헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τότε μὲν ἦν σπάνια τὰ καλὰ παρ’ ἡμῖν, καὶ τὸ τῆσ ἀρετῆσ ὄνομα τίμιον·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1785)
κατὰ δ’ οὖν γνώμην σεμνὸσ ἔσται σοι λόγοσ ἐκ τῶν προτετιμημένων ἐννοημάτων, προτετιμημένα δέ ἐστιν ἑνὶ λόγῳ, ὅταν τισ ἐνδόξοισ πράγμασι χρῆται, καὶ περὶ ἐνδόξων τι λέγηται, καὶ ὅσα σπάνιά ἐστι καὶ παλαιά.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 3:1)
"ἐν Σπανίᾳ πρὸσ τῇ Ἀκυτανίᾳ πόλισ Πομπέλων,6 ὡσ ἂν εἴποι τισ Πομπηιόπολισ, ἐν ᾗ πέρναι διάφοροι συντίθενται ταῖσ Κανταβρικαῖσ ἐνάμιλλοι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 75 1:4)
σπανία δὲ πρίασθαι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 66 1:3)
πεφυκότοσ δὲ τοῦ τὰ μὲν ἡδέα μᾶλλον εὐφραίνειν, ὅταν ᾖ σπάνια, τοῖσ δὲ συνεχῶσ χρωμένοισ εἰσ ἀηδίαν περιίστασθαι, τὰ δὲ κακὰ χαλεπώτερα εἶναι μηδέποτε ἀπαλλαττόμενα, σχεδὸν ἀμφότερα τοῖσ τυράννοισ καὶ τὰ ἡδέα καὶ τὰ λυπηρὰ ἀεὶ πάρεστιν, ὡσ λυπούμενον μὲν μηδέποτε παύεσθαι σχεδόν, ἡδόμενον δὲ μηδέποτε αἰσθάνεσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ 57:1)
μήποτε σπάνια ᾖ τὰ ἐν ταῖσ πόλεσιν ἔργα τοῖσ τοιούτοισ, ἀφορμῆσ τε ἔξωθεν προσδεόμενα, ὅταν οἰκεῖν τε μισθοῦ δἑῃ καὶ τἄλλ’ ἔχειν ὠνουμένουσ, οὐ μόνον ἱμάτια καὶ σκεύη καὶ σῖτον, ἀλλὰ καὶξύλα, τῆσ γε καθ’ ἡμέραν χρείασ ἕνεκα τοῦ πυρόσ, κἂν φρυγάνων δέῃ ποτὲ ἢ φύλλων ἢ ἄλλου ὁτουοῦν τῶν πάνυ φαύλων, δίχα δὲ ὕδατοσ τὰ ἄλλα σύμπαντα ἀναγκάζωνται λαμβάνειν, τιμὴν κατατιθέντεσ, ἅτε πάντων κατακλειομένων καὶ μηδενὸσ ἐν μέσῳ φαινομένου πλήν γε οἶμαι τῶν ἐπὶ πράσει πολλῶν καὶ τιμίων.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 126:1)
λυπήσει γὰρ οὐδέν’, ἐὰν γένηται σπάνια·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 74 2:2)
ἦ σπανία <τισ> τῶν ἀγαθῶν, ὅταν ᾖ δυσάλιοσ ἐν πελάγει καὶ σαλεύῃ πόλισ.
(에우리피데스, Rhesus, choral, strophe 23)
σκόπει γὰρ εἰ τοιόνδε λέγεισ περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονοσ καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἱο͂ν εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἰε͂ν καὶ τῷ μὲν ἑτέρῳ ὑγιεῖσ καὶ πλήρεισ, ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτοσ, ὁ δὲ γάλακτοσ, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, νάματα δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἰή καὶ μετὰ πολλῶν πόνων καὶ χαλεπῶν ἐκποριζόμενα·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 283:3)
ἢ οὐχὶ ᾔσθησαι ὅτι πάντων τῶν τοιούτων τὰ μὲν ἄκρα τῶν ἐσχάτων σπάνια καὶ ὀλίγα, τὰ δὲ μεταξὺ ἄφθονα καὶ πολλά;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 558:4)
οὐκοῦν οὕτω δὴ λέγωμεν ἔχειν τότε, ὅτ’ ἐγένετο ἡ φθορά, τὰ περὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ πράγματα, μυρίαν μέν τινα φοβερὰν ἐρημίαν, γῆσ δ’ ἀφθόνου πλῆθοσ πάμπολυ, ζῴων δὲ τῶν ἄλλων ἐρρόντων, βουκόλι’ ἄττα, καὶ εἴ τί που αἰγῶν περιλειφθὲν ἐτύγχανεν γένοσ, σπάνια καὶ ταῦτα νέμουσιν εἶναι ζῆν τότε κατ’ ἀρχάσ;
(플라톤, Laws, book 3 10:4)
καὶ διαπραξαμένω τὸ λοιπὸν ἤδη χρῶνται μὲν αὐτῇ, σπανίᾳ δέ, ἅτε οὐ πάσῃ δεδογμένα τῇ διανοίᾳ πράττοντεσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 201:1)
ἄρτου δεομένουσ καὶ οἴκου καὶ σκέπησ μετρίασ καὶ τοῦ τυχόντοσ ὄψου παραλαβὼν ἐμπέπληκεν ἐπιθυμίασ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ ἐλέφαντοσ καὶ σμαράγδων καὶ κυνῶν καὶ ἵππων, εἰσ χαλεπὰ καὶ σπάνια καὶ δυσπόριστα καὶ ἄχρηστα μεταθεὶσ ἐκ τῶν ἀναγκαίων τὴν ὄρεξιν.
(플루타르코스, De cupiditate divitiarum, section 2 3:1)
ἦν δὲ τὰ τοιαῦτα τελέωσ βραχέα καὶ σπάνια διὰ τὴν προγεγενημένην ἐν τοῖσ κατὰ μέροσ ἐπιμέλειαν.
(폴리비오스, Histories, book 10, chapter 24 6:1)
διφθερίνοισ τε πλοίοισ ἐχρῶντο ἑώσ ἐπὶ Βρούτου διὰ τὰσ πλημμυρίδασ καὶ τὰ τενάγη, νυνὶ δὲ καὶ τὰ μονόξυλα ἤδη σπάνια.
(스트라본, 지리학, book 3, chapter 3 14:20)

SEARCH

MENU NAVIGATION