헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ τοίνυν ὥσπερ τοῦ σχήματοσ, οὕτω καὶ τῆσ προνοίασ τῆσ περὶ τῶν πραγμάτων ὅπερ εἶπον ἐξέστη, οὐδ’ ὑπεχώρησεν οὔτε πόλει οὔτ’ ἀνθρώπων οὐδενὶ, ἀλλ’ αὐτόσ τε ἅπαντα συνεβούλευσεν, ὥσπερ ἂν εἰ μόνοσ ἦν τῶν πάντων ἡγεμὼν, καὶ τὸν τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχον τὸν Εὐρυβιάδην ὥσπερ παῖδα κοσμῶν καὶ περιστέλλων καὶ προδιδάσκων διεγένετο, ὥσπερ οἱ τοὺσ νεῖν ἀδυνάτουσ ἀνέχοντεσ ταῖσ ἑαυτῶν χερσὶν, οὐκ ἐξελέγχων, ἀλλ’ οἱο͂ν ὑποκοριζόμενοσ τῷ τῆσ ναυαρχίασ ὀνόματι, ἐπεὶ ὅτι γε αὐτόσ τε ναύαρχοσ καὶ κύριοσ ἦν τῶν ἁπάντων, πρώτου δ’ αὐτοῦ τοῦ ναυάρχου στρέφειν ὅποι βούλοιτο, παρὰ πᾶσαν ἔδειξε τὴν ἀρχὴν, καὶ δὴ καὶ τότε εὐθύσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 74:6)
καὶ μὴν ἔχοι γ’ ἄν τισ τοὺσ σοὺσ λόγουσ ἀμυνόμενοσ διπλᾶ στρέφειν κατὰ σοῦ καὶ κατὰ Σωκράτουσ, ὡσ εἰ καὶ τὰ μάλιστ’ ἀδίκωσ ταῦθ’ ὑμῖν συνέβαινε, τρόπον γέ τινα τὰ προσήκοντα ἐπάσχετε, εἴπερ γε τοιούτουσ ἀπεδείκνυτε οὓσ ἐπαιδεύετε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 135:5)
ἐπεὶ οὖν ἔχομεν ἃ δεῖ πράττειν καὶ ποῖόν τινα εἶναι δεῖ, ταῦτα ὡσ ὑποθήκασ λέγοντασ τῇ λέξει μετατιθέναι δεῖ καὶ στρέφειν, οἱο͂ν ὅτι οὐ δεῖ μέγα φρονεῖν ἐπὶ τοῖσ διὰ τύχην ἀλλὰ τοῖσ δι’ αὑτόν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 36:1)
καὶ εἰ ἀμφίβολοσ, ὥστε στρέφειν καὶ ὁρᾶν ἐπὶ ποτέραν τὴν ἀγωγὴν ἢ τὸ δίκαιον ἐφαρμόσει ἢ τὸ συμφέρον, εἶτα τούτῳ χρῆσθαι.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 15 10:1)
λεπτῶν τε κανόνων ἐσβολὰσ ἐπῶν τε γωνιασμούσ, νοεῖν ὁρᾶν ξυνιέναι στρέφειν ἐρᾶν τεχνάζειν, κάχ’ ὑποτοπεῖσθαι, περινοεῖν ἅπαντα ‐ φημὶ κἀγώ.
(아리스토파네스, Frogs, Agon, Epirrheme 1:14)
σὸν ἔργον ἤδη τοῦτον ὀπτᾶν καὶ στρέφειν κἀξηπεροπεύειν καὶ φιλεῖν καὶ μὴ φιλεῖν, καὶ πάνθ’ ὑπέχειν πλὴν ὧν σύνοιδεν ἡ κύλιξ.
(아리스토파네스, Lysistrata, Lyric-Scene14)
ὀδύνη σε περὶ τὰ σπλάγχν’ ἐοίκέ τι στρέφειν.
(아리스토파네스, Plutus, Episode27)
τὸν δὴ βουλόμενον ἐν τούτῳ τῷ μέρει κατορθοῦν τὰ τῆσ λέξεωσ μόρια δεῖ πολυειδῶσ στρέφειν τε καὶ συναρμόττειν καὶ τὰ κῶλα ἐν διαστήμασι ποιεῖν συμμέτρωσ, μὴ συναπαρτίζοντα τοῖσ στίχοισ ἀλλὰ διατέμνοντα τὸ μέτρον, ἄνισά τε ποιεῖν αὐτὰ καὶ ἀνόμοια, πολλάκισ δὲ καὶ εἰσ κόμματα συνάγειν βραχύτερα κώλων, τάσ τε περιόδουσ μήτε ἰσομεγέθεισ μήτε ὁμοιοσχήμονασ τὰσ γοῦν παρακειμένασ ἀλλήλαισ ἐργάζεσθαι·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 262)
εἰ δέ τισ ὑποτεύξεται πρὸσ ταῦτα θαυμάζειν λέγων, εἰ καὶ κακοδαίμων οὕτωσ ἦν ὁ τηλικοῦτοσ ἀνήρ, ὥσθ’ ὅτε γράφοι τοὺσ λόγουσ, ἄνω καὶ κάτω στρέφειν τὰ μόρια τῆσ λέξεωσ καὶ τὰ ἐκ τούτων συντιθέμενα κῶλα, ἐμμελείασ τε καὶ ῥυθμοὺσ καὶ μέτρα, μουσικῆσ οἰκεῖα θεωρίασ πράγματα καὶ ποιητικῆσ, εἰσ τὴν πολιτικὴν ἐναρμόττων φράσιν, ᾗ τούτων οὐδενὸσ μέτεστιν, πρῶτον μὲν ἐκεῖνο ἐνθυμηθήτω, ὅτι ὁ τοσαύτησ δόξησ ἠξιωμένοσ ἀνὴρ ἐπὶ λόγοισ, ὅσησ οὐδεὶσ τῶν πρότερον, αἰώνια συνταττόμενοσ ἔργα καὶ τῷ πάντα βασανίζοντι χρόνῳ παραδιδούσ, οὐδὲν ἐκ τοῦ ἐπιτυχόντοσ ἔγραφεν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 512)
ἐπεὶ σὺ ὁ ἄλλουσ στρέφειν δυνάμενοσ οὐδένα ἔχεισ κύριον;
(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ μάχεται τὸ θαρρεῖν τῷ εὐλαβεῖσθαι. 28:1)
τοῦ δὲ προφήτου τὴν βασιλείαν οὕτωσ [αὐτοῦ] διασχισθῆναι φήσαντοσ καὶ λήψεσθαι ταύτην ἀγαθὸν καὶ δίκαιον, ἐμμένειν γὰρ τὸν θεὸν τοῖσ περὶ αὐτοῦ κεκριμένοισ ὡσ τοῦ μεταβάλλεσθαι καὶ στρέφειν τὴν γνώμην ἀνθρωπίνου πάθουσ ὄντοσ οὐχὶ θείασ ἰσχύοσ, ὁ Σαοῦλοσ ἀσεβῆσαι μὲν ἔλεγεν, ἀγένητα δὲ ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα μὴ δύνασθαι·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 196:1)
Εἰ δὲ εἰή τὸ ἐμπύημα ἐπὶ θάτερα μοῦνον, στρεφειν τε καὶ καταμανθάνειν χρὴ ἐπὶ τουτέοισι, μή τι ἔχῃ ἄλγημα ἐν τῷ ἑτέρῳ πλευρῷ‧ καὶ ἢν θερμότερον ᾖ τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου, κατακλινομένου ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον πλευρὸν, ἐρωτᾷν εἴ τι αὐτέῳ δοκέει βαρὺ ἀποκρέμασθαι ἐκ τοῦ ἄνωθεν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 16.3)
οὗτοι ἔχουσιν τὴν ἐξουσίαν κλεῖσαι τὸν οὐρανόν, ἵνα μὴ ὑετὸσ βρέχῃ τὰσ ἡμέρασ τῆσ προφητείασ αὐτῶν, καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰσ αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ ὁσάκισ ἐὰν θελήσωσιν.
(APOKALUYIS IWANOU, chapter 7 79:1)
αὐτὸ δὲ ἑαυτὸ στρέφειν ἀεὶ σχεδὸν οὐδενὶ δυνατὸν πλὴν τῷ τῶν κινουμένων αὖ πάντων ἡγουμένῳ·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 77:3)
περιαγωγάσ, μήτ’ αὖ δύο τινὲ θεὼ φρονοῦντε ἑαυτοῖσ ἐναντία στρέφειν αὐτόν, ἀλλ’ ὅπερ ἄρτι ἐρρήθη καὶ μόνον λοιπόν, τοτὲ μὲν ὑπ’ ἄλλησ συμποδηγεῖσθαι θείασ αἰτίασ, τὸ ζῆν πάλιν ἐπικτώμενον καὶ λαμβάνοντα ἀθανασίαν ἐπισκευαστὴν παρὰ τοῦ δημιουργοῦ, τοτὲ δ’ ὅταν ἀνεθῇ, δι’ ἑαυτοῦ αὐτὸν ἰέναι, κατὰ καιρὸν ἀφεθέντα τοιοῦτον, ὥστε ἀνάπαλιν πορεύεσθαι πολλὰσ περιόδων μυριάδασ διὰ δὴ τὸ μέγιστον ὂν καὶ ἰσορροπώτατον ἐπὶ μικροτάτου βαῖνον ποδὸσ ἰέναι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 79:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION