헬라어 문장 내 검색 Language

καί μοι τῶν πεπραγμένων ἀναμνήσθητε, ἡνίκα Δημοσθένησ καὶ Λυκοῦργοσ τῷ μὲν λόγῳ παραταττόμενοι τοὺσ Μακεδόνασ ἐνίκων ἐν Τριβαλλοῖσ, μόνον δ’ οὐχ ὁρατὸν ἐπὶ τοῦ βήματοσ νεκρὸν τὸν Ἀλέξανδρον προέθηκαν, ἐν τῷ δήμῳ δ’ ἀλείψαντεσ λόγοισ εὐπρεπέσι Θηβαίων τοὺσ παρόντασ φυγάδων θυμοὺσ ἐπ’ ἐλπίδι τῆσ ἐλευθερίασ ἠκόνησαν, ἐμὲ δὲ στυγνὸν καὶ περίλυπον ἔφασκον εἶναι, μὴ συνευδοκοῦντα ἔχει τι πικρὸν ὁ τῆσ ἀληθείασ λόγοσ, ἐπειδάν τισ ἀκράτῳ παρρησίᾳ χρώμενοσ μεγάλων ἀγαθῶν προσδοκίαν ἀφαιρῆται·
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 17:1)
Αὐτὸν δὲ στυγνόν τ’ εἶναι καὶ πικρόν, καὶ τὸ πρόσωπον συνεσπασμένον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 16:5)
Ὦ στυγνὸν οὔνομ̓, ὦ θεοῖσ στυγούμενον, Ποδάγρα, πολυστένακτε, Κωκυτοῦ τέκνον, ἣν Ταρτάρου κευθμῶσιν ἐν βαθυσκίοισ Μέγαιῤ Ἐρινὺσ γαστρὸσ ἐξεγείνατο μαζοῖσί τ̓ ἐξέθρεψε, καὶ πικρῷ βρέφει εἰσ χεῖλοσ ἐστάλαξεν Ἀλληκτὼ γάλα, τίσ τὴν δυσώνυμόν σε δαιμόνων ἄρα εἰσ φῶσ ἀνῆκεν;
(루키아노스, πόδαγροσ, χόροσ, ποδάγρα, ἄγγελοσ, ἰατροὶ, βάσανοι1)
ὁ δ’ ὡσ ὁρᾷ σφε, στυγνὸν οἰμώξασ ἔσω χωρεῖ πρὸσ αὐτὸν κἀνακωκύσασ καλεῖ·
(소포클레스, Antigone, episode 2:3)
τοιαῦτ’ ἀρῶμαι καὶ καλῶ τὸ Ταρτάρου στυγνὸν πατρῷον ἔρεβοσ, ὥσ σ’ ἀποικίσῃ, καλῶ δὲ τάσδε δαίμονασ, καλῶ δ’ Ἄρη τὸν σφῷν τὸ δεινὸν μῖσοσ ἐμβεβληκότα.
(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode 2:16)
ὦ τόξον φίλον, ὦ φίλων χειρῶν ἐκβεβιασμένον, ἦ που ἐλεινὸν ὁρᾷσ, φρένασ εἴ τινασ ἔχεισ, τὸν Ἡράκλειον ἄρθμιον ὧδέ σοι οὐκέτι χρησόμενον τὸ μεθύστερον, ἄλλου δ’ ἐν μεταλλαγᾷ πολυμηχάνου ἀνδρὸσ ἐρέσσει, ὁρῶν μὲν αἰσχρὰσ ἀπάτασ, στυγνὸν δὲ φῶτ’ ἐχθοδοπόν, μυρί’, ἀπ’ αἰσχρῶν ἀνατέλλονθ’, ὃσ ἐφ’ ἡμῖν κάκ’ ἐμήσατ’, ὦ Ζεῦ.
(소포클레스, 필록테테스, choral, strophe 22)
σέθεν δ’ ἕνεκεν Βερενίκα εὐειδὴσ Ἀχέροντα πολύστονον οὐκ ἐπέρασεν, ἀλλά μιν ἁρπάξασα, πάροιθ’ ἐπὶ νῆα κατελθεῖν κυανέαν καὶ στυγνὸν ἀεὶ πορθμῆα καμόντων, ἐσ ναὸν κατέθηκασ, ἑᾶσ δ’ ἀπεδάσσαο τιμᾶσ.
(테오크리토스, Idylls, Ἐγκώμιον εἰσ Πτολεμαῖον25)
ἠλλάχθη θανάτοιο τεὸσ μόροσ, ἀντὶ δὲ σεῖο, δέσποτα, δοῦλοσ ἐγὼ στυγνὸν ἔπλησα τάφον ἡνίκα σεῦ δακρυτὰ κατὰ χθονὸσ ἠρία τεῦχον, ὡσ ἂν ἀποφθιμένου κεῖθι δέμασ κτερίσω·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 1801)
καὶ γὰρ τὸ στυγνὸν τότε φαιδρὸν αὐτοῦ ἐν τοῖσ ἄλλοισ προσώποισ ἔφασαν φαίνεσθαι καὶ τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἐδόκει εἶναι, ὥστε σωτήριον, οὐκέτι χαλεπὸν ἐφαίνετο·
(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 6 12:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION