헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ μέν γε τῆσ ψυχῆσ πρᾶον φθάνει τὴν ἀκμὴν τῆσ ἡλικίασ σπεῦδον εἰσ τὸ γῆρασ, οὐ μὴν κεκμηκυῖα προσέοικεν ἡ πραότησ, οἱάν ἐνειργάσαντο πολλοῖσ αἱ κατὰ τὸν βίον ἀνάγκαι, συνηβᾷ δὲ ἀνακεκραμένη πρέποντι φρονήματι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 5:1)
οὔκουν ἀπεικὸσ οὐδ’ ἀδύνατον ἀήθει ποτὲ ψύξει τὸ πρὸσ τῷ δέρματι μόριον ἐξαίφνησ πιληθὲν ἅμα μὲν ἀρρωστότερον αὐτὸ γενόμενον, ἅμα δ’ οἱο͂ν ἄχθοσ τι μᾶλλον ἢ παρασκευὴν θρέψεωσ ἔχον τὴν ἔμπροσθεν ἀλύπωσ αὐτῷ παρεσπαρμένην ὑγρότητα καὶ διὰ τοῦτ’ ἀπωθεῖσθαι σπεῦδον, ἅμα δὲ τῆσ ἔξω φορᾶσ ἀποκεκλεισμένησ τῇ πυκνώσει, πρὸσ τὴν λοιπὴν ἐπιστραφῆναι καὶ οὕτω βιασάμενον εἰσ τὸ παρακείμενον αὐτῷ μόριον ἀθρόωσ ἀπώσασθαι τὸ περιττόν, ἐκεῖνο δ’ αὖ πάλιν εἰσ τὸ μετ’ αὐτό, καὶ τοῦτο μὴ παύσασθαι γιγνόμενον, ἄχρισ ἂν ἡ μετάληψισ ἐπὶ τὰ ἐντὸσ πέρατα τῶν φλεβῶν τελευτήσῃ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 1344)

SEARCH

MENU NAVIGATION