헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τοσούτῳ τετίμηται παρὰ πάντων τῷ συγκεχωρηκότι, ὥσθ’ οἱ μὲν ἡττώμενοι στέργουσιν ὁμοίωσ τοῖσ κεκρατηκόσιν, ἀρχαὶ δὲ πᾶσαι καὶ συνέδρια τά τε ἄλλα καὶ τὸ μέγιστον ὁ δῆμοσ πάντεσ ἰδιῶται πρὸσ τὰσ ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ δίκασ εἰσὶν εἴκοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 18:1)
οὐδὲ εἰ μὴ θαυμασθήσομαι παρὰ τοῖσ πολλοῖσ, οὐδέν μοι διαφέρει, ἀλλ’ ὥσπερ ὁ φίλοινοσ οὐχ ἡγεῖται ζημίαν, εἰ μηδεὶσ αὐτῷ πίνοντι συνείσεται, καὶ ὁ παιδεραστὴσ καὶ ὁ φιλογύνησ οὐ πρὸσ τὴν ἑτέρων μαρτυρίαν τὴν ἐπιθυμίαν μετέρχονται, ἀλλὰ στέργουσιν ἂν ἔχωσιν οἷσ χαίρουσιν, οὕτω καὶ ἐγὼ λόγοισ συνὼν καὶ τούτοισ ἀνθ’ ἑτέρων χρώμενοσ τέρπομαι τὴν πρέπουσαν ἴσωσ μᾶλλον ἐλευθέρῳ τέρψιν καὶ ἡδονήν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 107:3)
οἳ μὲν γὰρ εὐθὺσ γενόμενα στέργουσιν, τὰ δὲ προελθόντοσ χρόνου τοὺσ γονεῖσ, σύνεσιν ἢ αἴσθησιν λαβόντα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 123:5)
ὅπερ γὰρ εἴπομεν, προσπαίωσ εὖνοι γίνονται καὶ ἐπιπολαίωσ στέργουσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 59:2)
ἔτι δὲ τὰ ἐπιπόνωσ γενόμενα πάντεσ μᾶλλον στέργουσιν, οἱο͂ν καὶ τὰ χρήματα οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 81:2)
τοῦτο δ’ ὅσοισ τῶν θεσμοθετῶν εἰσ Ἄρειον πάγον οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἀνελθεῖν, παρέντεσ τὸ βιάζεσθαι στέργουσιν ταῖσ ὑμετέραισ γνώσεσι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 6:2)
ᾧ γὰρ ἂν μὴ νομίζοντι θεοὺσ εἶναι τὸ παράπαν ἦθοσ φύσει προσγένηται δίκαιον, μισοῦντέσ τε γίγνονται τοὺσ κακούσ, καὶ τῷ δυσχεραίνειν τὴν ἀδικίαν οὔτε τὰσ τοιαύτασ πράξεισ προσίενται πράττειν, τούσ τε μὴ δικαίουσ τῶν ἀνθρώπων φεύγουσι καὶ τοὺσ δικαίουσ στέργουσιν·
(플라톤, Laws, book 10 143:1)
στέργουσιν, οὕτω σε δεῖ πολὺν χρόνον ἐν φιλοσοφίᾳ παρατρεφόμενον καὶ πᾶν μάθημα καὶ ἄκουσμα παιδικὸν ἀπ’ ἀρχῆσ ἐθισθέντα προσφέρεσθαι λόγῳ φιλοσόφῳ μεμιγμένον, εὐμενῆ καὶ οἰκεῖον ἥκειν εἰσ φιλοσοφίαν, ἣ μόνη τὸν ἀνδρεῖον καὶ τέλειον ὡσ ἀληθῶσ ἐκ λόγου τοῖσ νέοισ περιτίθησι κόσμον Οὐκ ἂν ἀηδῶσ;
(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 2 2:1)
ὕβριν γὰρ οὐ στέργουσιν οὐδὲ δαίμονεσ.
(소포클레스, 트라키니아이, choral 3:2)
ὅταν μὲν γὰρ <μὴ> ἐνδεεῖσ ὦσι, τούτου τὸν αἴτιον οὐκ ἴσασιν, ὅταν δὲ ἐπιθυμοῦσαι λάβωσι, τὸν διδόντα στέργουσιν.
(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 7 14:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION