헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὖσαν γὰρ τὴν Χαρικλὼ προσφιλῆ τῇ Ἀθηνᾶγυμνὴν ἐπὶ πάντα ἰδεῖν, τὴν δὲ ταῖσ χερσὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ καταλαβομένην πηρὸν ποιῆσαι, Χαρικλοῦσ δὲ δεομένησ ἀποκαταστῆσαι πάλιν τὰσ ὁράσεισ, μὴ δυναμένην τοῦτο ποιῆσαι, τὰσ ἀκοὰσ διακαθάρασαν πᾶσαν ὀρνίθων φωνὴν ποιῆσαι συνεῖναι, καὶ σκῆπτρον αὐτῷ δωρήσασθαι κράνειον, ὃ φέρων ὁμοίωσ τοῖσ βλέπουσιν ἐβάδιζεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 6 7:4)
Οὐεντιδίῳ τε τῷ Ἀντωνίου φίλῳ, μετὰ τριῶν τελῶν ὄντι, παραστρατοπεδεύσασ καὶ δέοσ ἐμβαλὼν ἔπραξε μὲν οὐδὲν πολέμιον, ἐδίδου δὲ ὁμοίωσ συνεῖναί οἱ ἢ ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἀδεῶσ ἀπιέναι μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ μέμφεσθαι τῆσ ἐσ τὸ κοινὸν συμφέρον ἀγνωσίασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 11 4:5)
Ῥωμαῖοι δὲ οἱ ἑκατέρωθεν, ὁρῶντεσ ἐν μὲν τῷ Ἀννίβου στρατοπέδῳ σιγὴν καὶ σκότον, ἐν δὲ τοῖσ ὄρεσι πῦρ πολὺ καὶ ποικίλον, οὐκ ἔχοντεσ ὡσ ἐν νυκτὶ τὸ γιγνόμενον ἀκριβῶσ ἐπινοῆσαι, ὁ μὲν Φάβιοσ εἴκαζεν εἶναί τι στρατήγημα τοῦτο Ἀννίβου, καὶ συνεῖναι μὴ δυνάμενοσ ἀτρέμα συνεῖχε τὴν στρατιάν, τὴν νύκτα ὑφορώμενοσ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 4:1)
θεασώμεθα δὴ νῦν ἐν ἡμῖν αὐτοῖσ πότεροσ αὐτῶν τὴν ἀρχὴν φιλανθρωποτέραν ἐποιήσατο τὴν αὑτοῦ καὶ κοινοτέραν, πότερον ὁ μηδὲ μεταδοὺσ μηδὲν αὐτῆσ μηδενὶ, ἢ ὁ μεταδιδοὺσ μὲν, οὐ πρότερον δὲ πρὶν ἢ οἴχεσθαι, ἢ ὁ ζῶντάσ τε ὑποδεχόμενοσ ἅπαντασ καὶ παρέχων ἑαυτῷ συζῆν καὶ συνεῖναί τε καὶ συμπολιτεύεσθαι, καὶ ἐπεργάζεσθαι τὸν κάλλιστον τῶν κλήρων τὴν θάλατταν, καὶ πάνθ’ ὅσα ἀγαθὰ ἀπὸ θαλάττησ ἔκ τε αὐτῆσ καὶ δι’ αὐτῆσ ἐξεύρηται, καὶ δοὺσ ἑαυτὸν εἰσ ἅπαντα τῷ γένει τῷ τῶν ἀνθρώπων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 3:7)
ὡσ ἡ μὲν ἐκείνου οὐ παντάπασιν ἀναίτιοσ τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλ’ ἐδόκει τοῖσ ἀνταγωνισταῖσ καὶ τοῖσ πολεμίοισ συνεῖναι τοῦ κοινοῦ γένουσ, ἡ δὲ τούτου μετὰ τῆσ δυνάμεωσ τὴν εὐδοξίαν εἶχεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 8:3)
ὥσπερ οὖν τοῖσ τῶν ἄθλων γυμνασίοισ οὐκ ἀχθόμεθα ἐντυγχάνοντεσ ἐφ’ ἡμέρᾳ, ἀλλ’ ἐν κέρδουσ μέρει τῆσ ἀεὶ παρούσησ θέασ ἀπολαύομεν, οὕτω καὶ περὶ τῶν λόγων ἔχειν εἰκὸσ, καὶ ταῦτά γε τῶν τῇ πανηγύρει συγκεκληρωμένων, πάντωσ οὐχ ἑώλοισ ἀεὶ τοῖσ ὑπολειφθεῖσιν ἐντεύξεσθε, οὐδ’ ἀτιμοτέροισ ἐκείνων συνεῖναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 58:1)
καὶ οὐδέτερόν γε εἶναι θαυμαστὸν, οὔτε ὑπερέχειν θεῷ συγγενόμενον οὔθ’ ὑπερσχόντα συνεῖναι θεῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 13:18)
ᾗ δὲ ἡμέρᾳ δέξεσθαι τὰ γράμματα ἔμελλε ‐ τουτὶ γὰρ ὕστερον ἔγνωμεν ἐκ τῶν ἀπαγγελθέντων, ἦν δὲ καὶ εὐθὺσ ἐκ λογισμοῦ τῶν ἡμερῶν τεκμαίρεσθαι ‐ ταύτῃ μοι ἐδόκει ὁ ἱερεὺσ ὁ τοῦ Ἀσκληπιοῦ οὗτοσ ὁ ἔτι νῦν ὢν καὶ ὁ τούτου πάπποσ, ἐφ’ οὗ τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα ὡσ ἐπυνθανόμεθα ἐχειρούργησεν ὁ θεὸσ καὶ ἔστι δὴ ἐνδοξότατοσ τῶν μέχρι τούτου, οὗτοί μοι ἐδόκουν παρελθεῖν εἰσ τὴν τοῦ Κοδράτου καταγωγὴν καὶ συνεῖναι μάλα ἐγγύθεν, ὁ μὲν οὑτωσὶ παρακαθήμενοσ, ὁ δὲ ἐπ’ αὐτῆσ καθεζόμενοσ ἄνω τῆσ κλίνησ ὁ πρεσβύτεροσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 16:8)
ἔτι δὲ οὐδ’ ἀπόρωσ εἶχον ἐμαυτῷ συνεῖναι, ἀλλὰ καὶ τὸ κέρδοσ αὐτοῦ μᾶλλον ἐποιούμην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 13:6)
καίτοι πῶσ οὐκ ἄλογον αὐτὴν μὲν οὕτω τιμᾶν, ταύτῃ δ’ ἐπηρεάζοντασ μὴ θέλειν συνεῖναι, καὶ μοναρχίαν μὲν εἴ τισ κατασκευάζοιτο, πικρῶσ ἂν ἔχειν, ὃ δὲ τούτου τοσούτοισ ὅσοισ εἶπον δέδεικται χαλεπώτερον, τοῦτ’ αὔξειν ἑκόντασ, καὶ μηδ’ ἐκεῖνο δύνασθαι λογίσασθαι ὡσ οὐκ ἔστιν ὅπωσ, εἰ ταῦθ’ οὕτω πρόεισιν, οὐ κινδυνεύσετ’ ἀποστερηθῆναι τῆσ δοκούσησ ταύτησ ἐλευθερίασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 7:2)
πρὸσ ταῦτα χρὴ βλέποντασ οὕτω τὴν αἱρ́εσιν ποιεῖσθαι, δοκιμάζοντασ ἐπὶ σχολῆσ ὁποτέρᾳ βέλτιον συνεῖναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 12:3)
οὐ γὰρ ὀί̈ω οὔ σε θεῶν ἀέκητι γενέσθαι τε τραφέμεν τε, συνάπτων κἀνταῦθα τρόπον τινὰ καὶ συντιθεὶσ ἐφεξῆσ τό τε αὐτὸν συνεῖναι καὶ τὸ ὑπειπεῖν τὸν θεὸν, καὶ πάλιν αὖ τὴν φύσιν καὶ τροφὴν τῇ θείᾳ μοίρᾳ προστιθείσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 23:20)
καὶ τὸ τυράννῳ συνεῖναι δοκεῖν οὐκ ἔφευγεσ, ὡσ ἔχων παραμυθίαν τὸ σχῆμα τῆσ διατριβῆσ, ὃ Δίωνα μένειν οἴκοι καὶ τῆσ οὐσίασ κρατεῖν ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 65:10)
παραλαβὼν τοίνυν τὰ πράγματα καὶ προστάτησ τοῦ παντὸσ κινδύνου γενόμενοσ ποῖόν τινα ἑαυτὸν παρέσχε καὶ συνεῖναι τὰ δέοντα καὶ πρᾶξαι διὰ τέλουσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 70:11)
ὁ γοῦν τῶν Λακεδαιμονίων ποτὲ ναύαρχοσ τοσοῦτον διήμαρτε τῆσ σῆσ ἀξίασ, ὅσον οὐδ’ ἂν εἷσ Περσῶν ἢ Σκυθῶν, οἷσ οὐκ ἦν συνεῖναι τῆσ σῆσ φωνῆσ τὸ παράπαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 118:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION