헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἳ τῆσ γῆσ ἐξέστησαν ὑπὲρ τοῦ μήτ’ ἐν γῇ μήτ’ ἐν θαλάττῃ δουλεῦσαι, τὸ μὲν τηρεῖν τὰ ὑπάρχοντα δουλείασ ἀρχὴν νομίσαντεσ εἶναι, τὴν δὲ τῶν ὄντων στέρησιν ἀφορμὴν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ποιησάμενοι, καὶ τοὺσ ἔχοντασ τὰ ἑαυτῶν ἔσωζον ἀφ’ ὧν αὐτοὶ προεῖντο τὴν αὑτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 43:6)
ἐπεὶ δὲ μιᾶσ τἀντικείμενα θεωρῆσαι, τῷ δὲ ἑνὶ ἀντίκειται πλῆθοσ ‐ ἀπόφασιν δὲ καὶ στέρησιν μιᾶσ ἐστὶ θεωρῆσαι διὰ τὸ ἀμφοτέρωσ θεωρεῖσθαι τὸ ἓν οὗ ἡ ἀπόφασισ ἢ ἡ στέρησισ ἢ <γὰρ> ἁπλῶσ λέγομεν ὅτι οὐχ ὑπάρχει ἐκεῖνο, ἤ τινι γένει·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 24:1)
εἰ δ’ ἡ στέρησίσ ἐστιν ἕξισ πωσ, πάντα τῷ ἔχειν ἂν εἰή τι, εἰ δὲ μὴ ὥστε τῷ τε ἔχειν ἕξιν τινὰ καὶ ἀρχήν ἐστι δυνατὸν ὁμωνύμωσ καὶ τῷ ἔχειν τὴν τούτου στέρησιν, εἰ ἐνδέχεται ἔχειν στέρησιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 147:2)
ἔτι ἔνια κατὰ στέρησιν δυνάμεωσ, ὥσπερ τὸ ἀδύνατον καὶ ὅσα οὕτω λέγεται, οἱο͂ν τὸ ἀόρατον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 182:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ κατ’ οὐσίαν ὃ νῦν μὲν ἐν γενέσει πάλιν δ’ ἐν φθορᾷ, καὶ νῦν μὲν ὑποκείμενον ὡσ τόδε τι πάλιν δ’ ὑποκείμενον ὡσ κατὰ στέρησιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 14:1)
ἢ τοῦ μὲν καθ’ ἕξιν καὶ κατὰ τὸ εἶδοσ ὕλη, τοῦ δὲ κατὰ στέρησιν καὶ φθορὰν τὴν παρὰ φύσιν;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 65:3)
αἴτιον δὲ ὅτι λόγοσ ἐστὶν ἡ ἐπιστήμη, ὁ δὲ λόγοσ ὁ αὐτὸσ δηλοῖ τὸ πρᾶγμα καὶ τὴν στέρησιν, πλὴν οὐχ ὡσαύτωσ, καὶ ἔστιν ὡσ ἀμφοῖν ἔστι δ’ ὡσ τοῦ ὑπάρχοντοσ μᾶλλον, ὥστ’ ἀνάγκη καὶ τὰσ τοιαύτασ ἐπιστήμασ εἶναι μὲν τῶν ἐναντίων, εἶναι δὲ τοῦ μὲν καθ’ αὑτὰσ τοῦ δὲ μὴ καθ’ αὑτάσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 19:1)
ἐπεὶ οὖν αἱ ἀντιθέσεισ τετραχῶσ, καὶ τούτων κατὰ στέρησιν λέγεται θάτερον, ἐναντία ἂν εἰή καὶ οὔτε ὡσ ἀντίφασισ οὔτε ὡσ τὰ πρόσ τι λεγόμενα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 44:3)
πᾶσα γὰρ ἐναντίωσισ ἔχει στέρησιν θάτερον τῶν ἐναντίων, ἀλλ’ οὐχ ὁμοίωσ πάντα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 72:3)
ὥστε φανερὸν ὅτι ἀεὶ θάτερον τῶν ἐναντίων λέγεται κατὰ στέρησιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 74:2)
λείπεται δὴ ἢ ὡσ ἀπόφασιν ἀντικεῖσθαι ἢ ὡσ στέρησιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 82:4)
ἐπεὶ δ’ ἐστὶ τὰ ἐναντία πάντα τῆσ αὐτῆσ καὶ μιᾶσ ἐπιστήμησ θεωρῆσαι, λέγεται δ’ ἕκαστον αὐτῶν κατὰ στέρησιν ‐ καίτοι γ’ ἔνια ἀπορήσειέ τισ ἂν πῶσ λέγεται κατὰ στέρησιν, ὧν ἔστιν ἀνὰ μέσον τι, καθάπερ ἀδίκου καὶ δικαίου ‐ περὶ πάντα δὴ τὰ τοιαῦτα τὴν στέρησιν δεῖ τιθέναι μὴ τοῦ ὅλου λόγου, τοῦ τελευταίου δὲ εἴδουσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 42:1)
ὅτι οὐκ ἐνδέχεται τὰσ ἀντικειμένασ φάσεισ περὶ τοῦ αὐτοῦ καθ’ ἕνα χρόνον ἀληθεύειν, οὐδὲ τὰ ἐναντία, διὰ τὸ λέγεσθαι κατὰ στέρησιν πᾶσαν ἐναντιότητα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 95:2)
ἢ γὰρ εἰσ στέρησιν ἀνάγκη θεῖναι ἢ εἰσ δύναμιν ἢ εἰσ ἐνέργειαν ἁπλῆν, τούτων δ’ οὐδὲν φαίνεται ἐνδεχόμενον, ὥστε λείπεται τὸ λεχθὲν εἶναι, καὶ ἐνέργειαν καὶ μὴ ἐνέργειαν τὴν εἰρημένην, ἰδεῖν μὲν χαλεπὴν ἐνδεχομένην δ’ εἶναι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 147:3)
διά τε γὰρ ἀδικίαν καὶ διὰ φόβον καὶ διὰ καταφρόνησιν ἐπιτίθενται πολλοὶ τῶν ἀρχομένων ταῖσ μοναρχίαισ, τῆσ δὲ ἀδικίασ μάλιστα δι’ ὕβριν, ἐνίοτε δὲ καὶ διὰ τὴν τῶν ἰδίων στέρησιν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 227:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION