ ἔτι τῇ χώρᾳ προσαγόντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 7:3)
προσειπόντοσ δὲ αὐτὸν τοῦ Ἀλεξάνδρου προτέρου καὶ προσρηθέντοσ ὑπ’ αὐτοῦ τε καὶ τῶν περὶ αὐτὸν, ἅτε καὶ ἐκ πολλοῦ γνωρίμου καὶ συνήθουσ ὄντοσ, μετὰ τοῦτο προσῄειν ἐγώ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 7:5)
πλεῖστα δὲ καὶ μέγιστα ἐπιστείλαντοσ αὐτῷ περὶ τῶν λόγων τῶν ἐμῶν Παρδάλου τοῦ ἡμετέρου μὲν ἑταίρου, ἐκείνῳ δ’ οἰκείου καὶ συνήθουσ ἐκ παίδων, ἐπειδὴ καὶ ταύτην ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴν καὶ διῆλθεν ἀμφοτέρασ, οὐδεὶσ, ἔφη, ζητεῖ περὶ τῶν λόγων, ἀλλ’ ἕτερόν ἐστι πρῶτον Ἑλλήνων εἶναι καὶ ἄκρον ἐν λόγοισ, οὕτω γὰρ ὠνόμασε, καὶ ἕτερον διατρίβειν ἐπὶ τούτῳ καὶ μαθητὰσ ἔχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 22:1)
καὶ δὴ καὶ τῆσ συνήθουσ μελέτησ οὐδὲν παρελείπετο, ὥστε συγχαίρειν ἅπαντασ καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 11:6)
ἀνάγκη τὸν νοῦν, ἔφη, κινηθῆναι τὴν πρώτην ἀπὸ τοῦ συνήθουσ καὶ κοινοῦ, κινηθέντα δὲ καὶ ὑπερφρονήσαντα θεῷ συγγενέσθαι καὶ ὑπερέχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 28:4)
ὡσ μὲν οὖν ὁ νόμοσ κάλλιστα καὶ δικαιότατα καὶ ἀσφαλέστατα πάντων ἔχων κοινοφελέσ ἐστιν ἀγαθὸν, οὐ μόνον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐξ ὧν ἔφην γέγονε δῆλον, ἀλλὰ καὶ οἷσ ἐδείξαθ’ ὑμεῖσ, τῷ τοιοῦτον εὐθὺσ ὁρμῇ τινι θεοφορήτῳ καὶ ὅλῳ καὶ παντὶ δεδέχθαι θυμῷ, ὡσ καὶ τῆσ συνήθουσ χειροτονίασ καὶ ψήφου κοινῆσ αὐτὸν ἀξιῶσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 32:4)
παρὰ πάντα δὲ ταῦτα ἐκεῖνο λέγω, μάλιστα πάντων ἡμῖν διαφέρον, ὡσ εἰ καὶ τῶν δικαίων ἥκιστ’ ἐτύγχανεν ὂν τὸ τοὺσ εὐεργέτασ δή που τιμᾶν, καὶ ἃ παρεσχόμεθ’ αὐτοῖσ, ταῦτ’ εἰσ ἅπαν ἔχειν ἐᾶν, ἡμεῖσ δὲ καὶ οὕτωσ οὐκ ἂν τῆσ συνήθουσ ἐξέστημεν μεγαλοψυχίασ καὶ τοῦ παντὶ τρόπῳ κοινῇ πάντασ ἐκ τῶν δυνατῶν εὖ ποιεῖν προθυμεῖσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 54:3)
ὡσ εἰ μὴ τοῦτον ἕξετε τὸν τρόπον, ἀλλ’ ἀπὸ τῆσ συνήθουσ εὐηθείασ εἰσεληλυθότεσ καθεδεῖσθε, φοβοῦμαι μὴ τὸ πρᾶγμ’ εἰσ τοὐναντίον περιστῇ καὶ δοκοῦντεσ ἡμεῖσ Ἀριστογείτονοσ κατηγορεῖν ὑμῶν κατηγοροῦντεσ φανῶμεν·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 14:1)
ὥστε ὑμεῖσ μὲν ἀκούετε ἑνόσ, ἂν οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθουσ, ἀκούεσθεδὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶσ, καὶ ὁρᾶτε μὲν τρεῖσ ἢ τέτταρασ ἡνιόχουσ, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων δὲ βαρβάρων.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 53:2)
ὅθεν ὅταν τισ ἐκ τοῦ πιστεύειν περιπέσῃ τινὶ τῶν δυσκόλων, γελοῖόσ ἐστιν αἰτιώμενοσ ἐκεῖνον, ἑαυτὸν δέον, καὶ θεοὺσ ἐνίοτε ἐπιβοώμενοσ, ὑπ̓ ἀνδρὸσ ἀπατηθεὶσ φίλου καὶ συνήθουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ. 39:1)
περὶ γὰρ τὴν Ἰταλίαν μυῶν πλῆθοσ ἀρουραίων ἐγγεννηθὲν τοῖσ πεδίοισ ἐξέβαλέ τινασ ἐκ τῆσ πατρίου χώρασ, κατὰ δὲ τὴν Μηδίαν ἐπιπολάσαντεσ ἀμύθητοι στρουθοὶ καὶ τὰ σπέρματα τῶν ἀνθρώπων ἀφανίζοντεσ ἠνάγκασαν εἰσ ἑτερογενεῖσ τόπουσ μεταστῆναι, τοὺσ δὲ καλουμένουσ Αὐταριάτασ βάτραχοι τὴν ἀρχέγονον σύστασιν ἐν τοῖσ νέφεσι λαμβάνοντεσ καὶ πίπτοντεσ ἀντὶ τῆσ συνήθουσ ψεκάδοσ ἐβιάσαντο τὰσ πατρίδασ καταλιπεῖν καὶ καταφυγεῖν εἰσ τοῦτον τὸν τόπον ἐν ᾧ νῦν καθίδρυνται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 30 3:1)
συγχωρηθέντοσ δ’ αὐτῷ τούτου, τὸν μὲν Φαέθοντα ἐλαύνοντα τὸ τέθριππον μὴ δύνασθαι κρατεῖν τῶν ἡνιῶν, τοὺσ δ’ ἵππουσ καταφρονήσαντασ τοῦ παιδὸσ ἐξενεχθῆναι τοῦ συνήθουσ δρόμου, καὶ τὸ μὲν πρῶτον κατὰ τὸν οὐρανὸν πλανωμένουσ ἐκπυρῶσαι τοῦτον καὶ ποιῆσαι τὸν νῦν γαλαξίαν καλούμενον κύκλον, μετὰ δὲ ταῦτα πολλὴν τῆσ οἰκουμένησ ἐπιφλέξαντασ οὐκ ὀλίγην κατακάειν χώραν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 23 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION