헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

σπουδαῖον τόδε χρῆμα θεῶν μεθ’ ὁμήγυριν ἦλθε.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 37:2)
τὴν δ’ αὑτοῦ τισ οἰκῶν καὶ τοῖσ αὑτοῦ πολίταισ καὶ γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖσ εἰ τὴν ὅπωσ μὴ ἀδικήσονται φυλακὴν ἔχοι καὶ σώζοι καὶ τούτουσ καὶ ἑαυτὸν, καὶ νὴ Δία γε, εἰ τοῦτ’ αὐτὸ τύραννον ἔσεσθαι μέλλοντα καὶ Διονυσίῳ προσόμοιον οἱο͂́σ τ’ εἰή κωλῦσαι καὶ παρελέσθαι λόγῳ τὰσ πράξεισ καὶ τὴν ἐκ τῶν νόμων ἄδειαν ἅπασι βεβαιῶσαι, ἔπειτ’ οὐδὲν σπουδαῖον τοῦτ’ εἶναι φήσομεν, οὐδ’ ἐπαινεῖν ἐχρῆν τὴν τοιαύτην εἴτε τέχνην εἴτε μηδὲ τέχνην εἰπεῖν δεῖ, ὅτι νὴ Δί’ ἓν μέγα τοῦτ’ ἦν κακὸν τὸ ἀδικεῖν, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι πρᾶγμα οὐδέν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 65:11)
καὶ τὴν μὲν πρὸσ ἡδονὴν ἀγεννῆ καὶ κολακείαν εἶναι, τὴν δὲ ἑτέραν σπουδαῖον καὶ καλόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 1:9)
εἰ δ’ αὖ χρηστὸν ἢ σπουδαῖον ἡ ῥητορικὴ, δεῖ τοῦ βελτίστου δοκεῖν μέλειν αὐτοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 158:7)
εἰσ σύγγραμμα δ’ οὕτω σπουδαῖον τοιαῦτ’ ὀνείδη κατακλείσασ, καὶ ταῦτ’ ἀντὶ τῆσ πρόσθεν ὑπαρχούσησ εὐφημίασ αὐτοῖσ ἀντιγραψάμενοσ, καὶ παραδοὺσ ἅπασιν ἀκούειν, μή τῳ δοκεῖ σφόδρα τῆσ αὑτοῦ μουσικῆσ εἰργάσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 188:1)
εἰ δή τίσ ἐστιν ἀρετὴ σκυτικῆσ καὶ σπουδαίου σκυτέωσ, τὸ ἔργον ἐστὶ σπουδαῖον ὑπόδημα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 12:2)
εἰλημμένων δὲ τούτων, μετὰ ταῦτα λεκτέον ὅτι ἐπειδὴ δύο μέρη τῆσ ψυχῆσ, καὶ αἱ ἀρεταὶ κατὰ ταῦτα διῄρηνται, καὶ αἱ μὲν τοῦ λόγον ἔχοντοσ διανοητικαί, ὧν ἔργον ἀλήθεια, ἢ περὶ τοῦ πῶσ ἔχει ἢ περὶ γενέσεωσ, αἱ δὲ τοῦ ἀλόγου, ἔχοντοσ δ’ ὄρεξιν οὐ γὰρ ὁτιοῦν μέροσ ἔχει τῆσ ψυχῆσ ὄρεξιν, εἰ μεριστὴ ἐστίν, ἀνάγκη δὴ φαῦλον τὸ ἦθοσ καὶ σπουδαῖον εἶναι τῷ διώκειν καὶ φεύγειν ἡδονάσ τινασ καὶ λύπασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 73:1)
ὅταν δὲ τοῦτο διαφωνῇ, οὔπω σπουδαῖον τελέωσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 57:2)
δῆλον γὰρ ὡσ τὸ αὐτὸ πόσον σπουδαῖον αὐτῶν, ἐπεὶ ὅταν ἐγκαλέσωσιν αὑτοῖσ, ἀποκτιννύασιν αὑτούσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 139:1)
τοῦτο δὲ τὸ αὐτὸ πρόβλημα ἐστί, πότερον τὸν φίλον ἢ τὸν σπουδαῖον εὖ ποιητέον μᾶλλον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 214:2)
ἔτι οἷσ ὑπάρχει τὸ τέλοσ, σπουδαῖον <ὄν>, ταῦτα λέγεται τέλεια·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 190:3)
τὸν γὰρ δίκαιον καὶ τὸν ἀνδρεῖον καὶ ὅλωσ τὸν ἀγαθόν τε καὶ τὴν ἀρετὴν ἐπαινοῦμεν διὰ τὰσ πράξεισ καὶ τὰ ἔργα, καὶ τὸν ἰσχυρὸν δὲ καὶ τὸν δρομικὸν καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῷ ποιόν τινα πεφυκέναι καὶ ἔχειν πωσ πρὸσ ἀγαθόν τι καὶ σπουδαῖον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 127:4)
ῥητέον οὖν ὅτι πᾶσα ἀρετή, οὗ ἂν ᾖ ἀρετή, αὐτό τε εὖ ἔχον ἀποτελεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ εὖ ἀποδίδωσιν, οἱο͂ν ἡ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετὴ τόν τε ὀφθαλμὸν σπουδαῖον ποιεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 52:1)
ὁμοίωσ ἡ τοῦ ἵππου ἀρετὴ ἵππον τε σπουδαῖον ποιεῖ καὶ ἀγαθὸν δραμεῖν καὶ ἐνεγκεῖν τὸν ἐπιβάτην καὶ μεῖναι τοὺσ πολεμίουσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 52:3)
διὸ καὶ ἔργον ἐστὶ σπουδαῖον εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 105:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION