헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἐν αὔξῃ δὲ τοῦ κακοῦ καὶ πελιδνότησ τοῦ προσώπου προσγίγνεται, ἀγγείων τῶν ἐν τῷ αὐχένι διάτασισ, ὡσ ἐν πνιγὶ ἀφωνίη, ἀναισθησίη , καὶ εἰ μέγα ἐμβοῇσ· μυγμὸσ δὲ καὶ στεναγμὸσ ἡ φωνὴ, καὶ ἡ ἀναπνοὴ πνὶξ, ὡσ ἀπαγχομένῳ· σφυγμοὶ σφοδροὶ καὶ ταχέεσ, καὶ σμικροὶ ἐν τῇσι ἀρχῇσι· μεγάλοι δὲ καὶ βραδέεσ καὶ νωθροὶ ἐπὶ τῷ τέλει, ἄτακτοι δὲ ἐσ τὸ ξύνολον · αἰδοίων ξύντασι σ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.16)
Κἢν πάντα μὲν τὰ κατὰ λόγον ἰητρὸσ ἔρδῃ, εὖ δὲ πάντα χωρέῃ, ξὺν τῇ ξυγκοπῇ καὶ εἰ φλεγμασίαι ἐπιέασι, ἐκλύονται · καὶ ἱδρὼσ μὲν οὐδαμᾶ, θέρμησ δὲ ἀνάκλησισ πάντη, ἀτὰρ καὶ ἐσ ἄκρουσ πόδασ καὶ ἀνὰ Ῥῖνα· τὸ δὲ πρόσωπον εὔχροον · σφυγμοὶ ἐσ μέγεθοσ ἠρμένοι, ἄτρομοι, σφοδροί · φωνὴ δὲ ξυνήθησ, εὔφωνοσ, καὶ τὰ πάντα ζωώδησ· κάματοσ οὐκ ἀγεννὴσ, ἀτὰρ ἠδ’ εὕδων ὁρᾶται· καὶ ἢν ἕλῃ μιν ὕπνοσ, ἐξέπεψε μὲν τὰ σιτία, ἐξένηψε δὲ τὴν αἴσθησιν, ἀτὰρ ἠδ’ ἐξεβλάστησε τὴν φυήν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.180)
καὶ τοῦ λοιποῦ παντὸσ ἐν αἰθρίᾳ τυγχάνοντοσ ἄνεμοί τε σφοδροὶ λάβρον κινοῦντεσ ὑετὸν κατῄγιζον, ἀστραπαί τε ἦσαν φοβεραὶ τοῖσ ὁρῶσι, καὶ κεραυνοὶ κατενεχθέντεσ ἐδήλουν τὴν παρουσίαν τοῦ θεοῦ οἷσ Μωυσῆσ ἔχαιρεν εὐμενοῦσ παρατυχόντοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 102:1)
Ἱδρῶτεσ ἐπικίνδυνοι ἐν τῇσι κρισίμοισιν ἡμέρῃσι μὴ γινόμενοι, σφοδροί τε καὶ ταχέωσ ὠθούμενοι ἐκ τοῦ μετώπου, ὥσπερ σταλαγμοὶ καὶ κρουνοὶ, καὶ ψυχροὶ σφόδρα καὶ πολλοί‧ ἀνάγκη γὰρ τὸν τοιοῦτον ἱδρῶτα πορεύεσθαι μετὰ βίησ, καὶ πόνου ὑπερβολῆσ, καὶ ἐκθλίψιοσ πολυχρονίου.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 87.82)
ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι ὄντεσ καὶ σφοδροὶ καὶ πολλοί, καὶ συντεταμένωσ καὶ πιθανῶσ λέγοντεσ περὶ ἐμοῦ, ἐμπεπλήκασιν ὑμῶν τὰ ὦτα καὶ πάλαι καὶ σφοδρῶσ διαβάλλοντεσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 52:3)
ἐξεταζόμενοι καὶ τὸ λυπούμενον καὶ τὸ συναλγοῦν πλέον ἐν τῷ παρρησιάζεσθαι τοῦ ψέγοντοσ ἔχοντεσ, ἐν δὲ ταῖσ κωλύσεσι τῶν ἁμαρτανομένων καὶ πρὸσ τὰ πάθη διαμάχαισ σφοδροὶ καὶ ἀπαραίτητοι καὶ συνεχεῖσ ὄντεσ οὗτοσ γὰρ ὁ καιρὸσ εὐνοίασ ἀθρύπτου καὶ παρρησίασ ἀληθινῆσ ἐστι.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 36 16:1)
οἳ δ’ ἂν τῶν μὲν πόνων κακοὶ ὦσι κοινωνοί, πρὸσ δὲ τὸ πλεονεκτεῖν σφοδροὶ καὶ ἀναίσχυντοι, οὗτοι καὶ ἡγεμονικοί εἰσι πρὸσ τὰ πονηρά·
(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 2 28:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION