헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τάδε σοι περὶ τῶν ἰδεῶν καὶ ἀρετῶν ἐξ ὧν συνίσταται ὁ πολιτικὸσ λόγοσ, καὶ δι’ ὧν δοκιμάζεται, καὶ πολλοῦ ἄξιοσ προάγεται, ὥσπερ ἐκ μερῶν καθ’ ἕκαστον συντιθέμενοσ, πανταχόθεν ὁλόκληροσ καὶ τελείωσ ἔχων αὐτὸσ ἐν ἑαυτῷ, αἵτινεσ τοιαίδε καὶ τοσαίδε εἰσί, σεμνότησ, βαρύτησ, περιβολή, ἀξιοπιστία, σφοδρότησ, ἔμφασισ, δεινότησ, ἐπιμέλεια, γλυκύτησ, σαφήνεια καὶ καθαρότησ, βραχύτησ καὶ συντομία, κόλασισ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, chapter Arg 2:1)
σφοδρότησ δὲ γίνεται τριχῶσ, κατὰ γνώμην, κατὰ σχῆμα, κατὰ λέξιν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σφοδρότητοσ. 2:1)
σφοδρότησ δέ ἐστι καὶ ὅταν τισ ὑπεραγανακτῇ, οἱο͂ν τοῦτο μὲν γὰρ οὐκ ἔχον ἐστὶν ὑπερβολὴν ἀκαθαρσίασ, καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ, τοῦτο γὰρ δὴ τοὔσχατόν ἐστι, καὶ πάλιν τῆσ ἐσχάτησ ὕβρεωσ οὐδὲν ἐλλείπει.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σφοδρότητοσ. 5:1)
κατὰ σχῆμα δὲ οὕτω γίνεται σφοδρότησ, ὅταν τισ ἐπιφορικοῖσ χρῆται τοῖσ σχήμασιν, οἱο͂ν αἰσχρόσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ κακῶσ ἔχων ὁ νόμοσ καὶ ὅμοιοσ φθόνῳ τινὶ καὶ φιλονεικίᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σφοδρότητοσ. 8:1)
κατὰ δὲ ἀπαγγελίαν, τουτέστι κατὰ λέξιν, σφοδρότησ γίνεται, ὅταν ὑπερβολὰσ ποιῇσ ἐν τῷ λόγῳ, οἱο͂ν πλούσιοσ, θρασύσ, μέγα φρονῶν, μέγα φθεγγόμενοσ, βίαιοσ, ἀναιδήσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σφοδρότητοσ. 11:1)
τρόπον μέν τινα αἱ τρεῖσ ἀρεταὶ τοῦ λόγου, ἥ τε σφοδρότησ καὶ ἡ ἔμφασισ καὶ ἡ τραχύτησ, εἰ καὶ τῇ προσηγορίᾳ διεστήκασι, τῇ γοῦν δυνάμει καὶ σφόδρα ἐπικοινωνοῦσιν ἀλλήλαισ ἐπὶ πλείστοισ, καὶ ἥ τε σφοδρότησ ἐμφαντικὸσ λόγοσ ἐστὶν καὶ ἡ τραχύτησ σφοδρότητα δύναται·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 2:1)
κατὰ δὲ τὴν ἀπαγγελίαν γίνεται τὸν αὐτὸν τρόπον ἔμφασισ, ὅνπερ καὶ ἡ τραχύτησ καὶ ἡ σφοδρότησ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 9:1)
ἐν γὰρ τῷ ἀφελεῖ λόγῳ οὔτε βία ἐστὶν οὔτε θυμὸσ οὔτε σφοδρότησ, οὐδὲ ἡ διάθεοισ ἡ τῶν πραγμάτων τοιαύτη τίσ ἐστιν, οὐδ’ ὡσ ἐπισημήνασθαι τὴν φύσιν τοῦ ἐπαγομένου, καὶ τούτῳ μάλιστα χαρακτηρίζεται τὸ εἶδοσ τοῦ ἀφελοῦσ λόγου.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 13:6)
καί μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι τὸν Ἔρωτα, συντομώτατον δ’ εἰπεῖν, ὅσοι τοῦ δαίμονοσ τούτου ποιοῦσιν εἰκόνασ, ἐστὶν γὰρ οὔτε θῆλυσ οὔτ’ ἄρσην, πάλιν οὔτε θεὸσ οὔτ’ ἄνθρωποσ, οὔτ’ ἀβέλτεροσ οὔτ’ αὖθισ ἔμφρων, ἀλλὰ συνενηνεγμένοσ πανταχόθεν, ἑνὶ τύπῳ τε πόλλ’ εἴδη φέρων, ἡ τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρόσ, ἀνδρόσ δειλία γυναικόσ, ἡ δ’ ἄνοια μανίασ, ὁ δὲ λόγοσ φρονοῦντοσ, ἡ σφοδρότησ δὲ θηρόσ, ὁ δὲ πόνοσ ἀδάμαντοσ, ἡ φιλοτιμία δὲ δαίμονοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 13 1:1)
τῶν δὲ πάγων ἡ σφοδρότησ μάλιστα ἐκ τῶν συμβαινόντων περὶ τὸ στόμα τῆσ Μαιώτιδοσ δῆλόσ ἐστιν.
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3 36:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION