헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἀπόλλων δὲ στὰσ ἐπὶ τὰσ Μελαντίουσ δειράσ, τοξεύσασ τῷ βέλει εἰσ τὴν θάλασσαν κατήστραψεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 26:2)
ὁ δὲ βοηλάτησ βοηθεῖν ἑαυτῷ μὴ δυνάμενοσ στὰσ ἐπί τινοσ ὄρουσ κατηρᾶτο.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 11:25)
ἐπιζητούντων δὲ τῶν ποιμνίων τὴν συνήθη νομήν, ἀνοίξασ καὶ ἐπὶ τοῦ προθύρου στὰσ τὰσ χεῖρασ ἐκπετάσασ ἐψηλάφα τὰ ποίμνια.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 8:1)
ὥστε ὅταν μέν τισ εἰσ τὴν ἄσκησίν τε καὶ σύνταξιν ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο δὴ νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ καὶ δέκα τόσοι εἰε͂ν οἱ ἀντίπαλοι, ταχέωσ ἂν αὐτοὺσ περιστραφέντασ ἄνδρα παρὰ ἕνα λειφθῆναι, ὅταν δὲ εἰσ τὴν πλήρωσίν τε καὶ συλλογὴν αὐτοῦ βλέψῃ, τὸ τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε καὶ οἰήσεται, ὃσ τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ καὶ τὰ ἱερὰ πορθοῦντι, στὰσ ἐπὶ τῶν τειχῶν τῶν Θηβαϊκῶν ἀνέτεινε τήν τε βῶλον καὶ κύλικα ὕδατοσ ἀπὸ τοῦ Νείλου, σύμβολον ποιούμενοσ ὅτι ἑώσ ἂν Αἴγυπτον αὐτὴν καὶ τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν μὴ δύνηται, μηδὲ ἀγαγεῖν ἀνάρπαστον, οὔπω τὸν Αἰγυπτίων πλοῦτον εἴληφεν, ἀλλὰ ταχέωσ αὐτοῖσ ἄλλα τοσαῦτα γενήσεται τούτων μενόντων καὶ οὔποτε ἐπιλείψει πλοῦτοσ Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ καὶ περὶ τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι τε καὶ εἰπεῖν ἔξεστιν, ὅτι ἑώσ ἂν τὴν χώραν αὐτὴν μὴ δύνωνταί τινεσ ἐξ ἕδρασ ἀναστῆσαι μηδὲ κενώσαντεσ οἴχεσθαι, ἀλλ’ ἀνάγκη ᾖ μένειν αὐτὴν ἐφ’ αὑτῆσ τὴν οἰκουμένην, ἀμήχανον ἐπιλιπεῖν ὑμᾶσ πλήθη στρατιωτικὰ, ἀλλὰ τοσαῦτα ὁπόσα βούλεσθε ὑπάρχειν ἀπὸ πάσησ τῆσ οὔσησ ἀφικνούμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 25:1)
ἐν τούτῳ τῷ σχήματι στὰσ ἔμπροσθεν τῆσ εὐνῆσ προβαλὼν τοὺσ δακτύλουσ καὶ χρόνουσ τινὰσ συλλογισάμενοσ, ἔχεισ, ἔφη, δέκα ἔτη παρ’ ἐμοῦ καὶ τρία παρὰ τοῦ Σαράπιδοσ ‐ καὶ ἅμα τὰ τρία καὶ δέκα ὡσ ἑπτακαίδεκα ἐφάνη τῇ θέσει τῶν δακτύλων ‐ ταῦτα δὲ εἶναι οὐκ ὄναρ, ἀλλ’ ὕπαρ, εἴσεσθαι δὲ καὶ αὐτόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 5:1)
τί δ’ ἄλλο γε, ἔφην, ἢ ἅπερ δυνατὸν, ταῦτα ποιήσω, περιβαλλόμενοσ θοἰμάτιον, στὰσ οὑτωσὶ, τὸ πρόβλημα ἀποσημήνασ αὐτὸσ πρὸσ ἐμαυτὸν, καὶ μίκρ’ ἄττα ὑπαρξάμενοσ εἶτ’ ἀπαλλάξομαι, καὶ οὕτωσ ἀφωσίωταί μοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 4:14)
φέρε τί δῆτ’ ἄν, εἰ ταύτην λαβών, ὁπότε γράφοιτο τὴν δίκην ὁ γραμματεύσ, ἀπωτέρω στὰσ ὧδε πρὸσ τὸν ἥλιον τὰ γράμματ’ ἐκτήξαιμι τῆσ ἐμῆσ δίκησ;
(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics 1:40)
στᾶσ’ ἐγὼ παρέξω, κοὐ μή ποτ’ ἄλλη σου κύων τῶν ὄρχεων λάβηται.
(아리스토파네스, Lysistrata, Parodos, tetrameters15)
εὐθέωσ γὰρ ἐκδραμόντεσ ξὺν δορὶ ξὺν ἀσπίδι ἐμαχόμεσθ’ αὐτοῖσι, θυμὸν ὀξίνην πεπωκότεσ, στὰσ ἀνὴρ παρ’ ἄνδρ’, ὑπ’ ὀργῆσ τὴν χελύνην ἐσθίων·
(아리스토파네스, Wasps, Parabasis, epirrheme3)
Ἀλέξανδροσ δὲ ὡσ ἐπὶ τοῦ τείχουσ στὰσ κύκλῳ τε ἀπὸ τῶν πλησίον πύργων ἐβάλλετο, οὐ γὰρ πελάσαι γε ἐτόλμα τισ αὐτῷ τῶν Ἰνδῶν, καὶ ὑπὸ τῶν ἐκ τῆσ πόλεωσ, οὐδὲ πόρρω τούτων γε ἐσακοντιζόντων ἑ̓́τυχε γάρ τι καὶ προσκεχωσμένον ταύτῃ πρὸσ τὸ τεῖχοσ̓, δῆλοσ μὲν ἦν Ἀλέξανδροσ ὢν τῶν τε ὅπλων τῇ λαμπρότητι καὶ τῷ ἀτόπῳ τῆσ τόλμησ, ἔγνω δὲ ὅτι αὐτοῦ μὲν μένων κινδυνεύσει μηδὲν ὅ τι καὶ λόγου ἄξιον ἀποδεικνύμενοσ, καταπηδήσασ δὲ εἴσω τοῦ τείχουσ τυχὸν μὲν αὐτῷ τούτῳ ἐκπλήξει τοὺσ Ἰνδούσ, εἰ δὲ μή, καὶ κινδυνεύειν δέοι, μεγάλα ἔργα καὶ τοῖσ ἔπειτα πυθέσθαι ἄξια ἐργασάμενοσ οὐκ ἀσπουδεὶ ἀποθανεῖται ‐ ταῦτα γνοὺσ καταπηδᾷ ἀπὸ τοῦ τείχουσ ἐσ τὴν ἄκραν.
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 9 5:1)
καὶ παρελθὼν εἰσ τὴν αὐλὴν καὶ ἰδὼν τὴν Ὀδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου καὶ δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέωσ τὴν φιάλην εἶπεν πλησίον στὰσ παρ’ αὐτὴν ὦ Ὀδάτι, πάρειμι δή σοι καθάπερ ἠξίωσασ, ἐγὼ Ζαριάδρησ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 3514)
ἀναβὰσ οὖν ἐπὶ τὸ βῆμα τὸ πρὸ τῆσ Ἀττάλου στοᾶσ ᾠκοδομημένον τοῖσ Ῥωμαίων στρατηγοῖσ στὰσ ἐπὶ τούτου καὶ περιβλέψασ κυκληδὸν τὸ πλῆθοσ, ἔπειτ’ ἀναβλέψασ ’ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἔφη, τὰ πράγματα μὲν με βιάζεται καὶ τὸ τῆσ πατρίδοσ συμφέρον ἀπαγγέλλειν ἃ οἶδα, τὸ δέ μέγεθοσ τῶν μελλόντων λέγεσθαι διὰ τὸ παράδοξον τῆσ περιστάσεωσ ἐμποδίζει με ἁθρόωσ δ’ ἐπιβοησάντων αὐτῷ τῶν περιεστώτων θαρρεῖν καὶ λέγειν, ’ λέγω τοίνυν, ἔφη, τὰ μηδέποτε ἐλπισθέντα μηδὲ ἐν ὀνείρῳ φαντασθέντα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 501)
διδάσκων γὰρ κιθαριστάσ, ἐπειδὴ ἐν τῷ διδασκαλείῳ εἶχεν ἐννέα μὲν εἰκόνασ τῶν Μουσῶν, τοῦ δὲ ’ Ἀπόλλωνοσ μίαν, μαθητὰσ δὲ δύο, πυνθανομένου τινὸσ πόσουσ ἔχοι μαθητάσ, ἔφη ’ σὺν τοῖσ θεοῖσ δώδεκα εἰσ Μύλασα δὲ ἐπιδημήσασ καὶ κατιδὼν ναοὺσ μὲν πολλούσ, ἀνθρώπουσ δὲ ὀλίγουσ στὰσ ἐν μέσῃ τῇ ἀγορᾷ ἔφη ’ ἀκούετε, νεῴ Μάχων δ’ αὐτοῦ ἀναγράφει τάδε ἀπομνημονεύματα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 41 1:2)
ἐν γοῦν τῇ θήρᾳ αὐτῶν ὁ ἐπιτηδειότατοσ ὀρχεῖται στὰσ κατὰ πρόσωπον αὐτῶν, καὶ τὰ ζῷα βλέποντα εἰσ τὸν ὀρχούμενον νευροσπαστεῖται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 44 3:1)
ἄλλοσ δέ τισ ὄπισθεν στὰσ καὶ λαθὼν συλλαμβάνει, τῇ περὶ τὴν μίμησιν ἡδονῇ κατεχομένουσ, τὸ δ’ αὐτὸ ποιεῖν λέγουσι καὶ τοὺσ σκῶπασ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 44 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION