헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειθ’ ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, Σωκράτην μὲν τὸν σοφιστὴν ἀπεκτείνατε, ὅτι Κριτίαν ἐφάνη πεπαιδευκώσ, ἕνα τῶν τριάκοντα τῶν τὸν δῆμον καταλυσάντων, Δημοσθένησ δ’ ὑμῖν ἑταίρουσ ἐξαιρήσεται, ὁ τηλικαύτασ τιμωρίασ λαμβάνων παρὰ τῶν ἰδιωτῶν καὶ δημοτικῶν ἀνθρώπων ὑπὲρ τῆσ ἰσηγορίασ, ᾧ παρακεκλημένοι τινὲσ τῶν μαθητῶν ἥκουσιν ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1731)
ὅταν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἃσ ὁ νομοθέτησ ἀρχὰσ ὀνομάζει, οὗτοι προσαγορεύωσι πραγματείασ καὶ ἐπιμελείασ, ὑμέτερον ἔργον ἐστὶν ἀπομνημονεύειν καὶ ἀντιτάττειν τὸν νόμον πρὸσ τὴν τούτων ἀναίδειαν, καὶ ὑποβάλλειν αὐτοῖσ, ὅτι οὐ προσδέχεσθε κακοῦργον σοφιστήν, οἰόμενον ῥήμασι τοὺσ νόμουσ ἀναιρήσειν, ἀλλ’ ὅσῳ ἄν τισ ἄμεινον λέγῃ παράνομα γεγραφώσ, τοσούτῳ μείζονοσ ὀργῆσ τεύξεται.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 16 1:1)
σὲ τὸν σοφιστήν, τὸν πικρῶσ ὑπέρπικρον, τὸν ἐξαμαρτόντ’ εἰσ θεοὺσ ἐφημέροισ πορόντα τιμάσ, τὸν πυρὸσ κλέπτην λέγω·
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode 1:1)
ἐρωτᾷ δὲ Σωκράτησ Ἀπολλόδωρον εἰ οὐκ αἰσχύνοιτο σοφιστὴν ἐθέλων παρέχειν ἑαυτὸν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 176:11)
οὐχ Ἡρόδοτοσ Σόλωνα σοφιστὴν κέκληκεν, οὐ Πυθαγόραν πάλιν, οὐκ Ἀνδροτίων τοὺσ ἑπτὰ σοφιστὰσ προσείρηκε, λέγων δὴ τοὺσ σοφοὺσ, καὶ πάλιν αὖ Σωκράτη σοφιστὴν τοῦτον τὸν πάνυ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 195:12)
οὐ Λυσίασ Πλάτωνα σοφιστὴν καλεῖ καὶ πάλιν Αἰσχίνην;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 196:3)
ἔτι δ’ εἰ καὶ Πλάτωνοσ ἐξῆν κατηγοροῦντα σοφιστὴν προσειπεῖν, τί τούτουσ γ’ ἂν εἴποι τισ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 196:6)
ἤδη μέντοι καὶ τοὺσ κακοτεχνοῦντασ ἐπισκώπτοντεσ καὶ τούτουσ ἔλεγον φιλοσοφεῖν, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ καὶ τὸν σοφιστὴν ἐπὶ τὸ φαυλότερον ἤνεγκαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 196:10)
ἐπεὶ καὶ τὸν σοφιστὴν δοκεῖ μέν πωσ κακίζειν ἀεὶ, καὶ ὅ γε δὴ μάλιστα ἐπαναστὰσ τῷ ὀνόματι Πλάτων εἶναί μοι δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 197:2)
ὃν γοῦν ἀξιοῖ σοφώτατον εἶναι θεὸν καὶ παρ’ ᾧ πᾶν εἶναι τἀληθὲσ, τοῦτον δή που τέλεον σοφιστὴν κέκληκεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 197:5)
ἀλλ’ ἐῶ τὸν σοφιστήν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 197:6)
οἶμαι γὰρ ἔγωγε καὶ Πλάτωνα καὶ Πυθαγόραν αὐτοὺσ ἀναστάντασ καὶ λαβόντασ σοφιστὴν πόρρω που οὕτω δὲ ἂν κελεύειν τούτουσ καθέζεσθαι καὶ νομίζεσθαι κάλλιστ’ ἂν οὕτωσ αὐτοῖσ ὑπὲρ φιλοσοφίασ εἶναι δεδογμένον ὂν καὶ τοὺσ κωμάζοντασ ἐπ’ αὐτὴν ἀποκρίναιεν, ὥσπερ οἱ τοὺσ τῷ ὄντι κωμάζοντασ ἐπ’ αὐτὴν ἀποκρίνοντεσ, καὶ ἡμεῖσ οὐχ ἅπαντασ δή που λέγομεν κακῶσ, οὐδ’ εἰρήκαμεν, ἀλλ’ οἷσ τοῦτο προσήκει τῶν σκηπτούχων καὶ οἵτινεσ ἂν γνωρίζωσι τὰ λεγόμενα, οὔθ’ ὅστισ αὐτῶν πρῶτοσ αἰτιάσεται, πρὸσ τοῦτον εἴρηται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:9)
ἔγωγ’ οὖν ἤδη ποτὲ εἶδον σοφιστὴν μεταξὺ λέγοντα ὑπὸ προσαγωγέωσ ἐξαγόμενον οὕτωσ ὡσ ὅ τε προσαγωγεὺσ ἀμείνων ᾤετο εἶναι γνῶναι καὶ ἅττα ἐκείνῳ ῥητέον καὶ εἰσ ὅσον καὶ αὐτὸσ δὴ ἐκεῖνοσ συνεχώρει, ἀλλὰ μὴ πάντα ἐν ταὐτῷ φύρειν, ἵνα μὴ καὶ γέλωτα ὀφλήσῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:22)
περὶ τὸ συμβεβηκὸσ γὰρ αὕτη μόνη πραγματεύεται, διὸ Πλάτων οὐ κακῶσ εἴρηκε φήσασ τὸν σοφιστὴν περὶ τὸ μὴ ὂν διατρίβειν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 118:1)
ἀμέλει κομιεῖ τοῦτον σοφιστὴν δεξιόν.
(아리스토파네스, Clouds, Episode4)

SEARCH

MENU NAVIGATION